Mamma Mia! The Musical

Mamma Mia! De première

Meer en meer voel ik me een “ Stany Crets” discipel. Twee jaar geleden na de Winterrevue , waarin er een geweldige sketch was met als ingrediënten een groep soldaten , The Bridge over the River Kwai en een pseudo oorlog, had ik een korte informal face to face gesprek met Stany op de receptie nadien. Onderwerpen waren toen Monty Phyton , Dad’s Army en andere Britse quality comedy. We hadden warempel veel raakpunten.

Nu was er Mamma Mia! In het programma boekje onthult Stany dat hij in mei 1974 in de ban was geraakt van Abba toen ze Waterloo brachten op het Eurosongfestival. Maar dat hij in zijn tienerjaren tegen de Zweedse groep verraad pleegde en de zwaardere toer opging met onder meer Led Zeppelin. Mijn verhaal volgt hier quasi weer zijn omzwerving.

Waterloo beleefde ik thuis op die zaterdagavond en we keken zoals toen de gewoonte was naar Nederland. Brighton aan de Engelse Zuidkust was de plaats van uitzending en Willem Duys sprak toen het winnende nummer terug werd gezongen , de woorden uit : “ En Napoleon staat weer in de orkestbak”. Abba maakte een enorme vreugde bij me los en die werd nog aangewakkerd door het feit dat ik toen in mijn laatste jaar studies verpleging zat te Antwerpen en dat er bij de andere studenten iemand rondliep die perfect voor Agneta kon doorgaan. Haar naam was Rita en ik denk dat er veel patiënten toen stiekem verliefd waren op haar. Maar kom terug naar de feiten : een beetje later tijdens mijn legerdienst had ik ook een “ Crets” moment. In de mess onderofficieren kon je op een bescheiden juke box wat nummers kiezen. Abba had toen de hit met “ Fernando” maar ik wees hen toen ook bot af en koos voor Brotherhood of Man en Marianne Rosenberg. ( Niet zo hevig als Stany). Maar ook ik kwam terug en Abba beheerste later mijn muzikale keuze.

En nu was er de opportuniteit: een Crets versie van Mamma Mia! Af en toe het gewone pad verlaten dat kan hij als geen ander. Dit zagen we zeker in deze versie. Een swingend deel een met na de pauze een meer diepgaand beeld van het verhaal met emoties voor bijna elk karakter uit het verhaal.

De vrijheid die Stany zich gaf voelde je doorheen de hele voorstelling. Een Hakka doen op een Grieks eiland of een verwijzing naar de feel good film “ Four Weddings and a funeral” .

Met zoveel acteurs en ensemble is het niet opportuun ze allemaal te vermelden. Toch hier en daar stilstaan bij enkele individuen. Ann Van den Broeck was weer superieur en zag naast zich twee vrouwen die misschien een opmerkelijke keuze waren maar muzikaal uitermate hun ding deden. Govert Deploige moest als invaller een ondankbare taak op zich nemen maar deed dit met brio. De keuze voor Johan Terryn vond ik iets minder geslaagd.

Tinne Oltmans was samen met Michiel De Meyer een prima koppel en in het ensemble zaten twee van mijn favorieten : Shana Pieters en Jasmine Jaspers. Beiden toch top in Vlaanderen.

Vlot kwamen de Abba songs het Griekse eiland inpalmen. Een eiland daar hoort water bij en de decorbouwers van deze musical maakten een streling voor het oog. Een Griekse taverna of een boot die zachtjes door het water acteurs aanvoerde. Er werd handig gebruik van gemaakt. Zelfs zand was aanwezig – volgens intimi zou het om een kurksubstantie gaan , anders zou men het water vervuilen.

Zelfs nostalgie met een reuze viewmaster. Wie heeft dat nog in huis?