W Festival dag 2, golden voices en 80’s bands die moeiteloos overeind bleven
Oostende liet het rustige ochtendgloren achter zich en de W-festivalgangers moesten een uurtje vroeger opstaan omwille van het iets vroegere aanvangsuur. De tweede dag werd geïntroduceerd door de presentatie als ‘W-fest is the best!’ en dan wisten we om 13 uur stipt dat alles om tijd draait met de Time Bandits. Het publiek liet zien klaar te zijn om te dansen bij de eerste funky noten van ‘Live it Up’ en kreeg meteen een heftig bas solootje extra. Lead zanger Aledis Hidding, verschijnt al decennia lang in kleurige fashion (met dank aan zijn vrouw voor het advies), alsook de swingende backings in assorti harmonische kleuren. Niet alleen leuke popsounds maar ook messages zoals in ‘Dangerous’, ‘over mannen (vrouwen) die soms iets te ver gaan’, aldus Aledis. Voor de romantische W-zielen was er ook nog ‘I’m Specialized in You’, ‘I’m Only Shooting Love’ en ‘Endless Road’. Aledis bewees zaterdag nog steeds the man with the golden voice te zijn. (‘Listen To The Man With The Golden Voice 1983)
Nik Kershaw stond vorig jaar nog op de Night of the Proms in het Sportpaleis, en bracht zaterdag graag zijn hitmachine mee naar Oostende. Professioneel blijft hij niet stilstaan, want hij schrijft en zingt nu ook samen songs met dochter Izzy. Op 9 september wordt zijn eerste single ‘I won’t Let The Sun Go Down on me’ 40, een nummer dat oorspronkelijk niet zijn favoriet nummer was. Gewoon puur genieten van die parels: ‘The Riddle’, ‘Wouldn’t it be good’, ‘Sun’.
Al Mac Kay heeft een lange geschiedenis bij Earth, Wind & Fire en treedt nog live met de Earth, Wind & Fire Experience op. Véél volk op de main stage met deze 13 koppige band, meesters in zowel diepe als hoge samenzangen, simultane danspasjes en het uniform dragen van luipaardpatroon hemden. ‘Elke festivalganger vertegenwoordigt een schitterende ster’, aldus Mac Kay, waarna het nummer ‘Shining Star’ zijn aanvang nam. Echt zweven werd het pas bij de hits zoals ‘Fantasy’ (1975), waarbij de leadzanger op spontaan gejuich onthaald werd, na vocale hoogstandjes.
Wet Wet Wet werd warm onthaald, ondanks dat zanger Marti Pellow de groep niet meer vervoegt, maar wel Kevin Simm (winnaar van ‘The Voice UK’ en voormalig lid van Liberty X) . Bassist Graeme Clark verwees nog even naar het Belgisch live verleden van de band op het Belga Beach Festival anno 1992. ‘Sweet Little Mystery’, ‘Whishing I Was Lucky’ en ‘Love is All Around’ blijven mooie single hits, al misten we de look & de ‘Angel Eyes’ van Marti.
Nena neemt al 40 jaar een roemrijke vlucht met haar ’99 Luftballons’, een song die aan geloofwaardigheid niets heeft verloren. Nena, één van de meest succesvolle artiesten uit Duitsland, voerde een tussenlanding uit op het strand. Al snel werd het duidelijk dat verschillende decennia fans overbrugd werden en dat ook de Duitse fans massaal waren afgezakt om alle liedjes mee te brullen. Een zeer ruime setlist, van het eerste nummer ooit ‘Ich Immer Wieder Für Dich Da” tot de nieuwste single ‘Karawane’. Bij ’99 Luftballons’ slechts één witte megaballon, gesigneerd door Nena, in de lucht als speeltje voor de festivalgangers. De song is immers 40 geworden, dus waar bleven de overige 98 om dit te vieren? Een mooie finaliserende overgang naar ‘Hey Jude’ met als extraatje ‘Irgendwie’ en we wisten dat de vitale Nena een straffe madame is, die nog steeds op scherp staat. Het publiek kreeg van haar een gemeende ‘danke schön’.
Headliner The Human League domineerde in de 80’s de hitlijsten en het radiolandschap. Hun muzikale spirit pakt nog steeds moeiteloos menig festivalterrein in. Een band die eigenlijk geen introductie meer behoeft en er keer op keer voor zorgt dat het feest is in het new wave koninkrijk met koning Philip Oakey en zijn 2 cabareteske prinsessen Joanne Catherall and Susan Ann Sulley. Geen te donkere new wave, maar kleuriger in zijn puurste vorm. En wie zingt er niet graag mee op ‘Don’t You Want Me’?
Batcave fans werden ook op deze tweede festival dag verwend met Tjernotrip, Traitrs, Soror Dolorosa, NNHMN en Cold Cave, inclusief een spetterende afterparty. De Dj’s zorgden dat het W-feestje ononderbroken doorging. Wellicht vertoonde het W-Fest publiek al enige tekenen van vermoeidheid, doch de line-up van de laatste dag zou wel voor een laatste energieboost zorgen.
Tekst: Peter Minnebo.
