“London 2012”, buiten maanmannetjes of hun collega’s van Mars zal iedereen wel geweten hebben (en meestal genoten) dat er in de Britse hoofdstad deze zomer de Olympische spelen hebben plaatsgehad.
Vele evenementen vonden plaats in het oosten van Londen. Ook oostelijk, maar dichter naar het centrum, vinden we de wijk Spitalfields. Een wijk die door de geschiedenis heen een gebied is geweest van constante verandering. De naam zelf komt van een hospitaal-klooster uit de 12de eeuw. Het overgrote deel van de wijk werd gebouwd na de grote brand van Londen, na 1680. Het trok altijd veel bezoekers aan, waarvan er velen zich permanent vestigden. De Hugenoten, die Frankrijk ontvluchtten, waren de eersten. Zij brachten hun kennis van het zijdeweven en bouwden ook vele huizen. Na 1820 viel de buurt in verval en het werd een magneet voor arme migranten, zo waren er de Ieren, die in groten getale kwamen, na de (aardappel)hongersnood in hun land, later kwamen Joodse families uit heel Europa en recenter na wereldoorlog twee waren het vooral de mensen uit Bangladesh. Zij zijn degenen die de meeste restaurants begonnen rond Brick Lane, het centrum van de wijk.
Om deze smeltkroes van geschiedenis op te snuiven, verken je de wijk het beste te voet. Wij maakten een wandeling van een uurtje. De wandeling stelden we samen door verschillende brochures van de wijk te raadplegen en er een eigen, nederige creatie van te maken.
Een goede startplaats is het grote Liverpool Street station, waar trouwens ook veel metrolijnen aankomen. Neem de noordelijke kant van Bishopsgate tot bij de verkeerslichten met Middlesex Street. Steek hier de straat over en ga voorbij Dirty Dick’s pub – vroeger een bezoek waard; in de periode jaren ’60 met Paddy, de Ierse barman en de karkassen van dode katten beneden. Dit is allemaal geschiedenis nu. Neem de tweede straat rechts en ga verder in Artillery Lane. Hier kom je de speciale verkeerspaaltjes tegen die de grens markeren tussen de districten van “The City of London” en “Tower Hamlets”. Rechts gaan we in Sandy’s Row. Dit gedeelte van straten volgt nog het originele stratenplan van juist na de brand van Londen in 1666. Links in Sandy Row een synagoge, bekend als “The Dutch Synagogue” wegens het grote aantal Joodse immigranten uit de Nederlanden tijdens de 18de eeuw. We komen nu in Artillery Passage, zo gebouwd dat ze juist de breedte had om een paard en kar door te laten. Let vooral op de huizen nr. 56 &58. Dit zijn mooie voorbeelden van huizen door de welstellende zijdehandelaars gebouwd. Aan de overzijde een gebouw met alleen het woord “Men” erop. In 1860 was dit een toevluchtsoord voor de nacht, uitgebaat door de “Sisters of Mercy”. Nu rechts in Bell Lane en direct links in White Row. Hier de eerste rechts in Tenter Ground, genoemd naar de spanramen die hier vroeger stonden voor het drogen van de wol. We gaan nu links in Brune Street. Links een groot gebouw: “The soup kitchen for the jewish poor”. Aan het einde van Brune Street even links in Toynbee Street en bij de verkeerslichten steken we de drukke Commercial Street over recht in Fashion Street. Fashion Street wordt gedomineerd door de in 1905 gebouwde Moorish Market, gebouwd om de straathandelaars te lokken naar een droge plaats, maar de meeste East-End-handelaars hadden geen probleem met de regen en zo sloot het gebouw reeds in 1909. Ga nu links in Brick Lane. Deze straat werd gebruikt door de wagens die de stenen vanuit de steenovens brachten om de City weer op te bouwen na de brand van Londen. Vandaar ook de naam. Nu is Brick Lane het mekka van de Bangladesh-keuken, met een massa restaurants, die alle hun heerlijke curry aanprijzen. Al ziet het er soms groezelig uit, ga er gerust binnen. Keuze genoeg en de prijzen vallen naar Londense normen echt mee. Sommige koks werken zelfs in twee restaurants en wippen van de ene plaats naar de andere. Ga Fournier Street in. Hier vele mooie huizen met een Frans en Nederlands tintje. Bekijk vooral huis nummer 4: in 1726 gemaakt door een lokale timmerman. Op het einde van Fournier Street bij Commercial Street vinden we Christ Church, gebouwd door een assistent van Sir Christopher Wren, de man van St Paul’s. Deze mooie barokkerk werd in 1957 voor dertig jaar gesloten voor uitgebreide restauratie.
We steken Commercial Street opnieuw over ter hoogte van de “Ten Bells pub” en komen zo bij Spitalfields Market. Deze markt was oorspronkelijk voor fruit, groenten en vee. Nu vind je er een mengeling van ambachten, kleine kraampjes met “street food” en memorabilia. Het einde van de markt brengt ons via Brushfield Street terug naar onze vertrekplaats bij Liverpool Street Station.
Niet zo spectaculair als “The Tower, The London Dungeon of Tussaud’s”, maar hier kan je heel wat ontdekken volgens je eigen ritme en genieten van jaren cultuur, … Ook voor de smaakpapillen.
