Stranger, betekent volgens het Prisma woordenboek Engels-Nederlands ,uit notabene 1952 , vreemde , onbekende. Geen grotere contradictie als we het meervoud ( Strangers ) gaan gebruiken. Gebeiteld in bijna ieders collectief geheugen , die een band heeft met Antwerpen. Starten in 1952 met een carrière van 50 jaar en nu nog de klassiekers die iedereen kent. Dat ze nog niet vergeten zijn bewijzen telkenmale de vele eer betonen die we 15 jaar na hun afscheid nog veelvuldig meemaken. Hun sterkte: ijzersterke Antwerpse teksten en niets uit de weg gaan , maatschappij kritisch , satire , spot en niet meegaan met de nu soms lachwekkende politieke correctie. Covers van gekende nummers , velen uit de Eurovisie wereld , die soms beter werden gesmaakt dan het oorspronkelijke .
In 2010 kreeg Luc Caals al het idee om de liedjes van deze golden boys te gebruiken in het theater. Geen Strangers –The Musical maar “ Azzek Nog Zou Trouwen “ werd een groot succes. Dit jaar bestaan de Strangers 65 jaar . reden voor productiehuis vzw Het Achterland om “ Azzek Nog Zou Trouwen “ van onder het stof te halen en het na een grondige herwerking op de planken van het Fakkeltheater te brengen. Het Achterland is nog maar een goed 1 ½ jaar bezig maar is zich in die periode prestigieus naar voor aan het werken met oer Antwerpse voorstellingen. Het begon met Viva Minerva en deze zomer was er café Beveren. Voor volgend seizoen gaan ze de zomer in met “ De Sinksenfoor “ waar Luc Caals ook weer een hoofdrol inspeelt. Als een van de bezielers van het stuk uit 2010 was Luc zeker niet weg te denken uit de hedendaagse voorstelling. Ook van de partij An Vanderstighelen , de Thuis ‘ actrice , die voor haar “ plat Antwerps” even in de leer ging bij Luc Caals en Marc Fransen, Marc het ATV nieuwsanker , een man van alle seizoenen. Sam Verhoeven , Daisy Thys en Ann De Winne vervolledigen het podium. Een voorstelling om op de liedjes van de Strangers mee te zingen, te neuriën of te wiegen. De liedjes worden aan elkaar gepraat door het verhaal over 6 jonge mensen in Antwerpen die stilaan ouder worden en het eindigt in hun’ ouw dagen’ zoals de Antwerpenaars het noemen. Het is voor iedereen goed verstaanbaar zodat de aandacht niet van de liedjes wordt weg getrokken. Alles heel mooi gebracht. Een stuk om niet één keer te zien, maar minstens twee keer en binnen vijf jaar nog eens. Er hing een heel ontspannen sfeer, zowel op het podium als in de zaal.
Nog tot begin januari Rode Zaal fakkel : www.fakkeltheater.be
