Churchyards & Cemeteries (kerkhoven en begraafplaatsen)
Britten houden van geschiedenis. Je koopt een ticketje bij The National Trust of English Heritage en je kan één van hun vele sites bezoeken. Onvermijdelijk link je geschiedenis ook aan de dood.
Geen wonder dat je op het eiland een overvloed vindt aan begraafplaatsen met beroemdheden.
De vaandeldragers in Londen zijn de twee kathedralen: Westminster en St Paul’s (koningen, prinsen, schilders, -onze eigen Antoon van Dyck-, beroemde admiraals enz.). Voor mensen met een rood tintje zal Highgate in Noord-Londen ook wel op het menu staan. Hier ligt Karl Marx, nu misschien wat onrustiger, als hij hoorde dat zijn vriend “red Ken” de burgemeestersjerp in Londen onlangs is kwijtgespeeld.
Noord-Londen biedt echter meer.
Enerzijds Kensal Green (metro Bakerloo line): een groot Victoriaans kerkhof met veel wildgroei en tombes vol Victoriaanse symbolen. Bij de portier geraak je voor 1£ aan een brochure met geschiedenis en een selecte lijst met notabelen. Er staan enkele kinderen van George III vermeld, maar ook vader en zoon Brunel, de Victoriaanse bouwers van bruggen, tunnels, spoorwegen en stoomschepen. De East London section van de ondergrond gaat in Wapping nog steeds onder de Thames in Brunel tunnels.
Ook vind je het graf van Charles Blondin (1824-1897). Zijn gave: hij stak dagelijks de Niagara watervallen over als koorddanser en zijn extraatjes waren nu eens geblinddoekt, dan met iemand op zijn rug, of halfweg stoppende om een omelet te bakken.
Nota: Charles stierf vredig in zijn eigen bed!
Anderzijds is er Golders Green (op de Northern line), geen groot kerkhof, maar wel gekend om zijn crematorium, één van de eerste in England. Weinig graven dus, maar enorme columbaria.
Talloze beroemdheden zijn hier door de schouw gegaan: o.a. Marc Bolan (T. Rex), Peter Sellers, Keith Moon van de Who, enz.
In één der columbaria staat (achter slot) de urne van Bram Stoker, schrijver van Dracula. Bunhill Fields (Old Road metro) is klein, maar mooi, hier vind je Daniel Defoe, schrijver van Robinson Crusoe.
Buiten Londen kan je ontelbare plaatsen vinden met oude kerkhoven of begraafplaatsen. Allemaal wonderlijke plaatsen waar je kan leren over onze voorouders: gemiddelde leeftijd, kindsterfte, effecten van oorlogen en epidemieën …
In Noord Oxford ligt Tolkien op Wolvercote cemetery (remember the Wolvercote Tongue uit inspector Morse). Iets verder, voorbij Blenheim in een klein dorpje (Bladon): het simpele graf van Winston Churchill en zijn vrouw.
De dichter Wordsworth ligt in het Lake District op het kerkhof van zijn dorpje en Edith Cavell, door de Duitsers gedood in Brussel in 1915, ligt aan de buitenkant van de kathedraal van Norwich.
Mijn favoriete tombes?
–In Birchington, dicht tegen Margate in Kent, het graf van Dante Gabriel Rossetti, één der grote Victoriaanse schilders uit de Pre-Raphaelite groep.
–In Berkshire, in de gronden van Stratfield Saye, het domein van de Duke of Wellington, is het graf van Copenhagen, zijn paard in Waterloo. Opschrift: ridden by the Duke of Wellington, the entire day at Waterloo.
(wordt vervolgd)
CORRECTIE
Als ik een fout maak, moet ik die verbeteren. In de vorige editie van ’t Periodiekske (nummer 10 van 20 mei) schreef de heer Charrin het artikel “England ánders (1)”. Hij had het o.a. over coal tar soap. Letterlijk schreef hij: “Een ander geurtje dat me steeds achtervolgt: coal tar (koolteer). Alhoewel je het nu wat minder ruikt, vind je het bij kleine wegherstellingen en in één van de oudste zepen in England: coal tar soap van Wright.”
Vermits ik veronderstelde dat hij het over het eiland Wright had, voegde ik ter verduidelijking (het eiland) vóór het woord “Wright” toe, wat dus VERKEERD is.
De heer Charrin bedoelde de “makers” van de coal tar soap: Wright!
Sorry!
Spes
