Een MG festijn te Broechem.
Neen er was geen event over het prestigieuze Britse automerk uit Longbridge ( Morris Garages) maar een optreden in het gezellige Lo Petillante van de broers Engels oftewel Mathieu & Guillaume. De twee “troubabroers “ traden hier reeds op in 2014 en het was voor hen een beetje thuiskomen ook. Beiden hebben een deel van hun jeugd gesleten in het nabijgelegen landelijke Oelegem en denken er nog steeds met plezier aan terug. Herinneringen aan ravotten in het Vrieselhof of snoep gaan kopen in het kleine lokale Spar winkeltje kwamen in onze babbel na het optreden naar boven.
Van de broers wordt gezegd “ Ze komen overal graag en nog het liefst waar ze het minst verwachten “. Ze zeggen zelf: onze missie is de manier om onze expressies te tonen , er komt iets op ons af tijdens het optreden en voor ons is het hoe er mee omgaan. En we willen het zo aangenaam mogelijk maken. We kennen elkaar door en door en zijn ingesteld op elkaar door onze lichaamstaal. Er marcheert iets niet , onverwachte dingen gebeuren en dan komt volgens ons talent naar boven. We durven ons er met volle overgave insmijten hoor. Noem het zweven en vliegen en ja soms op je “ bakkes “ gaan.
Het publiek is onze regisseur . We deden velerlei try outs om tot de uiteindelijke versie van ons derde album te komen.
We konden hier in Broechem genieten van Plettenberg het derde album van de broers. Mathieu & Guillaume brachten dit op een sublieme wijze. Zuiver akoestisch , geen poeha van synthesizers en ander digitaal gedreun, Mathieu met de gitaar als leadzanger en zijn broer met zijn onafscheidelijke mondharmonica. Elk liedje is uit het leven gegrepen en het zwaartepunt in het optreden ligt in het op een meesterlijke en soms speelse wijze naar voren brengen van deze verhalen. De verhalen hebben bijna allemaal een persoonlijk karakter. Trouwens de titelsong verwijst naar een plaats in Zuid Afrika waar een van de broers enkele jaren geleden een vriend verloor door een ongeval. Met dit liedje was er ook een samenwerking met Stef Bos.
De verhalen gaan naadloos over in de liedjes , liedjes die klinken als een gezonde mix van folk ,kleinkunst en kwalitatieve pop.
Magie en interactie komt ook aan bod en het publiek is op sommige momenten zeer innig aanwezig bij de uitvoering van enkele chansons. Het kleine zaaltje hier in Lo Petillante krikte deze samenwerking door zijn karakter nog naar een hoger niveau. De broers brengen ook liedjes in het Frans ,sinds hun optreden kennen we nu de uitdrukking : “ Entre chien et loup”.
Volgend jaar staan de broers 10 jaar op het podium. Iets dat ze zeker gaan vieren en waarvoor ze ook beroep gaan doen op Stef Bos. Ondertussen doen ze naarstig voort met hun wekelijkse optredens in de Gusto bij Ruben Van Gucht , in het zaterdag Radio 2 programma de “ Weekwatchers”. Dit is iets dat ik zeker op mijn bucketlist ga plaatsen.
