Wintertijd in Engeland, bijna alle kastelen en grote herenhuizen zijn gesloten. De uitzonderingen zijn de ruïnes en bijna-ruïnes van oude kastelen of abdijen. Op de grens van Kent en East Sussex hebben we er een prachtig voorbeeld van: de waterburcht van Bodiam Castle, al jaren in handen van de National Trust.
Reeds in 40 VC was er al een nederzetting in de streek rond Bodiam (toen Bodeham genoemd). Het was een vruchtbaar gebied met een gemakkelijke toegang naar de zee via de rivier. Tijdens de Romeinse periode in Engeland hadden de Romeinen zeker voet aan de grond in dit gebied. Over de periode na de Romeinen is er bitter weinig geweten over Bodiam, tot in 1363 een ridder, een zekere Sir Edward Dallingbridge het landgoed met in het midden een groot herenhuis erfde. Hij had een fortuin gemaakt gedurende gevechten in Frankrijk tijdens de 100-jarige oorlog en genoot hoog aanzien van King Richard II. Nu wilde hij zijn status tonen en Franse invallen op de Engelse kust gaven hem het excuus dat hij nodig had. Een “licence to crenellate” werd het genoemd: een vergunning om schietgaten en kantelen te maken.
Dus bouwde hij Bodiam Castle op de plaats van het herenhuis. Het werd een machtig fort, zowel binnen als buiten. Hij maakte ook een aanpassing aan het landschap door een brede gracht rond het kasteel te maken. Allemaal goed voor de verdediging, maar ook voor het oog –een status van macht. Dallingbridge hield van steekspelen en een aangepaste locatie ervoor werd gevonden naast het domein. Tot slot waren de omliggende bossen ideale jachtgebieden. Hij moest ook aan de nodige fondsen komen om zijn hoge levensstijl te bekostigen. Zijn eigendom moest er goed uitzien, maar ook opbrengen. Zijn pachters deden aan landbouw, visvangst en zelfs houtverwerking. Een door het water van de rivier aangedreven molen voorzag in energie.
Na zijn dood bleef het domein in familiehanden en alles ging goed gedurende meer dan 200 jaar. Toen begon de Engelse burgeroorlog en ging het kasteel noodgedwongen over in allerlei andere handen, vooral door intriges tijdens deze burgeroorlog. Het verval werd dan ook ingezet.
Jaren werd het aan zijn lot overgelaten en tussen 1700 en 1800 was het een verlaten plaats, die alleen maar de aandacht trok van romantische zielen en schilders.
Vanaf 1829 begon men met kleine restauraties en de National Trust kocht het domein op in het begin van de 20ste eeuw (1926).
Bodiam oogt nog steeds mooi en vanaf de parking is het een mooie wandeling naar de ingang van het kasteel. Onderweg kom je nog een authentieke bunker uit 1940 tegen die gebouwd werd tegen een mogelijke Duitse inval. In de cottage van de opzichter kan je de toegangsbewijzen aanschaffen en een kleine tentoonstelling over het kasteel bekijken. In het kasteel zelf is een introductiefilm van 15 minuten. Je kan zelfs twee torens beklimmen en een prachtig zicht bewonderen over de nabije natuur van “The High Weald”.
Zoals alle sites van de National Trust vind je hier een uitgebreide “tea room” en een National Trust shop. Gedurende het hele jaar zijn er ook speciale evenementen in Bodiam. Voor sommige ervan wordt wel een extra toegangsprijs gevraagd.
Als toemaatje nog iets wat we ongeveer een 20-tal km van Bodiam ontdekten via een boek uit 1978 “The Channel Coasts of England” door John Grimson.
Trouwe ’t Periodiekske-lezers kregen in “England anders 22” (’t Periodiekske nummer 9 – 12 mei 2009) een stukje over Rye. Een tweetal km buiten Rye ligt Rye Harbour, aan de zuidelijke kant van de Rother rivier. Rye Harbour is een gehucht met een tweetal winkeltjes, een pub en een kerk. Op het kleine kerkhof een massagraf voor de 17 bemanningsleden van de “Mary Sandford” met een indrukwekkende stenen matroos aan de achterzijde. De Mary Sandford was een reddingsboot die in 1928 met zijn 17 bemanningsleden de in nood verkerende stoomboot Alice uit Riga ter hulp kwam tijdens een zware storm. Een ander schip in de omgeving had de bemanning van de Alice echter al gered en meegenomen naar Dover. Er werden nog vuurpijlen afgeschoten om de Mary Stanford te waarschuwen, maar zonder succes. De reddingsboot was gekapseisd en één voor één spoelden de lichamen van de bemanning aan.
