Bad Wimpfen, gezelligheid troef
Bad Wimpfen is een apart stadje in de Duitse deelstaat Baden-Württemberg. Voor 1952 behoorde het zelfs tot deelstaat Hessen. Met nog geen 10.000 inwoners is het echt een oord van gezelligheid. Al in de Romeinse tijd was er een nederzetting op de linkeroever van de Neckar (rivier). De stad is bijna ongeschonden uit de Tweede Wereldoorlog gekomen en dat merk je zeker als je door de Altstadt wandelt. Eigenlijk kent Bad Wimpfen drie stadsdelen.
Stadswandelingen door de oude stad worden in allerlei formules aangeboden, eventueel kan je de wandeling ook op eigen houtje doen aan de hand van enkele brochures van Tourist Information Bad Wimpfen. Een overvloed aan historische vakhuizen kom je tegen, vakhuizen uit verschillende eeuwen. Je vindt ze in de kronkelende binnenstad met vele kasseitjes en de nodige hoogtemeters. Achter de Marktplatz is er het imposante Rathaus met ernaast nog een topper, de Blauwe Toren (Blauer Turm). Na 144 trappen ben je 58 meter hoger en heb je een mooi uitzicht over de stad, de rivier en het lagergelegen tweede stadsdeel Wimpfen im Tal. Boven heb je het voorrecht om de enige torenwachtster van Duitsland te ontmoeten. Al 650 jaar is het hier de traditie. De gezellige dame heeft haar knusse appartement bij het uitzichtpunt en ze kan heerlijk vertellen. Ze beschikt zelfs over gepersonaliseerde flessen sekt, met wat geluk kan je met haar een glaasje drinken!
De Hohenstaufen-dynastie heerste hier in de middeleeuwen en een deel van hun keizerlijke paleis en wat muren staan nog overeind. Nabij is er de Rode Toren (Roter Turm), wat kleiner dan zijn blauwe broeder met een zicht op de Neckar. Speciaal is ook de vorm van het huis aan Badgasse 8. De oude stad telt ook 2 mooie kerken: de Dominikanerkirche en de Evangelische Stadtkirche met twee identieke torens. Een derde kerk vind je in Wimpfen im Tal, de collegiale kerk Sankt Peter. In vroeggotische stijl werd ze gebouwd als de kerk van de middeleeuwse abdij van Wimpfen (benedictijnen). De kerk heeft dan ook een prachtige driedelige kloostergang met een fontein in het midden. Het is een driebeukige basiliek met een indrukwekkend hoogaltaar. Vooral het zuidportaal is rijkelijk versierd. Het kloosterleven eindigde in 2006 en in 2008 werd alles overgenomen door de Orde van Malta, vandaar de naam ‘Ridderkerk’. De Maltese hulpdienst in Duitsland is een katholieke hulporganisatie, een soort civiele bescherming met ook medische taken. Je kan nu in de kloostergebouwen ook overnachten of op bezinning gaan.
Het aangename karakter van Bad Wimpfen zorgde voor het logo ‘cittaslow’, zoals nog 22 andere steden in Duitsland met die erkenning. Cittaslow is een internationaal keurmerk voor steden met minder dan 50.000 inwoners die moeten voldoen aan verschillende criteria: o.a. leefomgeving, infrastructuur, milieu, cultuur, behoud identiteit, regionale producten en traditie. Echt, je vindt dit allemaal terug in de stad. Heel wat mensen zetten spontaan stoelen en banken voor hun huis, zodat je gewoon tijdens je stadswandeling even kan verpozen. Er zijn quasi geen op massatoerisme gefocuste zaken, maar wel veel winkels en eetgelegenheden, beheerd door eigenaars. De drie fonteinen zijn ook gebruiksvriendelijk en fast food is ver te zoeken.
In Bad Wimpfen zijn er ook het hele jaar door evenementen. De eerste zaterdag van mei is er de ‘KunstNacht’, in 2023 voor de 19de keer. We hadden geluk die mee te maken. KunstNacht of Long art Night loopt steeds van 19-24 uur. Er is de prachtige verlichtingstechnologie met artistieke verlichtingselementen. De uitgebreide lichtinstallaties zijn vooral spectaculair bij het Rathaus en zeker de Blauwe en Rode Torens. Historische gebouwen worden verlicht door kleurrijke vlekken, kortom kunst in alle steegjes. Verder zijn er talrijke kunsttentoonstellingen, lezingen, steltlopers en is er livemuziek. Ook veel verklede gelegenheidsacteurs mengen zich onder de toeschouwers. Sommige bewoners openen zelfs ook hun huis en zo kan je binnenkijken in een echt vakhuis. In de stad ook enkele vernissages van lokale kunstenaars, die je zeker op een glaasje sekt trakteren tijdens het bewonderen van hun werk. De lokale gastronomie zorgt voor het innerlijke en fysieke welzijn: verschillende eetkraampjes staan op het marktplein. Een vuurshow sluit de avond af.
Sinds kort is het Solebad ook vernieuwd. Bij de aanduiding Bad in Duitsland denkt men steevast aan thermen en ja, ook thermen in Bad Wimpfen. De aanhechting van het woord Bad aan de stadsnaam is hier zelfs nog niet zo oud. Solebad is vooral bekend voor zijn pekelbaden met binnen- en buitenbad. Pekel kent men hier door de vroegere zoutwinning. Zoutfabriek Ludwighalle produceerde een eeuw lang zout en vanaf 1921 werden van de pekel ook chemische producten gemaakt. In 1982 werd Solvay hierin hoofdrolspeler.
Ook voedingsdiscount Lidl streek hier neer en heeft hier zijn hoofdkwartier sinds 2015. Lidl creëerde onder meer mee het ziekenhuis en in 2017 kwam er het state of the art hotel Neues Tor.
Volgende keer gaan we de Neckar op naar Gundelsheim, bezoeken we de Duitse Dominique Persoone en eindigen we in het anderhalf uur verder gelegen Bad Urach. In het tweede deel krijg je ook alle belangrijke links.
Tekst en foto’s: G. Charrin
