Interview Crooked Steps over debuutalbum ‘Sambuca Dreams’: een zoektocht naar onszelf.
Januari 2020: na hun selectie door jurylid Jan Paternoster als finalist, wint Crooked Steps onverwacht de Nieuwe Lichting. Kort nadien scoorde de band met ‘Sugar’ en ‘Daiquiri’ hun eerste succes op de radio en werd er vol goesting uitgekeken naar een volgeboekte festivalzomer. De teleurstelling was dan ook enorm groot toen die geweldige zomer uitmondde in een ellenlange quarantaine. Hoewel de hits het goed deden op de radio en ook hun 2 daaropvolgende singles airplay kregen, bleef het grote succes voor de band voorlopig uit. Het Gentse garagetrio Lou Lippens (vocals, guitar), Bas plompen (bass) en Thomas Vandenbogaert(drums) onderging een ware tantaluskwelling: het grote publiek binnen bereik, maar o-zo ver weg.
Gelukkig liet Crooked Steps de moed niet zakken. Bovendien smaakte het succes van ‘Sugar’ (+250 duizend streams) en ‘Daiquiri’ (op één in de afrekening) naar meer. Gedreven maakten ze van de quarantaine gebruik om nieuwe muziek te schrijven. Ze sloegen de handen in elkaar met producer Thomas Valkiers (Hightime Studio) om hun debuutalbum vorm te geven. 2 Jaar na de Nieuwe Lichting stellen ze met trots hun plaat voor: ‘Sambuca Dreams’. Een energiek en tegelijk meeslepend album met als overkoepelend thema: de zoektocht naar eigenheid, zowel als muzikant als mens.
Eén week voor de release was Allkinds op de afspraak voor een interview met Crooked Steps.
Hoe is de groepsnaam ontstaan?
Thomas :“Is gebaseerd op het album van Soundgarden ‘By Crooked Steps’.”
In 2020 wonnen jullie de Nieuwe Lichting. Hoe hebben jullie dat moment beleefd en welke impact had het?
Thomas: ”Superzalig moment! Totaal niet verwacht om te winnen, we waren al tevreden om bij de finalisten te mogen eindigen. Het was inmiddels al onze 6e deelname. Na de overwinning komt er heel veel op u af, managements en aanvragen voor optredens. Maar toen kwam corona eraan en alles werd gecancelled . Voor die lockdown op 13 maart waren er zo’n 50 shows gepland voor de 2 zomermaanden, met meerdere optredens per dag. We hadden er zoveel goesting in, maar ja…..”
Schuilt er een bepaald thema achter de albumtitel ‘Sambuca Dreams’?
Lou: “Het is toeval dat onze nummers over alcohol gaan, ‘Daiquiri’ heet vooral zo omdat het woord zelf goed klinkt. De titel ‘Sambuca Dreams’ komt er mede ook om die reden. ‘Sambuca’ klinkt goed, tropisch. De titel kwam er nadat we een avond samen op stap waren en een vriend ons introduceerde aan het drankje (de Italiaanse likeur). Dit is 2 zomers geleden, op een mooie zomeravond, en in een periode waarin we allemaal naar Gent verhuisden. Het nummer gaat vooral daarover. De dreams gaan over onze zoektocht naar onszelf in die periode. Dat zie je ook terug in het artwork, die een sterke link legt naar die dromen. Voor elke song kwam er een ‘kop’ die één van de sambuca dreams voorstelt.”
Kunnen we achter die albumtitel nog iets dieper graven inhoudelijk? Het zou een zoektocht zijn naar de eigenheid als muzikant en als mens.
Lou: “In het geheel gaat de plaat vooral over een zoektocht naar onszelf als jonge volwassenen in een maatschappij die toch wel veel van je verwacht. Daar komt stress bij kijken, een job, een huis, een lening die je moet afbetalen, dat zit bijvoorbeeld in nummers als ‘Casse-Toi’ en ‘Locomotora’ maar het is ook net een hele fijne periode, en dat zie je dan in ‘Sambuca Dreams’, dat gaat over een gezellige zomeravond onder vrienden, genieten van je buurt en de zon. Elk nummer heeft zowat zijn eigen insteek en is een soort ‘personage’ op het album.”
Er wordt naar surfrock en Dick Dale(The King van de surfrock) gewezen wat de Crooked Steps stijl betreft. Kunnen jullie je daarin vinden?
Bas: “Het is nu een eclectisch geheel geworden. De surfsounds hebben we sowieso voortgezet in ‘Sugar’ en ‘Casse-Toi’ is een overduidelijke verwijzing naar Dick Dale met zijn ‘Misirlou’ als basis. Maar er zijn ook nummers die helemaal buiten dat surfsound kader vallen.”
Producers hebben hun positieve invloed en drukken een finaliserende stempel, wat was de impact van Thomas Valkiers?
Bas: “We kregen van Thomas de vrijheid om veel uit te proberen, te experimenteren en ons eigen ding te doen. Als het op niets trok, gingen we daar ook niet mee verder.”
Thomas: “Door die vrijheid, hebben we onze eigen sound kunnen creëren in de studio. Er was ook altijd een bijzonder goede sfeer om muziek te maken en zo heb je creatievere ideeën.”
Opvallend, jullie spelen afwisselend met het Engels en het Frans in de songtitels en de lyrics. “C’est la vie” in ‘Soulgunner’, “La vie en rose” in ‘Mad Man’.
Thomas: “Zeker, Nederlands zit er voorlopig nog niet in. (lacht) Maar wie weet… binnenkort op Radio Willy wel iets in het Nederlands… Frans en Engels zijn sowieso aangename talen om in te zingen.”
Bas:” Het voornaamste is dat het mooier klinkt.”
“Sugar” etaleert in de lyrics ‘more than love, more than time’.”
Thomas: “ ‘Sugar’ gaat over een hedonistische houding. Alle verleidingen in het leven, zoals suiker, je weet dat het eigenlijk niet goed is voor u, maar ge gaat het toch blijven doen. Evenwicht proberen te houden tussen wat leuk is en wat moet gebeuren om gezond te zijn. Je wordt zeer sterk aangetrokken door al die verkeerde dingen. Het overstijgt de tijd, want het is van alle tijden. (‘more than time’) Er zijn altijd verleidingen, nu en ook enkele honderden jaren geleden.”
‘Sambuca Dreams’ staat ook voor de tipsy zomeravonden in het mooie Gent. Waar moeten we daarvoor zijn?
Thomas: “Alles in de buurt ‘Rond Sint-Jacobs’ is vree wijs.”
Bas: ”En de buurt van de Vlasmarkt en de Brugse Poort. We hebben de akoestische gitaar in het nummer toegevoegd omdat we er een zomers nummer van wilde maken.”
Lou: “Mensen die ons daar tegenkomen, zullen we een pintje trakteren!”
Jullie lijken ook veel fun te beleven aan het live spelen, is dat ook zo of toch ook stressy momenten?
Bas: “De baslijn in ‘Mad Man’ is bijvoorbeeld megaleuk om te spelen. Het is dikwijls veel repeteren, maar als het lukt, is het zeer satisfying.”
Thomas: “Het echte genieten bij het spelen zelf hangt af van wanneer en waar. Live concerten doe ik heel graag, maar in de studio spelen of live sessies (‘Vandaag’ en ‘Zevende Dag’ op één) is meer stressy. Het is een zeer beperkt publiek en met minder of geen interactie. De feedback en interactie van het publiek, maakt het spelen nog energieker.”
“Let The Sunhine” in ‘Smoot Failing’ doet een belletje rinkelen naar een ander bekend nummer uit de muziekgeschiedenis.
Thomas: “Inderdaad, het komt uit ‘Let The Sunshine in’ van Aquarius. (uit de Musical Hair 1967)”
Bas: “We hebben de akkoordjes wel wat aangepast. In ‘Sambuca Dreams’ speel ik eigenlijk ook een baslijn uit de cello suite van J.S. Bach.”
In welk decennium zouden jullie het rocknummer ‘Lowrider’ plaatsen?
Bas: “ The 60’s! Het zijn de typische 3 akkoordjes van de rock ’n roll, wat de nodige ambiance geeft live. De zang in dit nummer vind ik zeer bijzonder. Lou heeft zich iets schreeuweriger gepusht daarvoor, meer rock ’n roll. Bijzonder trots op dit nummer, met een vleugje Arctic Monkeys.”
Ik veronderstel dat jullie na de release staan te popelen om live er een lap op te geven. Jullie prijken alleszins al op de affiche van Rock Olmen.
Thomas: “Het belangrijkste is sowieso onze releaseshow in de Vooruit op 4 mei. Op 12 mei het Bridge Guitar festival in Eindhoven. 27 mei De Kelk in Brugge.”
En door Radio Willy worden jullie reeds omarmd als belofte van de maand april!
Bas: “Het Willy team is trouwens een zeer professioneel megasympathiek team. Een zeer aangename sfeer om daar toe te komen.”
Thomas: “ We werden aldaar onthaald met 6 taarten!“ (lacht)
Bas: “En goei taarten, amai!”
En welke Crooked Steps Willy Radio act mogen we binnenkort verwachten?
Thomas: “Maandag (3 april) zijn we onze nieuwe single gaan inspelen. Die zal de week nadien voorgesteld worden. We kregen als opdracht een recept te verwerken naar een nummer en wij kozen voor ….Gentse Waterzooi. Het resultaat gaat iets wijs zijn.”
Het album verschijnt op 14 april zowel op LP als CD.
Tekst: Peter Minnebo.
foto: Elisa Maenhout.
