De Winterrevue , superlatieven te kort!
Roy Wood maakte met Wizzard ooit een van de top Christmas songs aller tijden : I wish It could be Christmas Everyday. Dat mag nu gerust klinken als : I wish it could be Winterrevue Everyday. De vorige edities waren echt top , maar voor de derde editie die in December van start ging in Theater Elckerlyc is het jammer dat er in de Dikke Van Dale niet meer superlatieven bestaan. Misschien moeten we ze dan zoeken in andere talen en gaan we daar ooit een woord vinden dat niemand kan overtreffen als het over zuivere performance gaat. De derde editie die als thema The Sound of Movies had was een rollercoaster van entertainment met zang , dans en sketches die elkaar naadloos opvolgden. De uitdaging van regisseur Stany Crets is gedurfd maar hij kan zijn grenzen verleggen gelijk niemand anders. Onverwachtheid en verrassing is dikwijls het motto en geeft een grootse parfum aan deze editie. De bouwstenen zijn de vier musketiers die we reeds in de twee vorige voorstellingen zagen. Patrick( Onzia) , Dirk ( Van Vooren ), Ann( Van den Broeck) en Britt( Van der Borght). De aanvulling kwam er dit jaar met Laurenz( Hoorelbeke) –een geslaagde transfer uit het ensemble van de laatste twee jaar- Shana( Pieters) , een vocale coming lady en Aspe himself oftewel Herbert Flack.
Hoeveel films er passeerden kan ik bij benadering niet meer tellen . Tussen Lalaland en Manneke Pis gingen we o.a. mee de oceaan op met de Titanic , kregen we bezoek van Tevje uit Fiddler on the Roof , vertoefden we in de disco met Fame en Saturday Night’s Fever en hoorden we medley’s van de James Bond films en Queen. De muziek en de bijbehorende zang van Ann, Shana en Laurenz tilde alles al op eenzame hoogtes , hoogtes die nog meer de “sky” ingingen met de verschillende sketches. Visueel en verbaal , Britt , Patrick en Dirk kwamen er toe dat de zaal constant plat ging van het lachen. Herbert , die als een rode draad de revue passeerde was hier een aangename vierde kracht. The Bridge over The river Kwai was een sketch die me terug bracht naar de tijd van Dad’s Army ( daar Komen de Schutters) de legendarische comedy serie van BBC uit de jaren 60,70, met iconische acteurs , bijna allen spijtig genoeg reeds heen gegaan. Toen ik jaren geleden voor een korte periode in Oxford stage deed speelde ik er enkele sketches uit, met mijn Britse medestudenten , iets waar ik nog steeds aan terug denk. Voor de kenners ik had de rol van Pike. Yes The Stupid Boy! Tijdens de receptie deelde ik kort mijn herinnering met Stany en een theaterstuk over deze bende uit het collectief geheugen was misschien een idee om ooit eens te doen vond hij. Ik heb nog niet gesolliciteerd hoor!
Een verrassing van formaat was het terugkeren van een sketch van verleden jaar , De domste mens ter wereld werd weer gespeeld tussen Britt en Dirk met Patrick als getraumatiseerde spelleider. Aspe kon ook Aspe nog eens zijn in een speciale remake scene.
Meegenomen was ook de verschillende malen dat het publiek interactief kon deelnemen. Een zestal mocht zelf even proeven van het podium in een hilarische western scene.
Muzikaal zorgde Eric Melaerts aan het hoofd van een vijfkoppig combo voor top muziek en wie oog had voor de styling kwam ook aan zijn trekken. Het wisselen van kostuums ging aan een recordtempo doorheen de show en het vestimentair gedeelte was ook een streling voor het oog.
Een conclusie , ik snak al naar editie VIER !!
Nog tot 14 januari in Elckerlyc : www.elckerlyc.be
