When a man is tired of reading he is tired of life
Met deze aangepaste quote van Samuel Johnson (when a man is tired of London he is tired of life – midden 18de eeuw) sloten we een aangename babbel af met schrijver M. J. Arlidge, die speciaal naar de Standaard Boekhandel op de Statielei in Mortsel was gekomen. Arlidge is een bekende Britse crime schrijver die nu aan zijn zevende boek bezig is. Een zevende boek met DI (detective inspector) Helen Grace steeds in de hoofdrol. Voor ’t Periodiekske hadden we een uitgebreid exclusief interview met Matthew.
-Misdaad schrijven, vanwaar de keuze?
Ik hou zowel van het lezen als van het bekijken van misdaadseries. Er is een grote traditie misdaadschrijven zowel in Groot-Brittannië als in Amerika. Het verschil tussen de twee is dat de Britse stijl trager is en rijkere karakters heeft, terwijl Amerikanen meer neigen naar korte stukken en vlugge veranderingen. Mijn stijl is meer een mengeling van beide met verschillende verhalen in dezelfde periode.
Ook zie ik dat lezers veel interesse vertonen voor criminaliteit. Zij houden ervan om bang gemaakt te worden en ook te zien wat moreel slecht is.
-Je produceerde ook al voor menige misdaadseries op ITV. Haalde je hier ook je inspiratie?
Produceren is heel leuk vooral als je je bv. met casting mag bezighouden. Ik doe het nog steeds samen met het schrijven. Hierdoor heb ik veel afwisseling en dat geeft me een aangenaam gevoelen.
-Zoals naar Britse traditie is je hoofdkarakter gevestigd in een bestaande stad. Waarom de keuze Southampton?
Ik had er drie redenen voor.
Ten eerste Southampton is een haven en ik hou van havensteden. Ze hebben een speciaal karakter en een speciale sfeer. Criminaliteit is nooit ver weg van een haven.
Ten tweede Southampton is de stad in Engeland die het hevigste is gebombardeerd in WOII. Hierdoor heeft ze een gebroken identiteit juist zoals Helen Grace.
Ten derde bestond er nog geen fictieve detective voor Southampton.
-Helen Grace is een vrouw in het politiekorps. De meeste leidinggevende vrouwen in Britse misdaadseries komen naar voren als extreem sterke karakters – Detective Jane Lewis in Blue Murder, Detective Jane Tennison in Prime Suspect, Detective Stella Gibson in The Fall tot zelfs de lagere rang van Anna Travis in Above Suspision zijn er enkele voorbeelden van – Helen Grace gaat vlot met deze trend mee?
Opklimmen in de hiërarchie bij de politie kan je alleen maar doen als je een sterke persoonlijkheid hebt. Je moet vastberaden zijn, anders ben je te kwetsbaar. Alleen de oer-Engelse “Country House detectives”, genre Agatha Christie, hadden een zachter karakter. Helen is een goede speurder, maar haar privéleven is zoals een car crash. Ze is een actiefiguur van het agressieve type, die soms zeer donker kan overkomen. In mijn eerste boek neigde ze bijna meer naar het “horrortype”.
-Is de titel van een boek ook belangrijk voor jou?
Zeker, soms is dit een van de moeilijkste taken. Een titel moet in feite een verborgen boodschap zijn. Mijn zevende boek is nu uit en we zijn steeds voor kinderrijmpjes gegaan. Kinderrijmpjes hebben ook soms een sinistere achtergrond. Ook het design van het boek kan soms een eyecatcher zijn. Toen we onlangs op de Boekenbeurs van Lyon waren, werd mijn derde boek het meeste genomen. Volgens de mensen daar was dit vooral te danken aan de verschillende kleuren, terwijl de twee andere gewoon wit en zwart waren. Toch raar!
-De onvermijdelijke vraag. Komt er een tv-versie?
Er is een eerste script binnengebracht bij de BBC, maar dit is zeker nog geen garantie. We zien wel. De mindere kant van de medaille zal dan echter zijn dat we Helen een look moeten geven. Ik heb haar nog nooit beschreven naar uiterlijk zoals haarkleur, … Ik weet zeker dat er tienduizenden verschillende Helens ronddwalen in de fantasie van mijn lezers.
-Een laatste vraag, voor BBC deed je de prestigieuze serie “Monarch of The Glen”. Werken met een icoon als Richard Briers, een groot moment?
Zeker, ik was toen nog maar een junior script editor, dus op de onderste trede van de ladder. Ik werd aan hem voorgesteld voor de eerste keer en zijn repliek was “Delighted Dear boy”. Hij was een briljant man, een enorm talent en zeer professioneel. “A nice guy”, daarom speelde hij bijna nooit de slechterik alhoewel hij dat enorm graag deed. Ook filmen gedurende 8 maanden in de afgelegen Cairngorms in Schotland was een heerlijkheid.
Nota: wij kennen Richard Briers (overleden in 2013) vooral als Tom in de Britse sitcom “The Good life” in de jaren 70.
