Interview met Camilla Blue op releaseshow album ‘Yellow’ in de Effenaar
Vrijdag 22 april stelde Camilla Blue, het alter ego van Joyce Deijnen, haar tweede album in première voor in de Effenaar in Eindhoven.
Die avond was tevens de primeur van de Augmented Reality liveshow . De AR-show is ontwikkeld in samenwerking met Effenaar Smart Venue en Fontys, met ondersteuning van Kunstloc Brabant. Bij het liveoptreden versterkten de AR-technieken de boodschap en emotie van de songs.
Eindelijk mochten de muzikale parels van Yellow op het publiek losgelaten worden, na de coronaperiode die Camilla Blue benutte om alle songs (op één na, Blackstar) uit te brengen op single. Net als bij de andere zeven songs gaat de recentste single ‘Soul Searching’ vergezeld van een prikkelende videoclip. Een indrukwekkende opener trouwens voor de show!
Camilla Blue straalde glimlachend haar boodschap uit via de muziek, haar aanstekelijke moves en enthousiasme: ‘ik heb er ontzettend veel zin in en ik geniet ervan!’
De AR-bril maakte de beleving van de songs nog intenser door een beeld, kader te creëren dat je rondom of over Camilla en de band kon plaatsen. Zo staat iemand virtueel schaars gekleed te staren voor een spiegel tijdens de song ‘Unique’. “ Ook al voel je je misschien minder mooi als je wat ouder wordt, iedereen blijft uniek”, aldus Camilla.
Het publiek kreeg een rijkelijke setlist van 19 songs voorgeschoteld. Het ganse album Yellow en heel wat songs uit ‘Blue’. Naar het einde toe, mag het allemaal wat losser en ook het publiek schuift al dansend nog meer op richting podium.
Een volgend album zou al in de maak zijn en als we op de kleur van Camilla’s kleed moeten afgaan, wordt het misschien….Red!
Allkinds spoorde Camilla kort na de schitterende live show op in de backstage van de Effenaar voor een interview.
Na een hartelijke begroeting vuren we onze vragen af op de lady in red.
Het is zover, de release avond van uw tweede album ‘Yellow’! Waarvoor staat ‘Yellow’? Kleuren blijven belangrijk voor u.
“Het eerste album ‘Blue’ ging over puberteit, je ontgroeid dat en je wordt volwassen, meer open. ‘Yellow’ is lichter opgevat dan ‘Blue’, je kan niet altijd vrolijk zijn.”
Hoe hebt u deze week naar deze dag toegeleefd? Een soort thuismatch hier in Eindhoven.
“Momenteel woon ik in Amsterdam, maar ik heb hier mijn muzikantenopleiding gevolgd in Eindhoven. Meer een persoonlijke ontwikkelingsopleiding eigenlijk, je bent 18 en je gaat naar een studentenhuis.
Verder was het hier in de Effenaar in luxe vertoeven, alles stond hier klaar en we hebben hier eergisteren en gisteren mogen repeteren. We konden alle materiaal hier ook laten staan. Ik voelde me hier een koningin. En verder is Eindhoven een hele fijne stad.”
U staat al voor 3 elementaire dingen: unieke muziek, daarbij het grafische en een specifieke kledinglijn. Nog leuke ideeën in peto voor een creatief persoon als u?
“Als ik me een beetje somber voel, dan schrijf ik graag en als ik blij ben, neem ik mijn penseel. In de coronatijd mocht muziek niet en heb ik een webshop opgestart.(schilderijen, tassen,….) Ik weet niet wat de toekomst biedt, maar ik hoop iets met kleding. Aan elke song kleding koppelen, vermits ik steeds een autobiografisch rugzakje draag. Laten we eerst dit allemaal maar even vieren!”(lacht)
Hoe moeilijk of makkelijk is het voor u om te zingen én een instrument te bespelen? Op die manier legt u nog meer expressie van uzelf in een song.
“Piano gaat zonder moeite. Verder speel ik nog maar enkele jaren gitaar, en op dit album zijn er veel gitaarliedjes. Ik hoop dat dat de reden is waarom het album lichter is geworden omdat je de gitaar vaak mee kan nemen naar de zon, met een piano is dat moeilijker. De piano en ik zijn één, de gitaar en ik hebben nog wel eens ruzie.”
Misschien ligt het aan mij, maar hebt u al eens Amy Wine house verwijzingen gekregen? Een warme stemkleur, haarsnit , make up én uw overtuigende eigen stempel die u drukt.
“Een hele eer! Eén van mijn inspiratiebronnen, alsook Bad Heart.”
Als ik u bezig zie, kruipt u ook echt in de song, de emotie. Moet u daar veel moeite voor doen, of hebt u hulpmiddeltjes?
“Vandaag was het geluid écht top. Je kon alles zo goed horen dat je iets sneller kan verdwijnen in een song. En als dat niet zo is, zoals op een festival, dan zoek je één punt op , bijvoorbeeld het gezicht van de producer aflezen, ‘is het wel goed?’. Soms kijk ik ook naar boven, naar het licht, naar het niets en dan mag ik weer verder.”
Verder bespeelt u subtiel de zaal, het publiek en zelfs de fotografen.
“Gewoon een heerlijk gevoel!”
U koos voor een zeer autobiografische input in de songs, een bewuste keuze?
“Ja, alles is autobiografisch. Vele popartiesten schrijven hun eigen nummers niet. Je kan op vele manieren over jezelf schrijven. Paul Simon schrijft over wat hij meemaakt, zonder niet per se een zwaar randje te hebben. In mijn geval, opgegroeid in een pleeggezin, moet je sommige dingen uit jezelf schrijven. ‘Loose sand’ is iets wat ik heb beleefd, het hoeft niet allemaal zwaar te zijn.“
‘Blackstar’ is een ode aan David Bowie.
“Aan de originele songtitel heb ik wel wat toegevoegd, ‘Center of a Black Star’. Het gaat hier over paniekaanvallen, ik denk dat de ganse wereld ermee te maken heeft gehad of heeft. Ik luisterde naar dat album op het moment dat ik nog geen paniekaanvallen had. Toen ik wel paniekaanvallen had en het album, welke zeer zwaar is, beluisterde, werkte dat voor mij wel.”
In de clip ‘Mmm Mmm’ wordt uw mond letterlijk gesnoerd door 2 handen, symbolisch?
“Het nummer is vrij licht, een beetje Parijs, ik heb het in Frankrijk geschreven. Wat ik vertel in de lyrics, is best zwaar en het zijn dingen die ik misschien helemaal niet mag zeggen. Het gaat erom, je mag gewoon niks meer zeggen. Ik heb daar veel moeite mee. Mijn favoriete programma is VI, omdat daar nog kan gezegd worden wat iemand vindt. “
Soul Searching
“In dit nummer gaat mijn stem zeer laag.(zingt “Stop my mind”)
Uw stemtembre gaat erg in de richting van Grace Jones.
“Ja! Heerlijk. Grace is een fantastische artieste die er nog altijd goed uitziet en nog steeds optreedt.”
En er mag gerockt worden in ‘Silver Locks’, de festivalstage is hier ideaal voor.
“Ik kan haast niet wachten!”
‘Hullabaloo’ heeft dan weer een hippe funky groove naar het einde.
“Spreek het nog eens uit. (lacht) Het is oud engels voor chaos. Op the funky part hebben we een half jaar geoefend, anders wordt het witte dikke buikenblues.”
‘Loose Sand’ over verlatingsangst….
“Ik vertelde het ook tijdens de show. Ga eens naar het strand en pak eens zand in je hand. Wat gebeurt er als je knijpt en wat gebeurt er als je het laat liggen?
Het heeft voor mij ook een ‘control freak’ factor. Het vast willen houden van iets. Je kan bijvoorbeeld de beste man hebben ter wereld, maar je moet hem wel 15 keer per dag vragen of hij wel iets heeft gedaan.”
Iets zeer herkenbaar….en u zingt “I’m afraid of structure’
“Maandag moeten beginnen aan een nieuwe job en voor het eerst werken voor een baas en ik ben ontzettend bang. Misschien paniekaanvallen en het verandert je leven, met mogelijk impact op de muziek, doordat je minder tijd hebt om te schrijven. Ik hou er net van om elke dag op een verschillend tijdstip op te staan en zo dan je dag in te plannen. Ik hou niet van een vaste planning voor morgen.”
‘When I get Home’ bestaat al even, maar haalde het eerste album niet.
“De song was gewoon nog niet rijp. Toen niet cool genoeg en nu wel.”
Als u een album geschreven hebt, voelt u dat ook aan alsof alle nummers binnen een concept bij elkaar passen?
“Nee, want ik ben zo manisch als de pest! (lacht) Ik geloof niet zo dat een artiest daarover waakt, maar dat een organisatie daarachter daarover beslist. Als ik dit album beschouw, dan merk ik dat dit een experimenteel album is voor mezelf. Van alles geprobeerd en nu wordt het meer één lijn met het volgende album. Het volgende album is klaar, moet nog wel opgenomen worden. Er zit méér een lijn in en dit is gewoon wie ik ben! Manisch as fuck!”
Tekst en foto’s: Peter Minnebo.