Chapel Down, the home of English wine
Wijn en Engeland, een contradictie? Toen we in de jaren ’70 onze eerste stappen zetten in het groene Albion was wijnconsumptie een gedurfde bezigheid. Meestal stonden de flessen in de pub onder de toog dicht bij een verwarming, glühwein in de zomer is niet zo plezant, kreeg je bijna uitsluitend minderwaardige Spaanse of Duitse wijn, de Franse was dikwijls ook beperkt tot kartonnen dozen van 5 liter en op de koop toe betaalde je je blauw. Nodeloos te zeggen dat we ons jaren hielden aan een goede real ale. De opkomst van de grote supermarkten genre Tesco, Sainsbury, Morrison en Waitrose was een eerste echt keerpunt voor de wijnevolutie. Tegelijk begon er ook een trage, maar succesvolle kentering in de reputatie van de Engelse wijnindustrie.
Toen de Romeinen manifest aanwezig waren in Engeland werd er reeds aan wijnbouw gedaan. Toen ze het eiland verlieten, was het echter ook gedaan met de wijngaarden en moest men op een eerste revival wachten tot de Tudorperiode. Hier was de reden om opnieuw wijn te maken zeer simpel. Het water was toen op zijn zachtste gezegd niet zo proper en vele ziektekiemen nestelden zich knusjes in het water. Wijn was door zijn distilleerprocedure een veel gezonder product en samen met bier werd het massaal geconsumeerd, ook door kinderen trouwens. Men deed gewoon verder tot er midden in de 19de eeuw een druivenziekte, veroorzaakt door de beruchte phylloxeraluis, de kop opstak die het hele land en ook het Europese vasteland trof. Herbeplanting was de enige oplossing, maar dit was een werk van lange adem. De beide wereldoorlogen en de periode ertussen waren ook een tijd van totale stilstand. In 1947 begon men weer met beplanting in het graafschap Hampshire en de eerste oogst was er in 1952. In 1960 telde men in Zuid-Engeland reeds 12 bedrijven. In het graafschap Kent werd in 1977 Chapel Down Winery opgericht. Midden in The Wealden, een groene, lichtheuvelachtige streek, dicht bij het stadje Tenterden gaf de boerderij eerst hop en fruit en werd er in sneltempo overgeschakeld naar de aanplanting van wijnranken. De grond was zand over klei en de geologische condities waren bijna gelijk aan de ondergrond in de Champagnestreek. Je kan gemakkelijk op een grote kaart een gordel trekken van het eiland Wight over Hampshire, Surrey, Sussex, Dover en het Kanaal oversteken richting Reims en Verdun.
De ligging van het Chapel Down-domein was ook zeer gunstig door enerzijds een helling van 15 meter boven de zeespiegel voor het zoneffect en anderzijds de aanwezigheid van de vlakte van Romney Marsh die zorgt voor een zeebries zonder vorst. Je kan hier zoals de eigenaars beamen bijna spreken van een microklimaat. De druivensoorten die gebruikt worden zijn meestal de Chardonnay, Pinot Noir, Pinot Blanc en Pinot Meunier. Ook de Bacchusdruif, een combinatie met o.a. Riesling-Sylvaner, wordt gebruikt voor de witte wijnen.
Chapel Down is op dit moment de grootste producent in Engeland, heeft nog percelen elders in Kent en is goed voor ongeveer een zesde van de totale productie op het eiland. De beginjaren van Chapel Down waren ook totaal gewijd aan de productie van witte wijn. De concurrentie van goedkope, ingevoerde witte wijn en de nogal middelmatige kwaliteit van vele witte wijnen gaf rond de eeuwwisseling de start van een enorme kentering en dit resulteerde in de aanmaak van “Sparkling Wine”, de Engelse champagne, ook volledig geproduceerd volgens de “méthode traditionnelle” zoals in de Champagneregio. Zoals hun Franse collega’s worden ook hier de resten van de druif gebruikt voor een brandewijn. De Marc heet hier gewoon Brandy.
Je kan het Chapel Down-domein het hele jaar door georganiseerd bezoeken, wat 2 uur duurt. Na een buitenbezoek door de wijngaarden krijg je een zicht op de installaties van de schuimwijnproductie en eindigen doe je in de nieuwe, gezellige proefruimte. Meestal komen er een achttal verschillende “testers” op tafel. De site van Chapel Down heeft ook nog een restaurant en een goed gestockeerde winkel waar je buiten de verschillende wijnen ook lokale producten kan bekomen.
Om de resultaten van ons tong”palet” tijdens het degusteren te openbaren, moeten we eerlijk zijn. Bij de witte wijnen die we proefden, voldeed alleen de Kit’s Cosy Blanc de Blancs 2013 voor ons (reken wel op een stevige prijs van £ 40 per fles!). De 3 Sparkling Wines die we voorgeschoteld kregen, waren een Brut, een Rosé Brut en een Extra Dry. Bij het proeven weinig of geen verschil met vele echte champagnes, trouwens de Brut van het huis hier werd gebruikt op het huwelijk van Prins William enkele jaren geleden, maar alleen hier ook weer een bedroevende prijs – £ 23,99.
Alle info, ook voor de bezoeken: www.chapeldown.com
