Nieuw seizoen Dertigers op Eén, een interview met Yemi Oduwale (Elias)
Vanaf maandag 5 april laat Eén het derde seizoen van Dertigers zes weken lang los op zijn kijkers. Pieter, Nora, Tinne, Bart, Alex en Saartje zijn al bevriend sinds hun studententijd in het bruisende Antwerpen, maar de eens zo hechte groep dertigers heeft het moeilijk. De vrienden krabbelen recht na het onverwachte vertrek van Saartje. Zonder veel uitleg verbrak ze haar relatie met Pieter en keerde, onder dwang van Pieters ex An, terug naar Londen. Omdat niemand de ware reden van haar vertrek kent, stuit Saartje natuurlijk op veel onbegrip. Maar ze zal er alles aan doen om haar geheim te bewaren en zo Pieter en zijn zoontje Lucas te beschermen.
Ook Tinne kreeg een opdoffer: net nu zij en Bart beslist hadden om uit elkaar te gaan, blijkt ze zwanger te zijn. Uiteraard heeft Tinne schrik om dit nieuws aan Bart te vertellen. Hoe zal hij reageren? Tinnes onverwachte zwangerschap zorgt ook voor verdeeldheid in de groep. Want zelfs al zijn Alex en Elias volop hun trouwfeest aan het voorbereiden, hun kinderwens steekt steeds feller de kop op. En bij hen is dat natuurlijk niet zo vanzelfsprekend.
Voor Nora lijkt het allemaal goed te gaan, ze is dolverliefd op Hans en het contact met haar plusdochter Claire loopt perfect. Maar Nora het leeftijdsverschil tussen haar en Hans blijkt toch een struikelblok: ze hebben elk andere verwachtingen van het leven…
Acteur Yemi Oduwale (Elias) blikt terug en een tikkeltje vooruit.
Hoe bent u verzeild geraakt in Dertigers?
“Helemaal niets spannends eigenlijk. Ik reageerde op een oproep om auditie te doen, met het idee om een pilotaflevering te maken voor een nieuwe reeks. Een jaar na die opnames kregen we uiteindelijk een go van Eén en konden we beginnen aan het eerste seizoen. Dat was dan wel best spannend want wij, cast en crew, hadden elkaar al een dik jaar niet meer gezien. Gelukkig zijn we de dag voor de eerste draaidag samen gaan eten en wat bleek: de klik die we hadden tijdens de opnames van de pilootaflevering was er nog steeds.”
Nog een duik in het verleden, herinnert u zich nog de eerste scène van aflevering 1 (2019)?
“De eerste scène is met Pieter zijn ex die Lucas komt halen in de platenzaak.”
In scène 3 neem je een fles witte wijn uit de kast en wandelt u richting toilet waar Alex zit.
“Ja inderdaad, dat was mijn eerste scene in seizoen 1. Meteen een best wel uitgebreide scene waarin we een heel parcours moesten afleggen met veel camerabewegingen en een hele reeks handelingen. Een pittig begin (lacht).”
Seizoen 3 zien we weldra op het scherm, waarom is Dertigers zo succesvol?
“Omdat het heel simpel en herkenbaar is denk ik. Meestal als je zelf meespeelt in een reeks kijk je daar anders naar. Maar bij Dertigers heb ik dat niet. Ik betrap mezelf soms dat ik zo mee ga met het verhaal en luidop roep: ‘Doe dat toch niet’ of ‘Ja, die heeft gelijk!’ De tijdsgeest, de personages en de verhaallijnen zijn gewoon zo herkenbaar dat je het heel snel mee beleeft denk ik.”
In Dertigers zit u bijna in de echte realiteit versus de fictie van Thuis.
“Goh… De dagelijkse frustraties komen in ‘Dertigers’ misschien iets dichter bij , alhoewel… (lacht) Het is nog altijd een ver van mijn bed show hoor!”
Uw personage Elias, komt hij meer onder druk, gezien er misschien toch wel belangrijke levensgebeurtenissen op touw staan, zoals kinderwens en huwelijk?
“Sowieso wordt er dit seizoen in onze verhaallijn meer de nadruk gelegd op het huwelijk dat, als alles goed loopt, er zou moeten komen. En ook het nieuws dat Tinne zwanger is zorgt wel voor de nodige spanningen en doet de kinderwens wel even terug heropleven.
Geregeld opnamescènes in groep, zoals met 9 vrienden op de sofa. De kans op bloopers of dat er iemand in de lach schiet, is veel groter.
“We zijn best wel een hechte groep vrienden geworden ondertussen, dus dat gebeurt zeker. Als we dan eens allemaal samen zijn en een leuke scene mogen spelen als vrienden dan amuseren we ons ook oprecht. Het durft dan soms wel eens net iets te druk te worden wat dan voor de crew en de regisseur waarschijnlijk iets minder tof is. (lacht) Maar als er iemand een emotionele scene moet spelen proberen we ons toch in te houden en reageren we gepast professioneel. We komen als groep zeer goed overeen, ook naast de set en dat zie je wel als je naar Dertigers kijkt denk ik.”
Welke opnamelocaties zijn er bijgebleven?
“Het huis van Alex en Elias, vooral omdat het daar in de zomer zeer warm is. Het is moeilijk concentreren als je moet vechten tegen de hitte. Tegelijkertijd zorgt die hitte ook voor grappige momenten zoals Kristof en ik die daar, tussen de scenes door, rondlopen in ons boxershort om even af te koelen.
Ik herinner me ook nog een etentje bij Pieter, boven de platenzaak. (seizoen 1) Het was de eerste draaidag met iedereen op set, nog wat chaotisch, iedereen nog wat zoekende. En plots, op één of andere manier, klikte dat allemaal tesamen. Het is ongelofelijk dat het zo snel kan klikken.”
Hoe hebt u Antwerpen beleefd, ook de place to be voor Dertigers.
“Ik kom oorspronkelijk uit Sint-Niklaas en de helft van het jaar vertoef ik beroepshalve in Antwerpen. Gezellige stad, voor mij persoonlijk, net iets te groot.”
Hoe leef t u zich in voor een scène?
“Dat hangt ervan af welke emotie ik moet spelen. Van nature ben ik bijvoorbeeld niet iemand die snel kwaad wordt, als ik dan zo een scene moet spelen zorg ik ervoor dat mijn ademhaling en adrenaline levels de hoogte in gaan door wat rond te springen en te schreeuwen. Tot er dan ‘actie!’ wordt geroepen en dan ga ik er gewoon volledig voor. Bij een emotionele scène ga ik eerder op zoek naar een bepaalde rust en probeer ik in mijn lichaam te situeren waar die emotie juist zit. Daarna is het gewoon loslaten en je volledig smijten. Ik durf tussen de verschillende takes wel even uit die emotie stappen om een stomme mop te maken, gelukkig is er dan de crew of een acteur die er me toch even op wijst dat ik me best nog even concentreer. Misschien is dat ook een gevolg van het feit dat het zo een leuke samenwerking is en daarnaast ben ik soms ook gewoon snel afgeleid.”
Dertigers loopt ook in Nederland, al eens bekeken ?
“Ja, ik heb de eerste drie afleveringen gezien. De verhalen en situaties zijn haast hetzelfde, maar het is herschreven in een Nederlandse context. Al die kleine dingen die dertigers Dertigers maken, zijn van gebied of land toch wel verschillend. Letterlijk overnemen, zou het dus minder herkenbaar maken denk ik.”
‘Dertiger zijn’ is sterk gebonden aan de tijd waarin we leven, maar ook afhankelijk van de cultuur en het land. Kan u een vergelijk trekken met Nigeria, waar uw vader van afkomstig is?
“Ik heb het gevoel dat je hier in België misschien sneller en langer onbezonnen kunt blijven, daarmee bedoel ik dat je minder verantwoordelijkheden hebt. Ginds heeft de familie dikwijls meer de focus. Wij hebben hier een uitgebreid vangnet, waardoor we ons veel meer kunnen permitteren om fouten te maken. Als het moet kunnen we opnieuw beginnen, nog eens opnieuw beginnen en van alles uitproberen. Dat is wel een essentieel verschil, volgens mij.”
Hoe bent u geëvolueerd in het acteren?
“In mijn 5e en 6e middelbaar heb ik woordkunst & drama gevolgd, daarna conservatorium. Tijdens het conservatorium heb ik aan veel audities mee gedaan zodat ik daar toch al een zekere finesse in had voor wanneer ik afgestudeerd was. (kijkt twijfelend) Helaas, een auditie is bij mij toch nog altijd een klein stressmomentje. Maar daardoor kreeg ik al eens een rolletje. De eerste keer op een set was voor een edelfiguratierolletje in de Vlaamse telenovelle Sara. Dat was ook de eerste keer dat ik Jeroen Lenaerts (ook acteur in Thuis) ontmoette. We waren met 3 jonge mannen en er waren quotes voorzien voor twee van hen, maar uiteindelijk werd alle tekst samengebracht voor één jonge man. Toen de regisseur vroeg wie de tekst ging zeggen, wezen Jeroen en ik bijna op hetzelfde moment naar de derde jonge man, die eerst geen tekst had! (lacht) Daarna had ik een rolletje vast voor een dubbelaflevering van Witse en zo is de bal aan het rollen gegaan denk ik.”
Dé momenten om ervaring op te doen.
“Absoluut! Maar let op, ik heb eerst wel 50 überslechte audities gedaan alvorens dat ik op die sets terechtgekomen ben. (lacht) Als je nu die tapes zou opvragen….”
Had u als kind al acteertalent?
“Ik had het er onlangs nog over met mijn ouders. Wat ik vooral kan herinneren is dat ik radiootje speelde op mijn kamer. Maar bij de scouts en als monitor bij speelpleinwerking en kindervakanties was ik best wel creatief en durfde ik wel al een toneeltje opvoeren. Het zat er misschien toen al in. In het secundair onderwijs volgde ik vormgeving en architectuur, waar ik wel goed in was. Maar ik besefte al snel dat dag in dag uit aan een bureau zitten, niets voor mij was. Ik werd ongelukkig van het idee alleen al. Ik wou dingen doen waar ik ‘overal’ aan kon werken en niet enkel aan een bureau.” Zo ben ik dan uiteindelijk toelatingsproef gaan doen voor de richting woordkunst en drama op het Ski in Gent, waar ik gelukkig mocht beginnen.”
De scenarioschrijvers, komen die wel eens bij jullie, als ervaringsdeskundigen, ten rade?
“Sowieso zijn er verhaallijnen die op tafel liggen en aan ons verteld worden en als wij ideeën hebben, kunnen we die ook aan hen kwijt. Tijdens de draaiperiode van een seizoen, komen er bijvoorbeeld veel ideeën naar boven, die kunnen de schrijvers dan al dan niet meenemen naar het volgende seizoen. Maar de meeste ideeën komen vooral van Wim De Smet de bedenker en regisseur. Hij bewaart het overzicht en maakt de belangrijkste keuzes.”
Nog andere acteerprojecten naast Thuis en Dertigers?
“Op dit moment is er niet zoveel aanbod, gezien de actualiteit. Ik heb nog een kleine rol kunnen spelen in de reeks ‘Brak’, gemaakt door actrice Joke De Bruyn en regisseur Charlie Dewulf. Het zijn kleine afleveringen, die de perfecte hedendaagse tijdsgeest weergeven, gehuld in comedy en waarin de smartphone en social media een belangrijke rol spelen. Theater zou ik ook graag terug wat meer doen, maar daar is het nu natuurlijk niet echt de moment voor. Maar pas op, ik heb zeker genoeg te doen en een paar hele leuke vooruitzichten.”
Dertigers: vanaf 5 april van maandag tot en met donderdag om 21.25 uur op Eén en meteen volledig te bekijken via VRT NU.
Tekst: Peter Minnebo.
Foto: VRT
