Gaslicht door Loge 10
Loge 10 Theaterproducties werd opgericht in 2003 als niet-gesubsidieerd gezelschap vanuit de overtuiging dat repertoiretheater niet dood is in Vlaanderen. Het gezelschap maakt theater in al zijn grandeur. Een gevarieerd theatergamma, gaande van komedies, over trillers tot drama. De formule is om bekende theatertitels te combineren met bekende acteurs.
De Victoriaanse periode en de Belle Epoque zijn een dankbaar onderwerp in het thrillergenre. Veel tijdloze klassiekers spelen zich af in die tijden. Zo ook de keuze van regisseur Bruno van Heystraeten voor Gaslicht. Gaslicht of Gaslight ontsprong in het brein van de Britse schrijver Patrick Hamilton.
Hamilton schreef de triller in 1939. In hetzelfde jaar werd het ook succesvol aangepast voor het witte doek. Door het stuk ontstond later ook de term ’ gaslightening’. Iemand gaslighten is een vorm van emotionele manipulatie waarbij iemand doelbewust gedrag vertoont om het vertrouwen en de realiteitszin van een ander persoon te ondermijnen. In het verhaal dimt de echtgenoot opzettelijk de gaslampen om zijn vrouw te laten twijfelen aan haar waarneming en geestelijke gezondheid. De vrouw krijgt steeds meer het gevoel dat ze gek wordt.
Binnen de psychologie wordt de term sinds de jaren ’60 gebruikt. Het fenomeen is de laatste jaren steeds bekender geworden door een boek van de psychoanalytica Robin Stern.
Het verhaal bij ons Gaslicht is het verhaal van Bella Manningham, die met haar man Jack in een begoede buurt van het Victoriaanse Londen woont. Ze begint te merken dat ze dingen begint te vergeten, dat spullen op mysterieuze wijze verdwijnen en dat de gaslampen in het huis op rare momenten beginnen te flikkeren. Jack ontkent dat er iets aan de hand is en begint Bella zelf te beschuldigen en haar gek te verklaren. Hij zaait twijfel na twijfel en beheerst een soort van mechanisme op de impact op het zelfvertrouwen van Bella keer op keer te doen wankelen.
Jack heeft zelfs een goede bondgenoot in één der bedienden, Nancy, die zelf graag de plaats van Bella zou willen innemen en het complot mee voeding geeft. Elizabeth, de tweede en wat oudere bediende is anders ingesteld en kiest zonder het te laten merken voor het kamp Bella. Tenslotte komt er nog een vijfde karakter op de proppen, Mr. Rough. Is hij de psychiater- dokter die door Jack gezonden wordt om zijn vrouw te behandelen? Neen hoor Rough is een detective met jaren dienst die zich vastbijt in een moordzaak van tien jaar geleden. Maar wat hebben de Manningham’s hier mee te maken? Dat zal deze triller je duidelijk maken.
Zoals steeds koos Loge 10 voor routinerijke acteurs, die hun strepen reeds verdienden in menige vorige triller. Bert Cosemans als Jack is een oudgediende van het Fakkeltheater en speelt zijn rol met verve zodat je hem al haat voor het tweede bedrijf. Bella is in handen van Nathalie Wijnants, ooit 10 jaar lang in Thuis te zien als Eva Verbist. Loge 10 is nu als een thuis voor haar. Als Bella zie je haar het meest op het podium en ze schittert groots in de kwetsbare rol van Bella met veel innerlijke pijn. Nog meer Thuis connecties krijgen we met de twee bedienden. Daphne Paelinck is de ietwat frivole maar ook gehaaide Nancy. Een beetje Christine Leysen in haar? Voor Marijke Hofkens die Elizabeth speelt moeten we veel langer in het geheugen van Thuis gaan. De periode van Leontien Vercammen. Als Elizabeth zou je haar zo in Downton Abbey kunnen plaatsen. Ze weet meer dan we denken en kent de familie door en door. En voor we het vergeten detective Rough wordt gespeeld door Erik Goris, die warempel ook nog een Thuis verleden heeft. Hij zorgt ook voor een snuifje komische noot in het verhaal. Ontrafel met Rough het mysterie van het huis.
Ook nog een vermelding waard, de prachtige kostuums en een indrukwekkend decor van het mysterieuze huis van de Manningham’ s.
Nog tot 21 april in het Fakkeltheater Rode Zaal Antwerpen.
Tekst: Gust Charrin.
Foto’s: Arnold Mendonck.
