In oktober kon je in de Stadsschouwburg Antwerpen , de nieuwe choreografische productie van Isabelle Beernaert ontdekken ,” Naakt-NuDa Veritas”. Pas in première gegaan in Oostende alhoewel het stuk dateert van 2020. De gekende virusperikelen zorgden toen voor het uitstellen. Ondertussen had choreografe Isabelle Beernaert reeds haar volgende productie ( Oxytocin ) in de maak. Een uniek resultaat is dat beide producties nu op het menu staan.
Oxytocin ging in première op 24 november in de Elisabethzaal te Antwerpen.
“Oxytocin. One of two hormones formed in the posterior pituitary gland , the other being vasopressin . Stimulates contraction of the uterine muscles”. ( Blackwell’s Dictionary of Nursing)
Oxytocin wordt ook het knuffelhormon genoemd, een hormoon dat opkomt bij een aanraking, een streling of een knuffel. Het is een stof die we nodig hebben om gelukkig te zijn. Isabelle maakte deze productie in volle coronatijd , waar knuffelen bijna een kapitale fout was.
Aanraken = verbinden.
Zoals we van Isabelle gewoon zijn maakte ze er een speciaal verhaal rond. Een prachtig verhaal waar ieder zich kan ingeven en ja dikwijls ook een eigen interpretatie aan kan geven of zelfs zijn fantasie de vrije loop laten gaan.
Kijk naar een combinatie van klassieke stijlen en moderne danstechnieken aangevuld met een subtiele bijpassende muziek. Bij “ Naakt “ is er een intensiteit in de bewegingen van in het begin , hier gaat men naar een meeslepende opbouw met een intens en soms spectaculair einde. Zoals ik al aanhaalde laat je verbeelding los zowel bij de muziek als bij het verhaal. Zelfs het decor nodigt je uit om er op los te fantaseren. Sober , volledig wit met een viertal banken –of zijn het tafels , of een andere constructie? Het kan een patio zijn van een Mexicaanse hacienda maar even goed ook een atrium of Romeinse binnenplaats met zijn strakke structuur en witte kleuren.
Oude angsten , nieuwe gevoelens , haat , schuld , liefde , dit alles zweeft door het verhaal. Door corona beperkte Isabelle het aantal dansers tot zes. Dit maakt het geheel nog meer intenser. Zoek niet naar Manon Beernaert , dochter van. Zij zit niet in Oxytocin maar is in Nederland aan het toeren met een productie van een ander gezelschap.
“Quand tu me prends dans tes bras,
Et tu me parles tout bas,
Je vois la vie en ………..”
Genieten doe je ook van de muziek. Het bovenstaande komt tweemaal tot bij jou. Intense Portugese Fado en een Grieks lied vullen de Elisabethzaal. Prachtig is ook het gebruik maken van silhouetten op de witte achtergrond. Lichte kleuren zijn de draad doorheen het verhaal . Bij “ Naakt” overheersten de donkere tinten hier gaat men na het witte decor voor groen en fraise bij het ontwerp van de kledij der dansers.
Op www.isabellebeernaert.com kan je de data en plaatsen van opvoering van zowel Naakt-NuDa-Veritas als Oxytocin opvolgen. Doe gerust beiden achter elkaar!
Nog een quote als doordenkertje uit Oxytocin:
The coffee tasted sweet but not through the sugar!
Isabelle Beernaert left us with something to put under our pillows.
Tekst en foto’s: Gust Charrin.
foto’s scene: Kim Vos.
