Interview The Sore Loosers
Drie jaar na Gracias Señor (2018) lopen The Sore Losers over van de goesting om hard te gaan, of zoals gitarist Cedric Maes het verwoordt: “The Sore Losers zijn klaar om uw hersenen tot moes te rocken! Dat is slecht nieuws voor iedereen die zit te wachten op de nieuwste Electro pop sensatie of nog meer akoestische wegdroomliedjes, maar heel goed nieuws voor wie uitkijkt naar een vette rockplaat”.
Dat konden we al horen in de singles ‘Yeah Yeah Yeah’, ‘Amy’ en ‘Tightrope’ en die lijn trekt de band niets ontziend door in de overige 9 tracks.
In het najaar brengt de band hun nieuwe plaat live naar het publiek met een uitgebreide tour. Jan Straetemans: “We hebben deze plaat geschreven met het podium voor ogen, daarom wilden we het tempo opdrijven. We kunnen niet wachten om de set aan te vullen met een nieuwe lading harde, snelle rock nummers.”
Na buitenlandse avonturen met Dave Cobb, Dolf De Borst (The Datsuns), en James Petralli (White Denim) voelde de band zich klaar om het heft in eigen handen te nemen. Cedric Maes: “Als we met zo’n internationale topproducer samenwerkten, was er altijd wel één van ons vier die goed oplette wat er aan het gebeuren was, we wilden weten waar elk knopje voor diende.” Nu hebben ze het allemaal zelf gedaan: van songwriting over opnametechnieken tot producen en mixen. De plaat werd zelfs deels opgenomen in de eigen opnamestudio van de band: Ultra Elektric Studio. Het nieuwe album heeft zijn naam dus niet gestolen. Jan Straetemans: “Die titel staat symbool voor onze onafhankelijkheid. Na 11 jaar weten we als geen ander hoe The Sore Losers moeten klinken en we hebben ons door niks of niemand laten tegenhouden om dat geluid na te jagen.”
De band heeft er zijn missie van gemaakt om die rockmuziek te spelen waar ze zelf nood aan hebben. Cedric Maes: “Wij volgen onze drang om nummers te schrijven, recht uit het hart en omdat het moet, de wereld heeft goeie rockbands nodig! Tekstueel staan we soms dichter bij Little Richard dan bij Dylan, maar dat is niet erg.” Jan Straetemans sluit zich daarbij aan: “Sommige platen zet je op om naar de teksten te luisteren, maar dit is gewoon een goeie, stevige rockplaat, fuck it. Het is de hardste die we al gemaakt hebben, alles gaat in het rood: tempo, energie en volume.”
Opvallend, harde en snelle rocknummers, een soort ontlading na de verplichte rust?
Cedric: “Ik denk dat we zonder corona dezelfde plaat gemaakt zouden hebben. Het zit gewoon nog altijd in ons!”
Jullie hebben nog meer zelf gedaan. Songwriting, opnametechnieken, producen, mixen. De plaat is eigenlijk nog méér van jullie met een eigen identiteit.
Jan: “Het is een heel fijn gevoel dat je van de eerste noot tot de laatste keuze aan het roer hebt kunnen staan. Het geeft veel voldoening, omdat we het met de 4 groepsleden samen gedaan hebben en dat iedereen evenveel betrokken was. “
Is het zo dat je bij een album altijd denkt in een bepaald kader, stijl, misschien een tijdsgeest? Dit album is een concept waarin alle songs perfect passen.
Jan: “Fijn dat het zo binnenkomt. Het is niet dat er een blueprint was of zo, maar we hadden wel het gevoel dat we een stevige rockplaat wilden maken. “
Cedric: “Een fijn compliment, omdat Jan en ik los van elkaar een aantal nummers geschreven hebben, zonder te weten van elkaar wat we aan het doen waren. Ik vind ook dat het een geheel is, dat klopt!”
Het artwork van de cover knipoogt naar ontwerpen van de jaren ‘70.
Cedric: “Vroeger moest je in platenzaken een beetje op goed geluk op de hoes afgaan. Die insteek hebben we voor dit album gebruikt. De hele vormgeving vinden we wat te gek! Het staat ook heel nauw bij ons als mens die we zijn. Als je ziet wat er al allemaal op onze armen staat.” (Cedric toont zijn tattoos op zijn onderarm)
De tijger en de bliksem op de cover staan ongetwijfeld synoniem voor de snelheid in tempo.
Jan: “En met de albumtitel ‘Ultra Elektric’ mag het wat knetteren, zinderen van de energie. En een gevaarlijk beest is altijd goed hé. Een beest dat bliksem op aan het vreten is. Je weet gewoon dat het geen ambient electro pop zal zijn, dus is het eigenlijk ook wel een waarschuwing.”
Op de festivals moeten we nog even wachten, maar hebben jullie zelf al een favoriet om live te spelen op een mainstage?
Jan: ”We hebben al 7 nummers van de plaat op de setlist staan. We beginnen meestal met ‘Tightrope’, een song die het concert op gang trekt.”
‘Tightrope’ is eigenlijk een koord waarop acrobaten lopen.
Jan: “Het is beeldspraak in die zin naar balans zoeken, op een koord moet je dat ook doen. “
In ‘Yeah Yeah Yeah’ klinken jullie zeer vernieuwend en gaan jullie richting Parijs, New York, Amsterdam en Berlijn.
Cedric: “Het zijn plaatsen waar we de boel erg bekaaid hebben alleszins!!!” (lacht)
The Sore Losers lieten hun sporen na.
Cedric: “Ik vrees ervoor! Daar hebben we mooie dingen meegemaakt die we nooit zullen vergeten.”
Jan: “En dan is er die grote goesting om terug te reizen en de baan op te gaan.”
‘Birds Of A Feather’ was eigenlijk een Britse sitcom jaren ’80, jullie hebben het thema van deze serie toch niet bewerkt?
Cedric: “Is dat zo? Wist ik niet. “
Jan: “Het gaat over gelijkgestemden die op zoek zijn naar iets in het leven.”
‘Amy’, a great live song for the main stage!
Jan: “Het meest poppy nummer dat erop staat.”
Cedric: “Het doet aan Queens of the Stone Age denken. Het zou in een groot stadium gespeeld kunnen worden of in een klein groezelig kot.”
Rust in ons hoofd hebben we allemaal wel eens nodig, iets dat jullie willen meegeven in ‘Magnum Epos’?
Jan: “Ja, over dagen dat het efkes niet gaat.”
Zoals een dag als vandaag, een maandag….
Jan: “Iets dat we allemaal wel eens meemaken.”
You Need Some Lovin’
Cedric: “Dat is ne rock ’n roller. Recht toe recht aan. Ik vond dat het een tekst moest hebben jaren ’60. Het moest een titel hebben als een popnummer uit die jaren. ‘I Need Your Lovin’, ook een vette song van Taj Mahal of Gimme Some Lovin’ van Traffic (1971). Tekst en muziek moeten bij elkaar horen, dat werkt keigoed. Het moet niet altijd de grote poëzie zijn, zeker niet in rock ’n roll. Het mag soms Be Bop a Lula zijn.”
‘Shareek The Greek’ klinkt alleszins niet Grieks.
Jan: “Dat is een verhaaltje waar een moord wordt gepleegd, ik vind murder ballads wel cool. Het was het enige nummer op deze plaat waar we eerst de tekst hadden en dan de muziek. Zeer leuk om te maken. “
Je hoort in dit nummer enkele Electro geluiden die in de song sluipen.
Cedric: “Jan had ’s morgens zijn tekst geschreven. Alessio (drum) en ik waren naar een nummer van Leon Russell (jaren 70) aan het luisteren, een song met een old skool analoog beat computerke. Het leek ons wel grappig om daar iets mee te doen. Het is chique dat ge zegt op het einde Electro sounds, maar het begint er ook al mee. Je krijgt het als luisteraar soms maar door op het einde. Het is niet dat we de elektronische toer willen opgaan, maar met deze plaat hadden we ook wat meer tijd om te experimenteren. Er staat voor de eerste keer ook een synthesizer op onze plaat. Als het kan, waarom niet, maar we beginnen er nog niet live mee. Weer meer materiaal meesleuren, daar hebben we geen zin in.”
Vrijdag 8 oktober werd bekend dat jullie het voorprogramma van Therapy? gaan verzorgen. Qua tempo is het al een match. Ik veronderstel dat de ambitie er is om naast de groep te staan, en geen opwarmertje?
Jan: “We hebben veel respect voor Therapy? en zijn blij dat we mogen spelen.“
Cedric: “Het zijn toffe goeie kerels. We mogen een fatsoenlijke set spelen, dat was ook hun vraag. We hebben enkele festivals gespeeld met hen, en daar hebben ze ons werk opgemerkt. Therapy? zijn nog oldschool en kiezen voor een groep die een échte opwarmer is voor hun concert. Ze weten dat als een groep als wij voor hen speelt, ze zelf gedwongen zijn om fucking hard hun best te doen. Heel chique, dat het niet altijd business gerelateerd is. We gaan elkaar scherp houden.”
Alvast ook een goede match qua tempo muziek.
Cedric: “ En qua drinken verstaan we elkaar ook goed!” (lacht)
Ultra Elektric zal beschikbaar zijn op vinyl en CD, en alle streaming platformen. Fans kunnen het album vanaf vandaag vooraf bestellen via thesorelosers.com.
24/11/21 De Vooruit, Gent (BE)
25/11/21 Muziekgieterij, Maastricht (NL)
26/11/21 De Kreun, Kortrijk (BE)
27/11/21 Trix, Borgerhout (BE)
30/11/21 Het Depot, Leuven (BE)
1/12/21 Paradiso, Amsterdam (NL)
Tekst: Peter Minnebo.
Foto: Toon Aerts.