Toerisme en veel meer

Maand: februari 2016

Dreamland

Dreamland

Ben je op reis in Zuid-Engeland en je komt in de buurt van het Isle of Thanet, dan loont het de moeite om te stoppen in Margate. Er zijn wel gelijkaardige badplaatsjes aan de Engelse kust die iets nostalgisch hebben, maar Margate heeft nog een extra troef namelijk Dreamland. Het is een “Amusement Park” gelegen bij Margate Sands, het belangrijkste strand van deze badplaats.

Heel wat Engelse kuststadjes hebben een ‘Pier’ of een plaats op de dijk waar lunaparken of kermisattracties te vinden zijn, maar Dreamland is toch anders.

Het is geen ‘Theme park’ zoals ‘Chessington World Of Adventures’ of ‘Thorpe park’ waar je spectaculaire rollercoasters vindt.
Dreamland kan ik het beste omschrijven als een ‘vintage amusement park’ dat helemaal past in de sfeer van het stadje waar je in de winkelstraatjes ook heel wat vintageshops aantreft.

De geschiedenis van Dreamland gaat terug tot 1880. Sindsdien heeft deze site heel wat ups en downs gekend en is ze vaak van eigenaar veranderd. Soms is Dreamland bijna helemaal verdwenen, dan weer nieuw leven ingeblazen en dan weer door brand geteisterd.
In 2005 werd Dreamland voor het publiek nog maar eens gesloten en alle attracties (behalve 1) werden ontmanteld. Ook hier herhaalt de geschiedenis zich, want op 15 september 2014 werd er met de heropbouw van het park gestart. Op 19 juni 2015 werd het park opnieuw officieel geopend.

Je stapt er als het ware terug in de tijd

Als je ooit fan bent geweest van de populaire Britse serie ‘Hi di Hi’ die de avonturen vertelde van een Engels vakantiekamp uit de jaren ’50 zal je je hier zeker amuseren, want het park brengt je terug naar die tijd.
Momenteel is fase 1 afgewerkt en zijn er nog 3 fases gepland die het park zullen moeten voltooien.

De rides die nu operationeel zijn, komen uit diverse attractieparken, zijn grondig gerestaureerd, maar zitten nog helemaal in de sfeer van 60 geleden.
Wat vind je er dan zoal?
Een heuse paardenmolen waarbij de houten paarden tijdens de rit op en neer gaan, Helter Skelters, een razendsnelle glijbaan waar je spiraalsgewijs naar beneden komt en waarbij je best een lange broek en lange mouwen hebt als je veilig beneden wil geraken, een kettingmolen waarbij je eerst helemaal de hoogte wordt ingetakeld, een scenic railway, een snelle imposante houten constructie die nog in een testfase zat als we het park bezochten, maar die zeker een topattractie wordt, een leuk spiegeldoolhof waar je best niet te snel doorheen probeert te geraken, dream cars waar de jongste bezoekers in oude autootjes een parcours kunnen afleggen, de klassieke theekopjes waarbij de kopjes niet machinaal beginnen te draaien, maar die door de bediener van de attractie in gang worden gezet, swing boots die niet elektrisch, maar wel op eigen kracht aan het schommelen moeten gebracht worden, de vliegtuigmolen waarbij je je vliegtuig met je stuurknuppel via een hydraulisch systeem de lucht instuurt, uiteraard het klassieke oude reuzenrad vanwaar je een uitzicht krijgt over het park en de omgeving, de glijbaan waarbij je eerst met een jutezak onder je arm de trappen op moet en dan met zijn zessen naast mekaar naar beneden kan racen, een monorail die je boven een gedeelte van het park voert, maar waarbij je zelf moet trappen of je komt geen meter vooruit, een mini jumping tower, de piratenmolen waarbij de bootjes op en neer gaan terwijl ze hun rondjes draaien, botsautootjes, de draaiende ton waarbij je door de middelpuntvliedende kracht tegen de wand wordt gedrukt terwijl de bodem onder je voeten wordt weggehaald, een minicoaster in de vorm van een rupsje, de ‘kiss me quick’, een snelle molen die je op een houten motorfiets of in een wagentje steeds sneller doet draaien, een modernere attractie, soms ‘rattle snake’ genoemd, waarbij je naar boven wordt getakeld en in snelle, onverwachte bochten en afdalingen weer naar beneden wordt gebracht. Dan zijn er nog een aantal kleinere rides naast de klassieke eet- en drinkstalletjes, de animatoren die her en der hun nummertje opvoeren en de sideshows die afwisseling brengen tijdens je bezoek.
Ook is er een overdekte discorolschaatsbaan met lunapark en nog een octopusgarden voor de kleinsten.

Zoals je ziet, er is genoeg om je een paar uur bezig te houden en te genieten van een vintage pretpark dat anders is dan de klassieke themaparken die we allemaal kennen.

Als volwassene betaal je in voorverkoop 14.95 en op de dag zelf 17.95 Britse ponden.
Alle info: www.dreamland.co.uk
MAR_3194DSC_0066

The White Cliffs II.

Herleving, regeneratie, relance, vele woorden door velen te pas en te onpas gebruikt of misbruikt. Een bezoek aan Dover en een meeting met de verantwoordelijken voor het toeristische informatiebeleid aldaar, was voor mij een goed voorbeeld van hoe een stad, die moest vechten tegen een constante vorm van vernieuwingen en veranderingen in het sociale economische patroon, zich wil profileren en uit de as wil opstaan. Lees verder

Hastings.

De slag van Hastings in 1066 had eigenlijk een 10-tal km inlands plaats in het plaatsje Battle. Willem de Veroveraar kwam aan land op een strand ten westen van Hastings. Nu biedt Hastings de gebruikelijke amusementen en recreaties van een Engesle badplaats. Het karakter van het verleden is echter niet ver te zoeken. De ruïne boven op de heuvel was een kasteel, een jaar na de verovering gebouwd. Lees verder

The Poppy Factory

The Poppy Factory
Naar de opbouw voor 11 november zie je vooral in het Verenigd Koninkrijk vele mensen met een klaproos op de jas of kraag. Je ziet het bij nieuwslezers, politici, sportlui en bij heel wat gewone mensen op straat. De klaproos of “poppy” is het symbool van “The Royal British Legion”, een liefdadigheidsorganisatie voor ex-veteranen. Wij trokken voor ’t Periodiekske naar “The Poppy Factory” in Richmond–London voor een rondleiding op de plaats waar deze klaprozen gemaakt worden.
Voor de oorsprong moeten we terug naar 1922. Ene Major George Howson, die als ingenieur de Eerste Wereldoorlog had meegemaakt, stichtte “The Disabled Society” om gehandicapte ex-soldaten bij te staan. Hij stelde The British Legion voor om artificiële klaprozen te maken die het Legion dan kon verkopen. Hij begon in een klein bedrijfje in het zuiden van Londen met 5 gehandicapte soldaten uit Wereldoorlog Een. Na enkele maanden had hij reeds 50 veteranen in dienst en in 1925 verhuisde het fabriekje naar de huidige gebouwen in Richmond.
Daar het niet mogelijk was om elke gehandicapte veteraan een baan te geven in The Poppy Factory, kreeg de organisatie een tweede doel: het verschaffen van aangepast werk voor gehandicapte, verminkte of zieke mannen en vrouwen die uit het leger kwamen. The Poppy Factory zoekt naar aangepaste jobs in bedrijven over heel het land. Zo vonden veteranen werk o.a. als tuinman bij de CWGC (Commonwealth War Graves Commission), bij London Transport en bij The AA (een organisatie zoals VAB of Touring bij ons). Over een periode van 5 jaar heeft men zo bijna 500 mensen kunnen helpen.
In Richmond zelf werken nog ongeveer 30 veteranen, elk in hun eigen tempo. Zij maken de gewone klaprozen, maar ook de speciale kronen. Speciale kronen op aanvraag voor scholen, regimenten en ook de kronen die de Koninklijke familie elk jaar bv. neerlegt op Remembrance Day bij het Cenotaph-monument in Londen. Er is een standaardmodel voor de kronen, maar ze kunnen ook allerlei vormen aannemen, bv. een anker voor de marine. Ook de speciale houten kruisjes met de klaprozen worden hier vervaardigd voor alle godsdiensten.
We zagen ook de fabricage van de petals of bloembladen die we dikwijls in Ieper zien neerdalen uit de nok van de Meense Poort tijdens de Last Post.
Men beschikt ook over een aantal thuiswerkers die hun klaprozen laten bezorgen in Richmond. Alle afgewerkte producten gaan naar een depot in Kent voor verdeling.
Het grote Field of Remembrance rond de tombe van de onbekende soldaat komt ook uit Richmond. Hiervan zijn er twee in omloop (de restauratie gebeurt steeds in Richmond).
De oorsprong van de klaproos zelf ligt in feite bij twee vrouwen.
•Ene Moina Bell Michael, een Amerikaanse onderwijzeres, was zo aangedaan door het gedicht “In Flanders Fields” van kolonel John McRae, dat ze zelf klaprozen maakte en verkocht uit liefdadigheid.
•De andere was een Madame Guerin, die het idee overnam in 1921 om klaprozen te verkopen ten voordele van verwoeste gebieden in Noord-Frankrijk. Zij was het die Earl Haig overtuigde om de klaproos te gebruiken voor het British Legion. De rest is, zoals men zegt, geschiedenis.
Voor kleine groepen doet men op sommige dagen 1 tot 2 rondleidingen.

20111108_poppy_0119DSCN1413 (992 x 558)

© 2024 All kinds of everything

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑