Over het Kanaal is er een enorme variëteit aan gebruiken en tradities.
Het hele jaar door, in elk seizoen, is er iets te beleven. Veel tradities dateren uit ver vervlogen tijden. De puriteinse geest van Cromwell stak er in zijn tijd wel een stokje tussen, door bijna alles te bannen, maar zijn opvolgers waren vlug om oude rites en tradities opnieuw op de kalender te zetten.
Zo’n kalender van januari tot december is propvol en gaat van locale evenementen tot sportieve, die het hele land in de ban houden. Men heeft de kleurrijke staatsextravagantie zoals Trooping the colour in juni, of de opening van het Parlement in november, tot kleine rituelen, bijna alleen gekend in en rond het stadje of dorpje waar ze plaatsvinden.
Meestal zijn hun diepere bedoeling en achtergrond niet meer gekend en halen het genot en plezier van de deelnemers en kijkers de bovenhand .Voor ons is het een goede parameter om een inzicht te krijgen in de sociale geschiedenis van de Britten.
Een charmante en tegelijk mooie traditie is het “well-dressing” gebruik, te vinden in enkele dorpen in het Peak District – een nationaal park in Derbyshire. Dit gebied is bijzonder rijk aan waterbronnen (cf. Buxton water). Een oud heidens gebruik bestond erin deze bronnen (= well) aan te kleden met bloemen en groenten om zo te danken voor de waarde van het water. Later werd het aangepast en werd er gebruik gemaakt van religieuze motieven en teksten
Vochtige klei wordt gebruikt voor het bevestigen. Meestal begint men rond Pinksteren met het kleden: Tissington, Tideswell en Youlgreave zijn bv. typische dorpjes voor well-dressing.
Morris dancing, voornamelijk in Midden Engeland en Noordwest Engeland, heeft een onzeker verleden. Het is een ritueel gebruik en de dansers zijn bijna altijd mannen. Meestal zijn het zes mannen, in het wit gekleed, met belletjes rond de benen. Hun andere attributen zijn zakdoekjes en af en toe houten zwaarden, soms zijn ze ook met zware klompen uitgerust. De stijl hangt af van dorp tot dorp. Nu zijn ze meestal te zien bij dorpsfeesten in de zomermaanden.
De ceremonie van Trooping the colour is dan weer een groot gebeuren, elk jaar op de officiële verjaardag van het staatshoofd (in juni). Het is een indrukwekkende militaire parade in Horse Guards Parade – esplanade bij Whitehall in London.
Oorspronkelijk verwijst het naar de oorlogsvoering rond 1700 als men de regimentvlag liet zien aan alle soldaten, zodat ze in het heetste van de strijd konden verzamelen bij hun banier. In die periode bestond een leger meestal uit huurlingen en betaalsoldaten die men vertrouwd moest maken met de vlag van de “ werkgever”. Later werd het gewoon een aangegane verbintenis tussen het leger en het staatshoofd.
Normaal treden er zes groepen van elk 73 Guards aan.
The 5 Foot Guards, Scots, Irish, Welsh, Grenadier and Coldstream Guards.
De Household Cavalry (The Life Guards and The Blue and Royals),
350 muzikanten, deels te paard, deels te voet met “pipes and drums” vervolledigen de massa.
De koningin inspecteert de troepen, groet de vlag en daarna marcheren de soldaten voorbij hun koningin, eenmaal in gewoon tempo en eenmaal in snelle mars.
Ook de soldaten te paard komen tweemaal voorbij, telkens in draf en slow tempo.
Ook in de vastentijd zijn er veel gebruiken in Groot-Brittannië.
Alvast een voorsmaakje: Shrove Tuesday (vastenavond). In het dorpje Olney in Buckinghamshire is er Pancake racing. De vrouwen van het dorp verzamelen, gekleed met hoofdsjaaltje en schort en gewapend met braadpan + pannenkoek, op het dorpsplein. Van hier rennen ze de ongeveer 400 meter naar de dorpskerk en onderweg moeten ze driemaal hun pannenkoek opgooien.
De winnares krijgt volgens de traditie een gebedenboek en daarna eet men alle pannenkoeken op rond de kerk.