Interview met Moli ,Belgisch toptalent in Berlijn, over debuut EP Préface
26 maart is D(ebut)-day voor Moli, releaseday van haar album Préface.
Moli is 22, opgegroeid in La Hulpe, in Waals-Brabant, bij haar Britse ouders en woont nu in Berlijn.
Ze schreef onder andere al superhits voor Topic (‘Breaking Me’ heeft al meer dan 650 miljoen streams op Spotify!) en Lost Frequencies.
Ze groeide op met de Franse taal in school en Engels thuis, omgeven door de typische humor, cultuur, tea en koekjes, en het Angelsaksische muzikale erfgoed van haar ouders.
“Ik vond mezelf en mijn muzikale identiteit tussen de pop & dance songs die ik schrijf voor artiesten en de meer in die muziek die ik graag beluister”, aldus Moli.
Door de Franse taal aan haar songs toe te voegen, streeft ze naar meer authenticiteit, het is haar tweede ziel.
“Frans is een delicate taal, om te zingen maar ook om in te schrijven, maar het is een groot deel van mijn leven”.
Moli werd reeds geëerd op de Denniz Pop Awards in 2020. “Met een rijk cultureel erfgoed en geïnspireerd door de vroege internationale popcultuur, wist ze een eigen magische sound te creëren”, aldus de jury.
Allkinds had een videocall met dit Belgisch toptalent in Berlijn. Een upcoming talent, dat we zeker in het oog moeten houden!
Moli, u koos alleszins voor een korte en catchy artiestennaam.
“Eigenlijk heet ik Molly. Toen ik op zoek was naar een artiestennaam, heb ik maanden zeer intens zitten nadenken. Ik wou met iets cool voor de dag komen, maar wist het echt niet. Je past de klassieke zoekmethoden toe via lukrake zoekmachines, maar niets klonk authentiek. Plots realiseerde ik mij, dat ik gewoon de spelling van mijn naam kon veranderen.”
Uw eerste stappen in de muziekwereld, herinnert u zich dat nog?
“Toen ik jong was, startte ik met viool. Mijn zus speelde het, en zoals je weet, zusjes kopiëren elkaar. Eerst ging ik de klassieke richting uit, studeerde muziek, begon te zingen en deed notenleer. Ik werd me bewust dat ik meer passie had voor het zingen, dan voor het viool spelen.”
U groeide op in La Hulpe in België, niet ver van de Leeuw van Waterloo. Trotseerde u ooit de klim van 226 treden?
“Jazeker! Jij toch ook?”
De EP kreeg de naam Préface, spreken we dit uit in het Engels of het Frans? Je mixt immers beide talen in de songs.
“Het Franse Préface. (voorwoord) Mijn eerste EP noemde Résumé. Ik voel dat elke creatie die ik uitbreng, een soort hoofdstuk is in mijn leven, ‘a face of my life, my creativity’. Ik vond het een mooi beeld, zoals de verschillende hoofdstukken van een boek. Het volgende deel is dan hoofdstuk 1”
Uw kernachtige inspiraties zijn artiesten uit de 80’s, zoals Madonna en Prince. Is dit de muziek uit platenkast van uw ouders?
“Ik luisterde reeds naar muziek uit die periode, maar meer genre Eagles, The Police. Het was vooral mijn vader die thuis bepaalde welke muziek er opgelegd werd. Het was pas later dat ik de muziek van Madonna en Prince ontdekte en er begon van te houden. De ganse 80’s wereld is bij me geïntroduceerd in mijn tienerperiode.”
En wat kan er u bekoren in de hedendaagse muziek?
“Mijn voorkeur is zeer uiteenlopend. Momenteel luister ik veel naar Blood Orange, Tame Impala, Daft Punk. Christine and the Queens inspireerde me met de manier hoe ze de Franse taal combineert met haar muziek.”
U werkte samen met Chris Zane (producer). Hoe was het om met hem samen te werken? Het vereist meestal de onmisbare mentale click.
“Ik ontmoette hem tijdens een schrijfsessie in Londen. Ik voelde onmiddellijk dat het klikte, vermits hij luisterde en correct aanvoelde waar ik naartoe wou met mijn muziek. Dat je zo iemand ontmoet, is niet altijd zo voor de hand liggend. We organiseerden meer schrijfsessies in Londen. ‘A natural connection’.”
Op de cover is Moli the lady in red.
“Symbolisch staat dit voor de 2 kanten van mezelf. Ik ben zeer sensitief en emotioneel. Ik denk dat het ook de drijfveer is om songs te schrijven. De gevoelens moeten doorheen het schrijven uit mij komen. Aan de andere kant heb ik mijn zelfvertrouwen gevonden de laatste jaren. Ik wou me op de cover presenteren in het rood gekleed, met een roze achtergrond. Ik wil laten verstaan dat een emotioneel iemand, je persoonlijkheid niet zwak maakt. Ik ben tevreden om te zijn wie ik ben.”
U mixt Frans en Engels op je EP, spreek je ook enkele woordjes Nederlands?
“Ik leerde zeer beperkt Nederlands op school, gespreid over enkele jaren, het was verplicht. ( zegt glimlachend zeer beschaafd: Ik spreek een beetje Nederlands) Ik dacht dat ik geëvolueerd was tot een behoorlijk niveau, maar toen verhuisde ik naar Berlijn. Ik begon het Nederlands te verwarren met het Duits, vermits het zo op elkaar lijkt. Elke keer ik Nederlands trachtte te praten, kwamen er Duitse woorden uit. Ik ben het een beetje kwijt, maar ik zou me er met plezier terug in willen verdiepen.”
De Frans Engelse lyrics, vragen die extra focus ?
“Voor mij voelt het vrij natuurlijk aan, omdat ik het in het dagelijkse leven ook toepas. Ik hanteerde het Frans in mijn muziek, omdat het een groot deel van mezelf is. Ik weet niet of je het in Nederlands of Engels hebt, maar ik voel me telkens een beetje een ander persoon in respectievelijk beide talen. Het was een natuurlijke ontwikkeling om mijn persoonlijkheid te tonen. Soms struikel ik wel eens over mijn Franse woorden als ik het lang niet gesproken heb.”
Angèle doet idem, in haar eerste single ‘La loi de Murphy’. Is ze een voorbeeld voor jou?
“Ja, Angèle was zo cool voor de hele popwereld omdat ze de Franse pop opwaardeerde. Voorheen was alles meer strikt opgedeeld, Franse hip hop, rock, pop. Toen Angèle successen boekte, was het plots terug erg cool om naar Franse pop te luisteren. Ze inspireerde me met het zingen in het Frans. Vroeger wou ik mezelf in één bepaalde stijl, één bepaalde box te steken. Christine and the Queens, Angèle en Lolo Zouaï openden die hele wereld om in staat te zijn je eigen ding te doen, zonder in een kastje geduwd te worden en de lijnen te laten vervagen.”
Het eerste nummer ‘Shapeshifting’ katapulteert ons subliem naar het discotijdperk. Naast de focus op de sound, is er duidelijk op inhoud gewerkt. ‘Insomnia’ moet iets met slaap zijn?
“Als je niet kan slapen en je brein blijft maar gaan aan 100 mijl per uur. ‘Disconnected’ is dan weer in de winter geschreven toen ik me redelijk leeg voelde, ik voelde me wat down. Je kan vrij snel in zo’n gemoedstoestand raken. Het is een happy feeling song als je ernaar luistert. De teksten zijn wel redelijk triest. Dat gevoel in een up beat song, daar wil ik mee zeggen dat je het leven niet al te serieus moet nemen. Dit nummer wil je laten ontsnappen uit dat minder goed gevoel en je beter laten voelen.”
De clip ‘Disconnected’ speelt zich af in een huis met well dressed fashionable people, met de nodige absurditeiten. De plantjes krijgen geen water, maar koffie.
“De opnames hadden plaats in een oud hotel in Berlijn. We brachten een aantal verschillende mensen samen, allemaal lieve mensen, elk uniek op zich. Het was de tijd van de quarantaines en we voelden ons opgesloten in ons huis. We wilden de mensen tonen, alleen in huis, een beetje disconnected dus.”
Ook de song Jacuzzi straalt iets leuk ongedwongen uit.
“Ik was op schrijfsessie in Noord-Italië. We hadden een leuke avond in een soort party house met al de aanwezige schrijvers. Het was op een wijndomein en we eindigden allemaal in de jacuzzi. Crazy night! De volgende dag wou ik een song schrijven, geïnspireerd op die afgelopen avond. Ik wou in het nummer meegeven, dat we in het begin totaal geen connectie hadden met elkaar, maar dat we genoten van het moment. Er was ook geen nood om dit alles te posten op social media om de anderen in hun jaloersheid te laten gedijen.”
Hoe ervaart u de opnames in de recording studio?
“Het is altijd belangrijk om je op dat moment in te leven, in wat het nummer voor jou betekent. Het merendeel van de nummers kan opgenomen worden als je aan het schrijven bent, omdat je dan nog volledig met je gedachten in het nummer zit.”
Hoe belangrijk is Berlijn voor u en uw muziek?
“Berlijn speelt een belangrijke rol in de reis die ik als artiest maakte. Ik verhuisde naar hier toen ik 18 was, zo’n 4 jaar geleden. Het was zo’n overweldigende ervaring. Ik kwam immers van een klein dorp naar deze grote stad. Ik heb mezelf hier gevonden, ik kan doen zoals ik het wil, omdat de stad zo open minded is. Zo kwam de creativiteit in mij naar boven, door naar mezelf te luisteren en door alles wat me omringt. Dus niets iets gaan doen, omdat iedereen dat doet. Die stijl moet ik blijven volgen.
Ik ben alleen naar hier verhuisd, zonder mijn ouders. Ik zag het als een jaartje er tussenuit, om te kijken hoe het met de muziek zou lopen. Ik had gepland na dit jaartje terug te beginnen aan studie, maar één jaar werd 2,3,4 jaar. Magisch genoeg lukt het prima met de muziek, dus voorlopig houd ik die focus, en ben ik nog niet terug aan het studeren.”
Naast het album, keren we graag met u eens terug naar die mega dance hit ‘Breaking Me’ (2019) van de Duitse Dj Topic. U hebt hier ook uw creatief steentje bijgedragen.
“Het was weer tijdens zo’n schrijfsessie, zo’n 2 zomers geleden. We schreven het nummer samen in één ruimte. (Topic, Alexander Tidebrink, René Miller) Het schrijven verliep vrij snel, en het werkte onmiddellijk. Iedereen leverde zijn input, voor zowel de muziek als de lyrics.”
Hoe kijkt u terug op het covid jaar 2020?
“Een zeer raar jaar, waarin ik muziek ben blijven maken en waar ik heb geleerd alleen te zijn. Voor dit allemaal gebeurde, was ik daar wel wat bang voor, zelfs om nog maar één dag alleen te zijn thuis. Maar ik leerde ook te genieten als ik alleen was, wat ik als een positieve ervaring beschouw.”
En dus meer tijd om muziek te maken.
“Ja, maar ik mis wel het samenwerken met mensen. Skype en Zoom zijn niet hetzelfde als samenwerken met mensen in een studio.”
Wat zijn uw ambities en dromen?
“Fingers crossed dat we ons album live kunnen tonen aan de mensen, en kijken hoe hun reacties zijn. Ik ben zeer nieuwsgierig.”
Voor een citytrip naar Berlijn, wat zou u dan promoten?
“Het historisch gedeelte van de stad, inclusief de musea, is zeer interessant. Om wat rond te hangen zijn leuk: Kreuzberg, Neukölln en Tempelhof feld (oude vlieghaven, nu een groot park).”
En om te eten?
“Mijn favoriet plekje is Sahara, Afrikaans eten met humus en pindasaus.”
Release EP Préface 26 maart
Tekst : Peter Minnebo.
Foto: Celeste Call.
