Toerisme en veel meer

Maand: juli 2016

East HampshirePart II.

Chawton House, Library & Gardens

 

De cottage waar Jane Austen verbleef, was eigendom van het Chawton Estate. Vanaf Jane Austen’s House Museum is het maar een 10-tal minuten wandelen naar Chawton House, het Manor House dat het middelpunt was van de Estate. Het oudste deel dateert van de jaren 1580, toen de familie Knight eigenaar was. Verschillende verbouwingen in de stijl van hun tijd volgden. Van de oude Elizabethaanse vorm blijven er nog veel kenmerken over. Toen Thomas Knight kinderloos stierf, droeg hij het domein over aan de oudste broer van Jane Austen (Edward – zie deel 1 van onze Hampshire-trip). Zoals het toen de gewoonte was, voegde hij Knight aan zijn naam toe.

In 1992 kwam het huis, dat toen in een staat van verval was, in handen van een foundation met inbreng van geld via Cisco Systems, een bedrijf van netwerktechnologie dat banden heeft met de Jane Austen Society. Intensieve restauraties later bieden ons nu een zicht in een typisch Manor House. Andrew is de nieuwe tuinman sinds begin dit jaar en gaf ons een grondige rondleiding door de typisch Engelse tuin. Hij is nu bezig met de restauratie van “The Walled Garden” volgens de originele ideeën van Edward Austen. Het terras voor de bibliotheek straalt de invloed uit van Sir Edwin Luytens (de man achter veel Eerste Wereldoorlogprojecten) en de stijl van tuiniconen zoals Gertrude Jekyll is ook hier niet ver te zoeken. De focus van de tuinrestauratie was verder de Engelse “landscape”periode van de 18de eeuw te laten herleven met grasvelden en bomen zonder het zicht te blokkeren en een integratie van grazende schapen met een introductie van de oer-Engelse Ha-Ha. Deze creatie van Engelse landschapbouwers is in feite een gracht die een muur vervangt. Het is een verticale hinderpaal om grazende dieren te beletten verder in een tuin te komen. Het kan in steen of in gras zijn. Het ‘Ha-Ha’-effect krijgt men doordat het als een verrassing overkomt bij bezoekers. Alleen bij het benaderen van de constructie kan men de verticale daling zien.

In het huis zelf is er een gids die je een idee geeft van elke kamer: Great Hall, Long Gallery en Dining Room, de kenmerken van een huis uit de Elizabethaanse periode. Schilderijen van vorige eigenaars en hun familieleden smukken samen het meubilair op.

In het huis is ook sinds 2003 de Chawton House Library. Deze bibliotheek bezit meer dan 100.000 werken van vrouwelijke schrijvers uit de periode 1600 tot 1830, waaronder veel originele manuscripten en zeldzame eerste edities. Het centrum voor het bestuderen van deze boeken is wereldwijd bekend en geeft ook lezingen en conferenties. In samenwerking met universiteiten o.a. die van Southampton wordt er ook veel aan research gedaan in de Chawton Library. Raadplegen van deze boeken kan onder strikte voorwaarden. Een logisch gevolg is dan ook dat de Jane Austen Society hier haar thuisbasis heeft.

De oude keuken is als tearoom ingericht. Naar Engelse gewoonte vind je hier natuurlijk de typisch Engelse cakes en de lemon drizzle cake die ik hier voorgeschoteld kreeg, was voor mij de beste in jaren.

Als je het huis verlaat, zie je voor de oprijlaan nog een authentieke schaapherderhut op wielen staan, hier gaan we uitvoeriger op in als we Meon Springs bespreken in een volgend artikel. Links van het huis is er de kerk van Saint Nicholas. In 1871 is een groot gedeelte van de kerk uitgebrand. Jane kwam hier geregeld als ze haar broer in Chawton House bezocht. Op het kleine kerkhof achter de kerk liggen de twee graven zij aan zij, die van de moeder en zuster van Jane, de beide Cassandra’s hier ook voor eeuwig samen.

Om je dag af te sluiten is er nog een mooie wandeling: de “Jane Austen trail”. Ze brengt je van Chawton naar het ietwat grotere Alton. De wandeling is ongeveer 2 km (reken echter dat je ook nog moet terugkomen – parkeren over het huis van Jane Austen, dicht bij de Greyfriar pub is ideaal). De brochure met de hele uitgestippelde wandeling kan je trouwens bekomen in het Jane Austen’s House Museum. De brochure bevat een 16-tal raakpunten met Jane Austen en geeft er uitleg over. De wandeling eindigt in het wat drukkere Alton, waar ook nog veel winkels zijn. The Swan Hotel in de High Street was trouwens in Janes tijd een coaching inn waar ze geregeld de koets nam naar Londen. Hier kan je ook even bekomen van je wandeling of zonder te stoppen terugkeren naar Chawton en in de Greyfriar een heerlijke Engelse cider drinken.

Info: www.chawtonhouse.org

 DSC_0120DSC_0122DSC_0127DSC_0129

Flamingoplein.

Wij flamingo’s heten je welkom

De opening van de Savanne is reeds na enkele weken een voltreffer in de Zoo van Antwerpen. Op 19 juli was er al een volgende fase van het masterplan dat zijn inhuldiging kende. Door het opschuiven van de kassagebouwen kwam er een grote ruimte vrij voor de kiosk. Dit plein is vanaf nu voor iedereen toegankelijk en burgemeester Bart De Wever installeerde het naamplaatje met “Flamingoplein” bij de ingang. Vanaf het plein heb je nu zicht op een typisch zoofenomeen uit vervlogen jaren: de roze flamingo’s die sinds mensenheugenis de bezoekers verwelkomden, zijn terug.

Derde onderdeel was het volledig terugbrengen tot de originele basis van het Flamingorestaurant. Het is helemaal in ere hersteld in zijn neo-Lodewijk XVI–stijl en heet voortaan Grand Café Flamingo. Hier kun je terecht voor een hapje in stijl. Geniet er van een niet-alcoholische cocktail, een Belgisch biertje en fingerfood uit de vier windstreken. Chef Christian Ledent zorgde o.a. voor een geslaagde vlees- en/of kaasplank met bv. ham uit de Siërra Nevada, kaas uit het assortiment van Meesters Van Tricht en een Vlaamse mosterd op ambachtelijke wijze.

Als toemaatje is er juist voor de kiosk nog een zogenaamde regensteen met een gedicht van de burgemeester zelf, de regenpoëziesteen is mooi effen bij droog, zonnig weer en regent het, dan komt de tekst tevoorschijn.

De Zoo van Antwerpen slaagt er werkelijk in om “zijn tijd van toen” terug te brengen aan de hand van hedendaagse technieken en middelen. Misschien zien we ooit nog in de nieuwe shop de oude schoolschriften opnieuw verschijnen met vooraan telkens een dier en achteraan de uitleg. Ik denk dat de hoofdkleur blauw was.

DSC_0201DSC_0166DSC_0209

Artois een bezoek.

Artois: Lorette en A l’ Potée de Léandre.

 

Neen ,geen bezoek aan Nouvion , de geboorteplaats van René Artois uit Allo ,Allo , maar het gebied ruwweg tussen Lens en Arras was in Wereldoorlog Een ook getuige van verschillende grote militaire acties. Artois ( of Artesië ) is een mooi heuvelachtig landschap dat hierdoor zeer gegeerd was door zowel Franse als Duitse generaals. De Duitsers haalden spoedig voordeel door het bezetten van de heuvelrug van Vimy en de hoogvlakte van Lorette. In 1915 slagen de Fransen erin om Lorette terug in te nemen na hevige gevechten in en rond de omliggende heuvels. Alleen Souchez en de hoogte van Vimy blijft in Duitse handen. Twee stille getuigen van de zware strijd zijn de ruïne van de oude kerk ( 16e eeuw) in Ablain-Saint-Nazaire en de toren ruïnes van de voormalige abdij op de heuvel van Mont-Saint-Eloi. Naast deze laatste ruïne is er recent een herdenkplaat onthuld van François Faber , de Luxemburgse winnaar van de Tour uit 1909 die niet ver hier vandaan omkwam in Carency gedood door een sluipschutter , op het moment dat hij de telegram las waarin de geboorte van zijn kind werd vermeld. Faber diende in het Franse Vreemdelingenlegioen en heeft geen gekend graf. De indrukwekkendste site te bezoeken is het “ Necropole Nationale op de heuvel van Notre –Dame-De –Lorette. De door de oorlog totaal vernielde kapel werd vervangen door een basiliek in romaans-Byzantijnse stijl en is versierd met marmer en mozaïeken. (1925) Op de binnenmuren zijn duizenden namen gegraveerd van Franse soldaten die sneuvelden op de heuvel of in de omgeving. Hier ook een gewijd aan François Faber. De begraafplaats rondom is de grootste Franse militaire begraafplaats. Meer dan 20.000 kruisen en 22.000 onbekende soldaten die rusten in acht massagraven. Op de eerste rij o.a. het graf van Generaal Barbot die hier sneuvelde in 1915 en een dubbelgraf van vader’ capt. A. Desars) en zoon( capt. E. Desars) die respectievelijk stierven in 1915 en 1940. Midden op de begraafplaats staat een 52 m hoge lichttoren op een sokkel. Binnen bevindt zich een crypte met 32 kisten, daarbij ook soldaten die sneuvelden in andere conflicten ( WOII, Noord Afrika en Indochina. Vlakbij werd in 2014 het Memorial International of de ring der Broederschap opgetrokken. Een ellipsvormig monument in bruin ijzer dat je over de vallei brengt en panelen als een open boek met de namen van meer dan 600.000 soldaten van alle nationaliteiten die sneuvelden in Nord-Pas-de-Calais in alfabetische volgorde. Lees verder

Ontdek East Hampshire.

Jane Austen, de “Regency Queen of East Hampshire”

 

East Hampshire is een gebied in Zuid-Engeland ten oosten van Winchester en ten westen van Chichester, gekenmerkt door het South Downs National Park en zijn idyllische dorpjes. Zoals gewoonlijk bracht P&O ons in stijl en vlug via Calais naar Dover, waar ons nog een ritje van tweeënhalf uur wachtte.

In het dorpje Chawton kan je terecht in Jane Austen’s House Museum. Jane Austen, schrijfster van enkele beroemde Engelse werken, veelvuldig verfilmd als kostuumdrama’s. Jane was een Hampshire-meisje, geboren in Basingstoke. Haar vader was Anglicaans priester en had 8 kinderen. Vooral met haar zuster Cassandra had ze een innige band. Haar moeder heette trouwens ook Cassandra. Na een zeer korte tijd op school kwam er een periode van extensieve thuislessen met hulp van de uitgebreide bibliotheek van vader Austen – wat eigen was aan die tijd. Toen vond ze reeds plezier in het schrijven en werden de hoekstenen gelegd voor werken als Sense and Sensibility en Pride and Prejudice, werken die ze later zou bewerken in Chawton. In 1801 ging Revd. (reverend – aanspreektitel van een Anglicaanse priester) met pensioen en verhuisde naar Bath. Zijn twee nog ongehuwde dochters vergezelden hem. De 4 jaar in Bath waren geen succes. Financieel had de familie problemen en Jane produceerde ook nauwelijks literatuur. Toen vader Austen in 1805 stierf, werd het financiële plaatje nog slechter. De meeste boeken uit de bibliotheek van vader Austen moesten verkocht worden. Een verhuizing naar familie in Southampton drong zich op. In 1809 echter klaarde de hemel op. Een van Janes broers had door een ingewikkelde erfeniskwestie (een soort adoptie van een verre nicht en neef) grote domeinen vergaard. Een was in East-Hampshire in Chawton. De cottage die ze kregen, was het comfortabele huis dat we nu zien als ‘Jane Austen’s House Museum’. Ze trok erin met haar zuster Cassandra, haar moeder en een huisvriendin van haar moeder. Het was een terugkomen naar het landelijke karakter en de levenswijze die ze kende als kind. Ze begon weer massief te schrijven en vooral haar vroegere werken, die in feite nooit gepubliceerd waren, te bewerken. Sense and Sensibility was het eerste, gevolgd door Pride and Prejudice. Mansfield Park kwam er in 1814 en Emma in 1816. Haar twee laatste werken waren Persuasion en Northanger Abbey. Dit laatste werk kwam een jaar na haar dood uit. Sanditon was een boek dat ze wegens ziekte moest stoppen en het werk werd geannuleerd. Eenmaal stond ze op het punt te trouwen, maar na een nachtje slapen weigerde ze het aanbod. Jane stierf in 1817 in Winchester na een korte ziekte op 42-jarige leeftijd en is begraven in Winchester Cathedral. Lees verder

© 2024 All kinds of everything

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑