Toen ik mijn koffer pakte om dit driedaagse evenement eind juni te gaan volgen dachten sommigen al dat ik naar een verdoken eroticabeurs ging, maar degenen met wat voeling met de Italiaanse taal legden vlug een andere link. Eroica is namelijk het Italiaanse woord voor heroïsch. Eroica is ontstaan 20 jaar geleden in Italië en de bedenker was een Italiaanse arts, Giancarlo Brocci. Hij wilde de onbekende schoonheid van zijn Toscane op een nostalgische manier eren. Hij koos om dit te doen via het wielrennen, waar nostalgie bijna magisch wordt. Rijden over deels onverharde wegen met alleen maar materiaal van voor 1987 en ook nog genieten van het landschap onderweg in combinatie met cultuur, muziek, eten en drinken. Eroica Toscane groeide uit tot een evenement met meer dan 7000 deelnemers en stilaan kwam Eroica mondiaal naar voren. Er kwam Eroica Britannia, en ook o.a. Spanje, Japan, Californië en Zuid-Afrika gingen van start. Verleden jaar kwam er in Nederland een telg bij: Eroica Limburg.
Nederlands Limburg, een regio met heuvels, plateaus en vele historische plaatsen. En ja, soms doet het een beetje aan Toscane denken. Zuid–Limburg, ook bekend om de bourgondische levensstijl, die het wat speciaal maakt ten opzichte van de rest van Nederland. Eroica Limburg toverde een uniek parcours tevoorschijn met delen die ons zeker bekend zijn van de Amstel Gold Race, maar door het schitterende werk van Connect Limburg met het Crossborder project wordt ook Vlaams-Limburg betrokken. Hierdoor is er een geweldig grensoverschrijdend fietsnetwerk verbonden via knooppuntensystemen, complementair fietsen met hellingen en vlakkere fietswegen.
Dit jaar koos men voor drie routes: 60 km, 100 km en 160 km. Start- en finishlocatie was in hartje Valkenburg en iedereen deed het rustig in eigen tempo. Er is immers geen tijdregistratie. Verschillende bevoorradingslocaties waren met zorg uitgekozen. Aan Belgische zijde was er de Waterburcht Millen in Riemst. Op al deze plaatsen konden de deelnemers genieten van streekproducten. Landgoed Cortenbach liet je genieten van zijn roséwijn en zijn aspergegerechten. Asperge-ijs kende ik niet, maar was een echte ontdekking. Brand Bierbrouwerij liet dan weer de renners over het overdekte binnenplein rijden en trakteerde iedereen op een belegd zwartbrood met een Brandbiertje naar keuze. Deze brouwerij maakt ongeveer twaalf verschillende bieren en het donkere Porter en I. P. A.-bier zijn beide een tongstreling. Er waren ook twee plaatsen met technische ondersteuning.
Onderweg kon men rustig de tijd nemen om even te stoppen om van de omgeving te genieten, een omgeving die voor elk wat wils gaf. Van de mergelgrotten van Valkenburg, over idyllische dorpen, via de Maas naar de Voerstreek tot de fruitstreek bij Margraten waar de deelnemers ook konden stoppen bij het “Netherlands American Cemetery and Memorial”, de grootste Amerikaanse militaire begraafplaats in Nederland.
Door het geaccidenteerde parcours met deels onverharde wegen en de regen die op zaterdag 1 juli de hele dag Limburg teisterde, werd de nostalgie nog groter telkens renners, alleen of in groep de rustplaatsen binnenreden. Worstenhelmen, metalen drinkflessen en de wollen meringotruien, dit alles deed je meer en meer terugdenken aan Tours wanneer Fred de Bruyne nog commentaar gaf op de toenmalige BRT of aan de krakende stem van Jan Wauters op de motor ergens in de vallei tussen Aubisque en Tourmalet. Bij de stopplaats Cortenbach kwamen we ook een deelnemer tegen met een slijkerige gele trui, met daarop vooraan Pelforth Sauvage. Jan Janssen, oud-winnaar van de Tour in 1968 en nu 77 jaar oud, Eroica-ambassadeur van het eerste uur, nipte er aan een roséwijn alvorens de rest van zijn 60 km-route verder te volgen.
Molteni, Peugeot BP, IJsboerke, zelfs Boule d’Or (sigarettenmerk dat sponsor was, het kon allemaal): ze passeerden de stopplaatsen en finishten allen in Valkenburg in het Dersaborg Park, waar de deelnemers een herinneringsmedaille kregen.
Dit Park was ook de plaats waar er gedurende drie dagen een echt retrosfeertje hing. Een nostalgische kermis met dito foodtrucks en veel muziek uit de sixties zorgden voor unieke beelden. Beleven en genieten in retrostijl! Tentjes met oude wielerattributen van zowel materiaal als uitrusting vervolledigden de sfeer. Jammer dat de kleine rennerfiguurtjes zo duur waren.
Dit jaar schreven zich 800 deelnemers in voor Eroica Limburg. Ze kwamen uit 25 verschillende landen. Jammer genoeg was de Belgische deelname nogal laag. Misschien te veel festivalgangers tijdens die periode?
Niet getreurd: volgend jaar is er weer een editie van Eroica Limburg. Tegen die tijd (eind juni–begin juli) maar eens kijken op www.eroicalimburg.nl.
Zuid-Limburg is een regio met enorme diversiteiten en hier gaan we volgende keer even bij blijven stilstaan.
