Van Reading –dichtbij Londen– tot Bristol vind je het “Kennet & Avon Canal”. Dit kanaal van ongeveer 140 km lengte, is het meest zuidelijk gelegen kanaal in Engeland en kent een lange geschiedenis. De beginreden voor de bouw van het kanaal was het feit dat de zeeroute tussen de havens van Londen en Bristol, zowel in de 18de eeuw, als bij het begin van de 19de eeuw, niet van de poes was. Je moest rekening houden met de zware Atlantische stormen en de grillige kusten, maar de kleine kustvaarders waren ook een prooi voor Franse piraten.
Daarom zocht men een ander transportmogelijkheid tussen de beide havens. De rivier Kennet bereikt rond Reading de Thames en dat deel werd bevaarbaar gemaakt in 1723. Aan de andere zijde was er de rivier Avon die uitkwam in Bristol, de rivier tot Bath werd geopend in 1727. Voor de verbinding tussen beide rivieren, het langste stuk en helemaal aan te leggen, moest men wachten tot in 1810 voor de opening. Engeland was toen in de ban van de kanaalbouw en er zouden er nog veel volgen. Het resultaat hier was tussen Reading en Bristol: een waterweg met 214 bruggen en 107 sluizen.
De sluizen waren een noodzaak door het voortdurende hoogteverschil in deze streek. Rond de stad Devizes vind je over 3 km niet minder dan 29 sluizen. Zestien ervan staan bij elkaar en maken het sluizencomplex van Caen Hill (een echte sluizentrap). Er wordt een hoogte van 72 meter overwonnen en je doet er toch 5 tot 6 uur over om te versassen. Om het gebrek aan water op de hoogste punten tegen te gaan, bouwde men zelfs 200 jaar geleden een stoommachine in het dorpje Crofton om water te voorzien op het hoogste punt van het kanaal. Het hoogste punt van het kanaal ligt tussen de Wilthshire dorpjes Crofton en Burbage en is 140 meter boven de zeespiegel, wat 12 meter hoger was dan de dichtstbijzijnde watervoorraad.
Vanaf 1810 kwamen de eerste transportboten op het kanaal. Door de geringe breedte van het kanaal maakte men gebruik van de zogenaamde “narrow boats” die moesten voldoen aan bepaalde afmetingen. Deze boten werden dan ook gebouwd door werven gelegen langs het kanaal.
In 1841 kwam er echter een kaper op de kust. De spoorweg vierde zijn intrede. Jaar na jaar nam de spoorweg veel weg van het kanaalverkeer. Londen-Bristol was zelfs een van de eerste spoorverbindingen in Engeland en ironisch genoeg kwam veel van het materiaal voor de constructie van de spoorbaan over het water.
Het verval deed echter zijn intrede. De sluizen werden verwaarloosd, het hout rotte, er kwamen lekken en uiteindelijk werd het kanaal onbevaarbaar.
Het was wachten tot begin jaren ’70 voor een revival. Deze kwam er in de vorm van waterrecreatie. Het duurde bijna dertig jaar om de sluizen te herstellen, de oevers in een nieuw kleedje te steken en Kennet & Avon weer bevaarbaar te maken. Ook de verwaarloosde werven werden in een nieuw kleedje gestoken.
De natuurlijke omgeving is een testament van het verleden. Het heeft een rijke culturele geschiedenis. Het kanaal passeert bruisende steden zoals Bath en Newbury, maar ook mooie dorpjes en het golvende landschap van Wilthshire en West-Berkshire.
Activiteiten langs het kanaal zijn legio. Fietsen & wandelen over de rustige paden brengen je op bepaalde plaatsen bij musea die je de verschillende verhalen vertellen over de geschiedenis van het kanaal en uitrusten kan je in de onvermijdelijke tearooms. Voor de diehards zijn er ook nog verschillende formules om narrow boats te huren, maar denk eraan dat je de sluizen zelf manueel moet bedienen.
