Interview Gwenshana over EP  Ego “Deze plaat is een beetje mijn ego, facing reality”

 

Achter Gwenshana staat de in Brussel wonende schrijver en producer Mathieu Grillo. 21 juli kwam zijn debuut EP ‘Ego’ uit.

Mathieu is een introspectief persoon, zijn leven staat in het teken van het diep graven in de gedachten en gevoelens van anderen, het schrijven en produceren van liedjes. “Deze EP is al 6 jaar in de maak, ik ben zowel gretig als geduldig als het gaat om mijn eigen muziek. Schrijven voor anderen is voor mij vanzelfsprekend, maar ik heb de neiging om alles te overdenken als het om mijn eigen materiaal gaat. De lockdown gaf me een kans om te settelen, ik gaf mezelf een doel om deze nummers af te maken en eindelijk mijn waarheid te delen.”

Beïnvloed door artiesten die een duidelijke evolutie hebben, een sonische stijl inkapselen en dan verder gaan, citeert Mathieu Thom Yorke, Bon Iver en Oneothrix Point Never als inspiratie: “Ik waardeer artiesten die hun geluid innoveren maar trouw blijven aan zichzelf”. De wortels van Gwenshana zijn duidelijk en het draait allemaal om één woord… waarheid.

Bruisende drums stuwen levendige synth-soundscapes voort in ‘Remember How’, geleid door warme blazerssecties en de onderscheidende zang van Gwenshana. We worden naar een hectisch einde geleid, waardoor we verwonderd zijn en hunkeren naar meer.

Diep persoonlijk en toch opmerkelijk herkenbaar, schrijft Mathieu: “Deze EP gaat over eerlijkheid. Verschillende mensen die omgaan met, en niet omgaan met hun waarheden. Deze mensen maken deel uit van mijn verhaal, ik confronteer en verwerk eindelijk een aantal emoties die voorheen aan tijd gebonden waren”

De goedlachse Mathieu nam gretig plaats achter de opnamemicrofoon in zijn studio in Forets voor een interview met Allkinds. Kort daarna was het weer aan het werk, schrijven en muziek maken voor andere artiesten

Vanwaar uw artiestennaam, op het eerste zicht een samenvoegen van 2 voornamen?

Het is een ode aan mijn geadopteerde broer uit Korea.  Ik hou veel van mijn broer, maar we spreken niet veel over onze emoties.  We hebben elkaar in zekere zin gemist in de pubertijd, hij was al een puber en ik nog niet. Eens ik in de pubertijd kwam, was hij het huis al uit.  Nooit echt tijd gevonden om terug samen te komen.

Toen ik in Amerika studeerde, ontmoette ik Koreanen en speelde met hen samen muziek. De Koreanen onder elkaar zeiden steeds ‘Gwenshana oh’ en ik vroeg hen wat het betekende. ‘It’s ok, I’m ok’.  Ik heb er een Europese versie van gemaakt ‘Gwenshana’ “.

 

De eerste liefde voor muziek had te maken met een gestolen cassette van je broer?

“Mijn broer had vele cassettes voor zijn Walkman, en toen hij niet in zijn kamer was, ging ik er ééntje halen om te beluisteren. Ik maakte kennis met groepen als Sum 41, Linkin Park, Blink-182. Ik was gek op de drumpartijen en zo ging ik drumlessen volgen en ben ik muziek gaan studeren.  Vervolgens grootser gaan dromen en in Amerika terechtgekomen.”

Heeft uw verblijf in zowel Boston als Londen uw muziek geïnspireerd?

“Die tijd heeft me in zekere zin gevormd, vooral mijn verblijf in Amerika waren 2 intense jaren. Het doel aldaar was drumlessen en leren muziek spelen met anderen.  Ik realiseerde me dat jazz niet écht mijn ding was en op die school met zo’n 4000 studenten kwamen alle stijlen aan bod.  Gospel fascineerde me ook, die muzikanten spelen immers van kleins af aan op gehoor.”

Uw eerste nummer Pulse (2018) klonk nog erg jazzy…

Jazz blijft wel in mij verder leven.  Ik had een passie voor harmonie, terwijl ik als drummer niet direct iets harmonisch had, dat was enkel de drums groove.  Mijn enige uitlaatklep was harmonie te gaan studeren, om te weten hoe het in elkaar zit.”

Hanteer je een vaste methodiek in het componeren?

“ Het is nooit hetzelfde maar het begint meestal bij piano of gitaarstem.  Als ik zie wat er aan het gebeuren is en connecteer met mezelf, komen de woorden er spontaan uit. Ik zoek nooit naar moeilijke woorden of ingewikkelde metaforen, het is vrij simpel.  Er is een soort insprong en vervolgens schrijf ik de structuur, de melodie en de harmonie.

Voor deze EP heb ik samengewerkt met vriend en muziekproducer Tim Coggins, hij gaf me de push om alles af te maken.  Ik probeer alles te laten evolueren in een nummer, elk instrument maakt deel uit van het verhaal.”

‘Ego’ verwijst reeds naar een onderliggende struggle met uw ego.

“Ja maar ook het ego in het algemeen.  We hebben allemaal ego’s. Mensen kunnen daar wel of niet over spreken.  Deze plaat is een beetje mijn ego, facing reality.  De songs liggen dicht bij mijn hart.  Niet even simpel om dat te uiten.  Het is een constante struggle.  Ga ik dit nu zeggen of toch niet?  Is dat waar, voel ik mij zo of net niet?  Hebben zij iets gedaan of heb ik iets gedaan?  Moet ik veranderen of niet?  En dat gaat eindeloos door bij mij.  Emoties langs alle kanten en muziek is tevens een egocentrisch gebaar, vandaar Ego.”

Ook in de muziek, geen compromissen naar label en radiovriendelijk moeten klinken?

“Ik heb nooit geschreven naar iemand toe.  Ik probeer wel te bereiken dat een song uniek is.  Dat is het mooiste compliment dat ik ooit gekregen heb.  Het is geen easy listening muziek, met veel emoties.  Teveel emoties? Ik  weet het eigenlijk niet.  De muziek gewoon laten vloeien en niet teveel denken, het moet zo of zo.  Het gaat ook over veel loslaten.  Je neemt als het ware een foto van die periode van componeren en dan draaien we (met Tim) de bladzijde om en beginnen we aan iets nieuws.”

Is het elektronisch stemgeluid een bewuste keuze ?

“Die vraag wordt me veel gesteld.  Ik kan het niet ontkennen dat ik niet zo akkoord ga met mijn eigen stem.  Ik heb moeten zoeken met mijn stem zodat het goed zou overkomen naar de luisteraar en dat lukte mij niet.  En dan kwam ik bij deze vocoder terecht, na wat uitproberen kwam ik bij iets terecht waarbij ik met zeer weinig effort heel veel emotie kon uitbrengen.  Het is superfijn om met zoiets te zingen, ik voel mij er veel sterker door.

Toch wil ik al prijsgeven dat ik mezelf al gechallenged heb in een nieuw nummer na deze EP, en dit keer zonder vocoder.”

‘Remember How’ is de single geworden, met eighties Peter Gabriel allures.  Hoe bepaal je welk nummer single zal worden?

“Ik was van mening dat ‘Ego’ het sterkste nummer was.  Maar als je ‘Remember How’ wat luider zet, knallen de drums binnen en heeft het iets van…hier ben ik!”

‘Brother’ wijst onvermijdelijk richting uw broer.  Het nummer evolueert naar het einde toe en zou mooi samen kunnen gaan met een mega lightshow.

“Een song uit liefde voor hem.  Hij had een moeilijke periode achter de rug, ik vond het moeilijk om bij hem te zijn.  Ik wou tonen, ik ben er voor u, maar ik kreeg het niet gezegd.  Hij wist het wel.  De eerste zin ‘please keep my brother safe’ uitte mijn hoop dat alles goed komt.  Het is een soort marche van overwinning naar onszelf toe, een song met een fighting feeling.  Ook hier komt de term ego weer naar boven, ook zijn ego werd op een of andere manier zwaar aangetast.  En ik hoop dat mijn muziek kan helpen, wanneer mensen hier problemen bij ondervinden.”

‘A Place for Two’ is trager en gehuld in sax vibes. 

“De lockdown periode heeft een grote impact gehad en ik had een zacht nummer nodig om mijn emoties kwijt te raken.  De eerste lijn van de chorus ‘Time will bring you down, tell me that you want allow it’.  We waren toen in de helft van de lockdown, we wisten dat het erger ging worden, maar toch wou ik aansturen op ‘laten we het toch trachten uit te houden’.”

‘Ego’ bracht je recent live op Facebook met unieke beeldfragmenten, maar muzikaal misschien toch verschillend van de EP versie, waar op het einde een versnelling te horen is.

“De EP versie is op het einde wat wilder.  Een jaar of 5 geleden heb ik het laatste stuk erbij geschreven, ik nam het nummer in verschillende vormen op. (piano, synth)  Het was zoeken naar de juiste combinaties en de juiste mensen.  Het nummer stopt abrupt en daarmee wil ik zeggen, we zien wel wat er nog gaat komen.

Het blijft mijn ego dat spreekt.  Als ik in de lage melodieën zit, zijn het statements, zit ik in de hoge melodieën zijn het dingen die ik mij afvraag.  Het blijft altijd een vechten tegen onszelf.”

Opmerkelijk in de video, een visser middenin een rivier.

(lacht) “Daar moet ik Jasper Flikschuh, filmregisseur werkzaam bij productiehuis Les Mecs en tevens vriend, voor bedanken. Ik wil dat mensen die voor mij collaboreren  zich artistiek kunnen uiten en dit niet louter doen als een vriendendienst en gewoon iets uitvoeren.  Toen Jasper hoorde dat ik op vakantie wel eens wou gaan vissen, kwam hij op het idee om mij te laten vissen in de clip.

Alles is in 1 dag ingeblikt zo’n maand geleden. ’s Morgens hebben we de liveversie ingespeeld in de Markten in Brussel, en vervolgens zijn we naar de Ardennen getrokken voor de filmopnamen.  Jasper vond dat ik in het midden van de rivier moest gaan staan, voor mij alle remmen los en heb gewoon uitgevoerd wat hij me vroeg.

Aan de piano is mijn silhouet als het ware uitgeknipt waarop andere beelden geprojecteerd zijn. De mensen erkennen me niet direct visueel.”

Het artwork, impressionistisch ogende mensenkoppen.

“Sterre De Vresse ontwierp magnifieke portretten met sterke kleuren.  Ik heb haar opgemerkt op Instagram.  De portretten zijn als het ware wat vervormd om de privacy van die personen te behouden. Het zijn allemaal mensen die dicht bij de songs staan. Ik ben wel herkenbaar in het portret Ego.”

Waar komt je muziek het best tot zijn recht of waar gaan we u live aan het werk kunnen zien?

“Ga ik het al live doen, is ook de vraag!  (lacht)  Wat live spelen betreft, moet ik nog een drempel overwinnen, mezelf wat minder au serieux nemen.  Ik heb altijd achter de drums gezeten en nooit vooraan achter een microfoon.  De tijd zal het wel uitwijzen.”

Het moet toch bevrijdend werken, als je uiteindelijk de muziek naar de mensen kan brengen.

“Ik loop mezelf nog wat in de weg, want ik ben een perfectionist.  Ik denk veel na hoe ik alles moet gaan doen, bijna zoals een soundengineer. Eigenlijk moet ik het gewoon doen!”

En kent deze EP al een vervolg?

“Ik heb al een nieuw nummer klaar, het zal in september uitkomen. Een akoestisch kant van mezelf die ik nog wil ontdekken.  Ik luister graag naar kamermuziek, het zou zeer fijn zijn om zo’n soort instrumentatie te incorporeren op songs.”

EP Ego is vanaf 21 juli  via Spotify en Itunes te beluisteren. 

Tracklist

  1. Remember How
  2. Brother
  3. A Place for Two
  4. Ego

 

www.gwenshana.com

 Tekst: Peter Minnebo.