Beau Séjour schept hoge verwachtingen naar tweede seizoen

In Zeebrugge en bij de Belgische marine gingen Eén en De Mensen in juni van start met de opnames van het langverwachte tweede seizoen van de fictiereeks Beau Séjour. Ditmaal is Beau Séjour geen hotel maar wel de naam van een zeilboot. Gewezen marinecommandant Maurice (Gene Bervoets) ziet zijn eigen lijk hangen aan de mast van de zeilboot Beau Séjour. Hij gelooft niet dat hij zelfmoord heeft gepleegd en wil zijn familie ervan overtuigen dat er meer aan de hand is. Daarom begint hij zijn eigen dood te onderzoeken.

De reeks is ten vroegste in 2021 te zien op Eén, maar de pers mocht afgelopen maandag al een kijkje nemen op de set.

Het productiehuis De Mensen kwam met het idee voor een tweede seizoen. Fictie is duur, en daarom is de samenwerking met en steun van belangrijke partners nodig. De Stad Brugge wil Zeebrugge profileren als de locatie die sfeer en uitstraling zal geven aan de reeks. De marine gaf de nodige knowhow prijs onder de toegewijde leiding van commandant Vogels, in dit geval ‘the real one’, naast het fictieve personage Maurice Teirlinck.

“De opnames zijn inmiddels halverwege, met de nodige natuurlijke uitdagingen, weer en wind. ‘Kunnen we vandaag op zee?’, was regelmatig de vraag.” geeft producer Ivy Vanhaecke ons nog mee. De lat voor het 2e seizoen ligt hoog gezien de waardering en prijzen voor het eerste seizoen.

“Dit keer werd voor een ouder hoofdpersonage gekozen, iemand met veel bagage, iemand die veel mis heeft gedaan in zijn leven in tegenstelling tot het voorgaande jong en onervaren hoofdpersonage.”, aldus Sanne Nuyens (scenariste)

Dirk De Fauw (burgemeester Stad Brugge) is de VRT dankbaar dat Zeebrugge als locatie gekozen werd. “Zeebrugge heeft een breed strand en een prachtig hinterland. En na de uitzending zullen ongetwijfeld veel mensen afzakken naar Zeebrugge om de locaties te ontdekken”

ARTE zal de reeks in Frankrijk en Duitsland aanbieden en NPO in Nederland. De distributie van de serie is in handen van het Franse Lagardère Studios Distribution.

Beau Séjour 2 is een reeks van productiehuis De Mensen voor Eén, in coproductie met Column Film en Gardner and Domm, met de steun van het VAF Mediafonds, de Netherlands Film Production Incentive en de Tax Shelter maatregel van de Federale Overheid en met de medewerking van City Film Office Visit Bruges van Stad Brugge en de Belgische Marine.

Minnebo meets Gene en Lize

 

Gene Bervoets straalde het al uit met zijn enthousiasme in de persruimte op de marinebasis in Zeebrugge. Beau Séjour 2 wordt een pareltje om van te genieten, al moeten de kijkers er nog even op wachten. (voorjaar 2021) Ooit nog als piloot Peter “Ace” Segers in de serie Windkracht 10, nu rondzwevend onder de vorm van een geest in Beau Séjour 2 als Maurice, ex-commandant bij de marine.

Zeven jaar na zijn vertrek wordt het lijk van Maurice dood teruggevonden, opgehangen aan de mast van een zeilboot. In de gedaante van een geest kan hij slechts met enkele ‘zieners’ contact maken. Hij gelooft niet dat hij zelfmoord gepleegd heeft en gaat op onderzoek naar zijn eigen dood.

Voor het interview was Frontview bij de ‘zieners’ en kon contact maken met Gene Bervoets, die we enkele uren later op de set in badjes bijna onherkenbaar en verwaaid, maar zeer geconcentreerd en gedreven, tegenkwamen.

Hoe is men tot bij u gekomen voor deze rol?

“Ze zochten een oude man, die graag wilde sterven. (lacht) Ik had met regisseurs Kaat Beels en Nathalie Basteyns, Façades en Tabula Rasa gedaan en dat was een heel leuke samenwerking. Er was reeds een mogelijkheid tot samenwerking voor het eerste seizoen Beau Séjour, toen heb ik een auditie gedaan, nu niet. Ik vermoed dat ze besloten hadden dat de tijd rijp was om met mij samen te werken, gezien mijn ervaringen in film en series. Van mijn kant lukt het alvast, maar ik hoor ook zeer positieve dingen van de schrijvers en de regie. Ook Sanne Nuyens (scenariste) reageert zeer blij, ze zullen dus wel de goede keuze gemaakt hebben zeker!”

Hoe staat u tegenover mystery series?

“Het is eens iets anders dan een politieserie. (lacht) Daar zijn we natuurlijk goed in, in politieseries die eigenlijk te traag zijn, omdat we nooit het budget hebben zoals bij Amerikaanse series. Ik denk dat we nu met de budgetten hier, aan de mystery series behoorlijke kwaliteit kunnen leveren.”

Traag is zeker niet minderwaardig, kijk maar naar de Britse detectiveseries.

“Ja, en dan moet je net niet in Amerika zijn, kijk maar naar Scandinavië en Spanje met La casa de papel. Ik vind het gevaarlijk om te spreken over een soort traagheid, want het is helemaal niet traag. Je kan een hele eigen wereld creëren met die mystery series, je kan veel meer tot de diepte doordringen en dat is net zo interessant aan Beau Séjour, wat helemaal nog niet was uitgediept. Het idee was er, het kreeg prijzen en werd opgepikt door Netflix. Ik vond persoonlijk dat er nog wel wat kinderziektes in voorkwamen. Het concept dat iemand zijn eigen dood gaat onderzoeken, kon nog verbeterd worden en dat is met dit script gebeurd.

Men vroeg me om iets te schrijven over wat ik gelezen had. Het is een zaligheid als acteur dit en op deze leeftijd voor je voeten geworpen te krijgen.

De schrijvers hebben dit seizoen iets tegenovergesteld gekozen. In de eerste reeks is het Limburg, hotel, herfst, winter, somber. Nu is het zomer, broeierig. Zelfs als je binnen bent, de rolluiken zijn naar beneden en alles is donker, dan voel je nog de hitte. We hebben daarbij kunnen profiteren van de mooie zomer. Het kleurenpalet is anders, je hebt de zee, de kust, wat voor veel mensen herkenbaar is.

Waar ik veel aan heb is dat je iets heel eigen maakt. Die Belgische kust, dat is van ons. Zeebrugge, Knokke, Koksijde, de architectuur, de duinen. Dat vind je nergens anders, maar tegelijkertijd is het herkenbaar voor iedereen in de wereld. De pastelkleuren staan tegenover complementaire kleuren, en dat geeft een nostalgische feel. Het is fantastisch!

Als je alleen maar mij, in mijn plunje, ziet zitten op de boot. De boot is helemaal in hout en rood, en ik in het blauw, soms verandert het naar een beetje zanderig, wit. Achter alles zit iets achter.

En dat was het ook fijne aan Tabula Rasa, daar zijn nauwkeurig keuzes gemaakt tot in het detail naar inhoud en vorm.”

U speelt een soort geest, vergt dit een specifieke andere aanpak als acteur, anders dan dat u een levend personage speelt?

“Ik vind mezelf daarin ook een maker, in die zin dat we het personage van Maurice zo gewoon mogelijk houden, dat wil niet zeggen dat hij saai is. Ik heb dat in mijn voorbereiding proberen op te lossen door dingen te gaan opzoeken die helemaal niet voor de hand liggen. Ik heb mij verdiept in de idiots savant, hoe deze mensen in het leven staan.

Daarstraks hoorde ik iets op de radio over geluid. Iemand, die doof was, werd geïnterviewd via een tolk. En men vroeg: ‘ Mis je dat niet, het geluid?’ Ooit had die persoon een hoorapparaat gekocht, maar terug weggelegd, omdat ze veel liever die stilte wilde horen.

Ik heb één keer meegemaakt dat het volledig stil was, ergens op de Noordpool. Muisstil, angstaanjagend bijna. Dat soort bovennatuurlijke zintuiglijke gewaarwordingen, daarmee ben ik beginnen experimenteren in bepaalde scènes. Ik beeld me dan in, dat ik veel teveel hoor, of veel te veel kan zien, niet alleen voor me zien, maar ook achter me zien.   Dan zou het kunnen dat iemand die overleden is en die terugkomt, dat die veel meer van zijn verstandelijke, zintuiglijke vermogens kan gebruiken dan wij. Dat zijn leuke dingen om mee te spelen, alleen dan moet je wel de finesse hebben om dat niet op zo’n manier te gaan etaleren dat mensen gaan denken: ‘ Wat is dat voor ne rare!’. Nee, integendeel, het moet heel gewoon zijn, maar tegelijkertijd moet er iets onderliggend zijn, waaraan je voelt , er is iets mis met Maurice. En dat is waar je constant op zoek naar bent.

En dat is leuk, als je met de acteurs, die de zieners spelen, daarover kan praten.”

U speelt met heel wat West-Vlaamse acteurs.

“Alleen maar West-Vlaamse acteurs!” (lacht)

Speelt het chauvinisme dan niet stiekem achter de schermen ?

“Ik heb daar totaal geen last van. Bij Antwerpenaren onder elkaar moet het wel in het Antwerps. De Antwerpse tongval hoor je wel. Hilde Uitterlinden, die mijn moeder speelt, is ook Antwerpse. Dat hoor je wel tussen de twee, niet dat we veel met elkaar spreken hoor. Is zij een ziener, is zij geen ziener? Dat weten we nog niet.

Maurice is een ex-marinier die naar West-Vlaanderen is gekomen vanuit een andere stad, Antwerpen, en al jaren is getrouwd met de vrouw en heeft hier een familie opgebouwd. Dus dat chauvinisme, dat valt wel mee!” (lacht)

 

 

 

Met Lize Feryn op de set van Beau Séjour 2 in Zeebrugge

Lize Feryn wordt nog steeds veel aangesproken omtrent haar hoofd -en sleutelrol als Marie Boesman in de dramaserie in Vlaamse velden. Na andere hoofdrollen in de Nederlandse film ‘Een Echte Vermeer’, de Duitse film ‘Herrliche Zeiten’, de één serie ‘Voor Wat Hoort Wat’ en de Vier-serie ‘#HetIsIngewikkeld’ zal Vlaanderen terug kunnen genieten van Lize’s naturel acteertalent. In de Wardroom van de marinebasis in Zeebrugge blikt Frontview met Lize vooruit naar het tweede seizoen van Beau Séjour.(voorjaar 2021)

Er wordt weerom een straffe verhaallijn verwacht, hoe verwonderd bent u zelf over het verhaal en de vertaling naar het filmische?

“Het is altijd een bijzonder moment wanneer je een scenario voor het eerst leest. Het is een goed teken als je het snel kan lezen, alsof het een roman is. Uiteindelijk is het zo leuk om die scène tot leven te zien komen. Een scène studeer je eerst tekstueel en dan is er het samenspelen met de andere acteurs. Dan wordt het ‘echt’, vooral wanneer je de beelden op de monitor ziet verschijnen. Al die puzzelstukjes vallen in mekaar.”

Was het scenario meteen duidelijk bij de eerste lezing?

“Het is inderdaad een moeilijk verhaal, maar eens je het science-fiction gedeelte doorhebt, en begrijpt hoe die extra-realiteit eraan gekoppeld wordt, dan leest het vlot. Het zal tevens vlot zijn om naar te kijken.”

U speelt Alice Teirlinck, een zelfverzekerd iemand.

“Ik zie er in de serie zelfzeker uit, ook door mijn look, blauw haar en aan één zijde weggevlochten. Een stoer uiterlijk aan de buitenkant, maar ik ben niet het zelfzekere personage. Ik ben zoekend, weet nog niet wat ik met mijn leven moet.”

Op zoek naar van alles, staat te lezen in het persbericht.

“Dat is zo lekker vaag dan hé! En nu wil je weten zeker wat ze daarmee bedoelen?! (lacht)

Alice komt goed overeen met de kinderen van haar oudere zus, die een stuk jonger zijn. Het type persoon dat nog wat te lang blijft hangen bij jonge mensen en nog wat puber blijft.”

U staat ook achter de bar in een surfclub, horeca handelingen moeten aanleren?

“Ik heb geen skills moeten leren dit keer. Ik speel een surfchick, maar ik moet niet surfen, valt dus best mee. Er werd gefocust op zeer naturel en juist te spelen, ook al is het deels science-fiction, we wilden het geloofwaardig neerzetten. Dat was de grootste uitdaging.”

Hoe bevalt de site u hier?

“Het is leuk om hier veel mannen in uniform te zien, soms moeilijk te onderscheiden of het figuranten zijn en wie er effectief hier werkt.”

Hoe bereidt u zelf zo’n opnamescène voor?

“Eerst het verhaal begrijpen en wanneer je een scène instudeert zeker de context niet vergeten. Bijvoorbeeld een scène die volgt op een dramatische gebeurtenis die zich net afspeelde. Mijn tekst perfect kennen en naar mijn eigen mond zetten. In dit geval mag ik de tekst wat ver-Westvlaamsen, zo voelt het zeer naturel aan. En verder ervoor zorgen dat de scène op alle vlakken (tekstueel en gevoelsmatig) juist is en dat je weet waar je de overschakelingen kunt maken.”

En dan komt die interactie met de andere acteurs eraan.

“En dan mag je alles weer vergeten, en wordt er weer wat veranderd. Je moet eigenlijk met een open geest naar de set komen en zo ervoor zorgen dat je jezelf niet klem hebt gezet.”

Als kijker kom je in een andere wereld terecht bij het bekijken van een film of serie. Hoe voelt u als actrice dit gebeuren aan tijdens het acteren?

“Ja, maar voor ons als acteur zijn die momenten zoveel korter. Een scène duurt gemiddeld 1 minuut, dan moet het inleven gebeuren. Het is leuk dat zoiets dan ook lukt. Zeker bij televisie is het een zeer korte spanningsboog die je moet maken en het is zéér technisch. Soms moet je op een sticker gaan staan, anders klopt het niet qua scherpte of je staat buiten beeld.   Je moet dus een combinatie maken van acteren en het technische, zonder daar te veel mee bezig te zijn.”

Voor uw rol in Vlaamse velden, hebt u daar verpleegkundige skills voor moeten aanleren? U werd door een Engelse collega journalist Andrew Tredfall vergeleken met de legendarische Vera Mary Brittain. (Britse schrijfster,feministe en pacifiste) Hij vond u subliem acteren in de BBC serie White Queen en zag u aan het werk in Vlaamse Velden.

“Ik heb dat toen gewoon over mij laten komen, ik had nog nooit een camera van dichtbij gezien. En op zich paste dit bij het personage dat zeer naïef was en niet wist wat haar overkwam. Die moest niet alles weten, die mocht nog heel naïef zijn. Ik heb me niet specifiek ingelezen hoe verpleegsters toen aan het werk gingen. Uiteraard is er veel op mijn pad gekomen en zeker met het schrijven van die boeken achteraf, ben ik veel gaan opzoeken.”

Al wat lachmomenten op de set hier? Als je niet mag lachen, gebeurt het meestal toch.

“Zeker, er is al heel wat afgelachen geweest! Als het een serieuze serie is, dan gebeurt dat wel vaker. In Beau Séjour kunnen de mensen de doden zien, anderen niet, zoals je reeds weet uit het eerste seizoen. Dus dezelfde scène moet opgenomen worden met de doden en zonder de doden. Soms is er iemand die moet spreken tegen iemand die er niet is of er naar moet kijken, en dat alleen al heeft een humoristisch effect.”

Hoe beleeft u het ganse opnameproces?   Samenspelen met andere acteurs, elkaar beter leren kennen, maar ook het afscheid nemen.

“In Vlaamse Velden was het precies mijn familie geworden, ik was elke dag op de set en ik vond dat verschrikkelijk toen de opnames ten einde waren. Ik dacht toen, we gaan elkaar nooit meer zien! Ondertussen heb ik al ondervonden, je komt elkaar terug tegen. Als je het geluk hebt om een ganse carrière te hebben, kom je elkaar telkens terug tegen. Het is altijd zeer speciaal om met één groep lang aan iets te werken. ’s Ochtends zijn het eerst de mensen vanop de set die je ziet en niet je familie.”

Momenteel met andere projecten bezig?

“Ik heb net een serie #HetIsIngewikkeld achter de rug van Vier met Ben Segers en An Miller, wat in januari op televisie komt, iets totaal anders maar heel leuk. Op dit moment ben ik alleen met Beau Séjour bezig.”

En niet te vergeten uw handtassenmodelijn van Atelier Feryn.

“We zijn bezig met onze nieuwe collectie te maken en verder doe ik nog wat mode-opdrachten. Mijn dagen zijn dus goed gevuld!”

 

Tekst en 2 foto’s: P. Minnebo.

Foto Lize:  Fr. De Vos , productiehuis De Mensen.