Dalemain, een herenhuis van 11 generaties
Het Lake District in Noord-Engeland is een paradijs voor de wandelaar en natuurliefhebber. Er zijn maar weinig dorpjes en toch vonden we aan de rand van het National Park het statige herenhuis “Dalemain”. Dalemain betekent in oude Saksische taal ‘herenhuis in de vallei’. Dalemain is al 11 generaties in dezelfde familie. Het oudste gedeelte dateert uit de 12de eeuw en de Hasell-familie kocht het huis in 1679. De eerste eigenaar gaf het huis na verbouwing een authentieke ‘Georgian style look’.
Het huis is geen eigendom van bv. National Trust, English Heritage of een andere private Trust. Het is nog steeds in handen van de familie Hasell. Het is een werkgeheel met veel schapenteelt op de omliggende gronden. Daar de familie nog in het huis verblijft, heeft het een warme sfeer die je op je rondgang door het huis meermaals ondervindt. Je kunt de familiegeschiedenis volgen aan de hand van de vele portretten in het huis en er zijn heel wat gebruiksvoorwerpen en speelgoedartikelen uit vervlogen tijden tentoongesteld (allemaal uit de familiecollectie zelf).
Engels en Chinees porselein kan je ontdekken samen met Chinees behangpapier, dat meekwam met Chinese boten in de 18de eeuw. De oude middeleeuwse hal is nu “The Tea Room”, waar je o.a. van de heerlijke Engelse cakes kunt genieten (homemade!).
Voor je aan de cakes begint, kun je gerust nog de prachtige tuinen bezoeken. De huidige lady of the house, Jane Hasell-McCosh is een fervente tuinvrouw en heeft de laatste jaren veelvuldige aanpassingen gedaan, zodat de tuin bijna het hele jaar een kleurrijk uiterlijk heeft. Laatst richtte ze nog een tuin speciaal voor kinderen in.
Een zeer aantrekkelijke tentoonstelling vind je ook in het oudste gedeelte (Tower) met een leerrijke fotoreportage over het leven in en rond het domein juist voor Wereldoorlog Een, tijdens de oorlog en juist erna: een impressie hoe de Grote Oorlog het leven in een dorp met herenhuis grondig door elkaar heeft geschud. Er wordt veel aandacht geschonken aan het lokale cavalerieregiment (Westmoreland & Cumberland Yeomanry) dat opgedoekt werd op het einde van de oorlog.
Dalemain heeft ook nog iets unieks: een jarenlange traditie met marmelade (wat Britten zo graag op hun toast hebben ‘s morgens).
Dalemain maakt al jaren zijn eigen merk van de marmelade, maar begon ook een wedstrijd onder de naam “The World’s Original Marmalade Awards & Festival”. Die gaat meestal in maart door en van overal wordt er marmelade opgestuurd naar Dalemain om mee te doen in, ik meen, ‘drie competities’: Home made, Artisan en Hotel and B&B. Dit jaar waren er ongeveer 2700 inzendingen en de opbrengst gaat naar liefdadigheid. Wil je er meer over weten? Neem eens een kijkje op www.marmaladeawards.co.uk.
Je kan gerust een halve dag op Dalemain doorbrengen (er is zelfs nog een boswandeling). Wij vonden het er zeer leuk, gezelligheid troef, ook door de aanwezigheid van de eigenaars zelf op het domein.
Er is ook nog het kleinste huisje, gebouwd in een trap: Mrs. Mouse’s House, een Victoriaans overblijfsel.
