Spam: “ Chopped pork ham , fully cooked to be eaten , hot or cold”. Oer British , jaren oud en nu gemaakt in ……..Denemarken. Volgens Monty Python kon je het met alles eten. Met de intrede van het internet kreeg het er nog een nare interpretatie bij. Kortom georkestreerde chaos en dat is nu ook The Road to Camelot , de hit musical Spamalot.
Eric Idle van de Python’s schreef de musical met zang , dans, plezier en spektakel. Maar de sterkte en misschien daarom dat het zich boven vele conventionele musicals kan plaatsen is dat hij er ook een non-musical heeft van gemaakt. Absurditeit wordt een kunstvorm. Er iets in brengen dat er hoegenaamd niets mee te maken heeft en een verhaal dat in feite geen verhaal is.
Acht jaar geleden regisseerde Stany Crets Spamalot met een team enthousiastelingen en steeds luider klonk de vraag naar een herneming. Met een bijna identieke cast als in 2011 is succes gegarandeerd. Rijpingsproces is er niet alleen voor wijn maar zeker ook voor acteurs.
Crets ademt Python uit. Goede flauwekul maken op typische Britse manier met grappen die mooi vervlaamst zijn en veel improvisatie. Stany is een meester om actualiteit en BV ’s in te lassen in zijn creatie , zelfs nieuws heet van de naald krijgt zijn plaats. Er wordt de draak gestoken met Bekend Vlaanderen , zelfs Simonneke is al “ blètend “op zoek naar Franky ( of is het Kaat ) tussen de ridders van de Ronde Tafel.
Er zijn nieuwe kostuums en nieuwe decors maar de ruggengraat van het verhaal bleef behouden. De in het collectief geheugen gegrifte figuren als de Ridders van Ni , de Zwarte Ridder en de Franse garde zijn nog steeds van de partij. Er wordt nog steeds met koeien gegooid , het wraakzuchtig Konijn is er weer en het lijk dat beweert geen lijk te zijn zien we ook terug.
Voor de cast was het terug thuiskomen en ze improviseerden erop los. Lady of the Lake , An van den Broeck , is de enige dame in het gezelschap en is muzikaal de top of the bill. De medailles bij de mannelijke cast gaan bij mij naar een trio. Walter Baele , Ridder van NI , de Fransoos, Lancelot en nog een massa typjes die hij op het podium zet. Koen van Impe is een nog rijpere Koning Arthur en met plezier zagen we Patsy terug. Schildknaap of paard , hoe je het wil noemen , nog steeds met de gekende kokosnoten en terug met brio gespeeld door Nordin De Moor.
Voor Nordin zeker een speciale dag , de première, in 2011 won hij de Vlaamse musicalprijs voor Beste Mannelijke Bijrol. Een reden om Nordin even te spreken na de première.
-Hoe voelt Nordin zich na de première ?
Fantastisch goed gevoel. We hadden het onmiddellijk al bij de eerste repetities: het script van 2011 , zat er bij iedereen nog vlot in . Je kun het noemen “ back to Memory Lane “. Het script is nu wel scherper , misschien wel een ietsje baldadiger en onze cast staat ook nog scherper dan in 2011. Het is ook plezant zoiets als de huidige actualiteit mee te nemen in het stuk en iedereen is sterk in het improviseren.
Thuiskomen?
Zeker. In 2011 was het mijn eerste grote rol en nu met dit geweldig team terug op het podium te staan. Ik was zo enthousiast dat mijn kokosnoten bijna kapot zijn van het kloppen.
In de zomer Titanic te Berlare?
Zie er ontzettend naar uit. Het komt maar om de twee jaar en is iets speciaals; Een oprecht fijne sfeer om te spelen , in open lucht en aan het water. De mensen van het Donkmeer zijn een lokale groep en het is fijn om met hen te werken. Ook veel figuranten ( rond de 100) dat maakt het ook speciaal. Ik zag het decor tijdens de persvoorstelling op het scherm en het ziet er indrukwekkend uit. Zelfs als het eens regent tijdens de vertoningen , nat zal ik toch worden op het einde!
Nog tot midden april te Antwerpen , Stadsschouwburg.
Tekst en foto’s: Gust Charrin.
