Will Joseph Cook interview over nieuwe lovesong album ‘Every Single thing’
Will Joseph Cook (24)maakt muziek die een glimlach op je gezicht tovert. Het derde album ‘Every Single Thing’ is een verzameling onbeschaamde liefdesliedjes, met de onderliggende gedachte om het heden te koesteren. De tien popsongs van het album zijn een viering van de liefde, in een vaak tumultueuze reis doorheen het leven. Op ‘Every Single Thing’ vindt Will Joseph Cook inspiratie in de traditie van het schrijven van liedjes voor en met een speciaal iemand, in de stijl van old school crooners als Chet Baker of Elvis Presley.
Geschreven met vriend Eric Radloff, die muziek uitbracht als Okudaxij, en de in LA wonende schrijver-producer Matt Parad, begon hij begin 2021 aan het album. “In het begin werkten we op afstand met een trage internetverbinding op het platteland”, herinnert Will zich . “We stuurden elkaar ideeën en de eerste paar deuntjes kwamen zo bij elkaar. Dan was het gewoon een kwestie om ergens af te spreken.”
Het werd uiteindelijk Mexico. “Ik had een Airbnb voor twee weken geboekt en we hebben daar alle pré-producties gedaan. In onze koffers hadden we een ministudio die we in een flatgebouw inrichtten. “Het was behoorlijk heftig”, vervolgt hij. “Maar toen ben ik een tijdje in de VS gebleven. Ik was twee maanden weg en het album was af en gemixt. Het voelde écht old school. Ik nam op en vertrok met een nieuwe plaat. Ik denk dat die beperkingen en die tijdsdruk goed waren voor het uiteindelijke resultaat.”
Naast ‘Little Miss’ hebben we ook ‘4AM’ gehoord, een ‘overdreven poëtische voicemail voor iemand van wie je houdt’. Het derde album volgt ‘Something To Feel Good About’ op uit 2020, met de virale hit ‘Be Around Me’.
Will ging met zijn show de wereld rond, met als hoogtepunt uitverkochte shows in Omeara, Heaven en de Electric Ballroom in Londen. Hij deed spraakmakende internationale festivals aan, waaronder Glastonbury, Reading & Leeds, Boardmasters, Victorious, Secret Garden Party, Reeperbahn, Green Plugged Seoul en Corona Capital in Mexico.
Allkinds ging Will Joseph Cook backstage opzoeken, enkele uren voor het concert. Naar het einde van het interview, kon hij het niet laten om zijn gitaar ter hand te nemen en al wat opwarmende akkoorden te spelen terwijl hij antwoordde op onze vragen. Vervolgens nog even een break om te relaxen en een licht avondmaal vooraleer de Trix Club stage te bestijgen en het Belgisch publiek te veroveren.
Waar bent u opgegroeid?
“Ik groeide op in Tunbridge Wells (UK)”
Waar vroeger het wondermooie museum ’A Day at the Wells’ gevestigd was, maar helaas zijn deuren moest sluiten in 2004.
“Ik hoor het al, jullie zijn mijn gelijkgestemden. (lacht) Een heel speciaal stadje dus.”
Om nog maar te zwijgen over de Oud-Engelse Georgische zuilengalerij at the Wells, de Pantiles.
“Er is een music lounge, The Grey Lady genaamd, waar ik mijn eerste shows speelde op een akoestische singer-songwriter avond. Wanneer ik zo’n 14 jaar was, organiseerde ik er een Facebookevent, zittend op de grond tussen vrienden.”
Trad u toevallig ook op in de Stones Pantiles?
“Ja, er wordt een gratis festival georganiseerd. Er komen veel muzikanten uit die regio, zeer recent zelfs. Er is trouwens ook een leuke lokale site voor concerten ‘The Forum’. Het gebouw was voorheen het grootste publiek toilet in Europa! Een plaats waar we trots op zijn, you know.”
En waar moeten we die klick situeren waardoor u écht met de muziek aan de slag ging?
“Als kind was ik niet echt met muziek bezig. Op elfjarige leeftijd had ik een vriend, wiens broer in een indieband speelde. Hij wees me op bands als Vampire Weekend, Phoenix, MGMT, late nillies sounds. Ik denk dat ik toen begon vast te klampen aan het idee dat ik een muzikant zou worden later. Op iets latere leeftijd waagde ik me aan songwriting als een middel om me uit te drukken. Toen ik op mijn 16e voor de eerste keer Phoenix live zag spelen op het Reading festival, dacht ik bij mezelf, ik ga het me gans mijn leven beklagen als ik het op dat moment niet zou proberen. Ik kon niet meer genieten van concerten, ik had eerder een jaloers gevoel. Dus begon ik er zelf maar aan.”
Inmiddels al het derde album, kunnen we al spreken van een zekere evolutie?
“Op het eerste album staat een nummer dat ik op mijn 15e schreef en nu ben ik 24. Het eerste album kwam uit onder een major label, en de volgende albums deed ik onafhankelijk, wat ik eerder verkies. Bij dit album had ik voor het eerst de kans, om de opnames in één keer te doen. De songs heb ik over een periode van 2 jaar geschreven en in 5 weken opgenomen, ik denk het beste album tot dusver.”
Op “Every Single Thing” staan allemaal liefdesliedjes.
“Het thema is sowieso liefde. Sommige liedjes gaan over mijn huidige relatie, maar ook over mijn liefdeservaringen als tiener. Andere liedjes drukken de liefde dan weer uit alsof ik iets ouder ben. Het is geschreven vanuit mijn visie, dus véél persoonlijke dingen.”
U trok naar Mexico en LA, kunnen we die vibes ook terugvinden op het album?
“Als je aandachtig luistert, kan je de steden horen in heel wat nummers. Misschien omdat we geen vaste studio hadden. We namen op in een mobiele studio in een Airbnb. Soms hoor je sirenes van ambulances, of de geluiden van de stad. Het voegt er een vibe aan toe. Ik verbleef 2 weken in Mexico en 3 weken in LA. “
In de clip “Little Miss” zien we de beeltenis van Elvis opduiken.
“In de video zie je een spiegel en ik probeer indruk te maken op een meisje. Ik zie Elvis in de spiegel en besef dat ik zoals hem The King of rock n’ roll moet zijn en dan ga ik voor haar optreden. Dat is the joke van de clip. Die bewuste Elvis spiegel hing bij mij thuis aan de muur. Mijn eerste EP die ik ooit maakte, werd gemaakt op mijn producer zijn appartement. Op de 2e dag van onze samenwerking merkten we de spiegel op achter de deur. Niemand wist waar hij vandaan kwam. Niemand kwam het ophalen en wanneer het album klaar was, kreeg ik de spiegel cadeau.”
En voor ‘Kisses’ vonden jullie een prachtige Engelse tuin en huis als opnamelocatie.
“Het is vlakbij Tunbridge Wells in Tireshurst. Een zeer mooi privaat huis, genaamd Pahley Manor Gardens. Een plek waar ik veel tijd doorbracht als kind. Mijn moeder was veel bezig met bloemen. De video herbergt een zekere energie en romantiseert de Engelse Manor huizen. We gebruiken een Japanse ondertiteling met een subtiele verwijzing naar releases van albums van artiesten in het verleden, die in een speciale exclusieve Japanse editie verschenen. Ik hou wel van die dingen.”
Een vrouw met een ‘sunflower head’ loopt dartelend rond op het grasveld in de tuin.
“Het creëert een vreemd sfeertje.”
Een beetje in de aard van de Engelse kunstenaars prerafaëlieten in de 18e eeuw. zoals Dante Gabriël Rosetti. Typerend was het weergeven van bloemen in het haar.
“De bomen hadden nog geen bladeren en ik wou haar als een zomerse zonnebloem doen verschijnen in een nog doodse tuin.”
‘Gummy’ doet eerst denken aan gummi beertjes.
“Inderdaad, ik wou het op een (zoete) simpele lyric houden.”
Gisteren was er de release van de single ‘BOP’, een live fan favoriet en een nummer dat je oorspronkelijk in een heel korte versie schreef voor een fan op Tik Tok.
“BOP is een gekend populair nummer, BOP betekent hoofd. Ik heb het nummer geschreven om uit te drukken hoe ik me voelde als tiener op house party’s. Het gaat over een gesprek met een meisje, waarin we beiden zeggen hoe onnozel en abstract liefde schijnt te zijn. True love, that’s not cool! Mensen zijn het sowieso aan het faken in ieder geval. Het gesprek houdt een grote factor dapperheid en vertrouwen in, maar binnenin ben je super nerveus. Het refrein is als volgt: ‘When the moment is right, and when the music is just right, that’s when you make a move’. When the beat is BOP!”
Met een vleugje disco uit de jaren 80, houdt u ervan?
“Alles werd elektronisch en ik vind het best wel grappig, al die drummachines. De video is gebaseerd op ‘Teardrops’ van Womack & Womack. In die video zien we de band in de studio en de producer met zonnebril achter glas meeknikkend & shakend, maar tegelijkertijd is het ook heel serieus en eerlijk. Het was niet grappig bedoeld, en vandaar dat wij de grappige versie wilden neerzetten.”
Liefde is niet altijd een happy story, wat de titel ‘Easy Undone’ al doet vermoeden. Het einde van een relatie?
“Je eerste liefdesbreuk kan de meest intense zijn maar met het minste effect, vermits je nog erg jong bent. Je kan nog iemand anders vinden. Ik wil maar zeggen, maak je er geen zorgen over, er is nog altijd een nieuw begin.”
We zetten de klok op 4AM en daar kwam een love song van.
“Dat nummer heb ik in Mexico geschreven. 4AM is gebaseerd op het tijdsverschil met UK en Mexico. Als ik mijn vriendin zou bellen en het is voor haar 4AM, zal ze waarschijnlijk niet opnemen en wordt het voicemail communicatie. Ik vond het een leuke gedachte.”
Wat is voor u de all time favourite love song?
“Moeilijke keuze, ik hou wel van ‘Pale Blue Eyes’ van The Velvet Underground en ‘Only Love Can Break Your Heart’ van Neil Young.”
U speelde reeds op het befaamde Glastonbury Festival.
“Het was een hele ervaring, ik was toen nog maar 18 en aan de andere kant een beetje triest voor mezelf vermits mijn vriendin het uitmaakte de dag voordien. Ik denk nog altijd dat die timing opzettelijk was. ‘Bad timing’. Na de show voelde ik me wel down. Ik ging toen maar naar huis. Verder is het anno 2022 niet meer zo makkelijk om in de line up van Glastonbury te raken wanneer je nieuw materiaal uitbrengt.
Vorig jaar waren Reading en Leeds en het Corona Capital festival in Mexico super!”
En dan die prachtige Royal Albert Hall in Londen.
“Ook een mooie venue, voor zo’n 5000 mensen, niet zo groot maar het voelt aan alsof je in het Colosseum in Rome staat.”
Hoe ervaart u het toerleven?
“Absolute fun! Ik voel me meer relaxed naarmate de toer vordert. De eerste shows ben ik eerder wat nerveus. Het is wat meer telefoneren met vriendin en de ouders. Het is tot hiertoe de langste toer die ik ooit deed.”
Het eerste concert in België?
“Ja, verder bezocht ik al wel eens Brugge.”
En wat staat er op het programma voor deze zomer?
“Ik speel op een 5 tal festivals. Verder nog wat ideeën om extra muziek uit te brengen, feature versions van de singles. Verder zou ik naar Amerika gaan in de herfst en terugkomen naar Europa in November voor mijn eigen show.”
En misschien terugkeren naar Trix Antwerpen?
“Dat hangt ervan af… of het publiek het leuk vindt deze avond!”
Het Belgische publiek heeft de reputatie een goede muzieksmaak te hebben en zal het betere muzikale zeker weten te appreciëren.
“See you in the Club tonight!”
Tekst: Peter Minnebo.
Foto: Fernando Cattori.
