Buurman over nieuw album Vuurman: “Wat een rijkdom aan verhalen die in iedereen schuilt!”

 

‘Het mooiste ligt verscholen in de manier waarop je kijkt’. Iedereen heeft een verhaal. Tot die conclusie kwam Geert Verdickt nadat hij jong en oud en alles ertussenin had opgeroepen om hem middels een brief of mail verslag uit te brengen van een bijzondere gebeurtenis in hun leven. Honderden verhalen kreeg hij te lezen, en daaruit selecteerde hij er tien. In de zomer van 2021 stak Verdickt tien keer een zomers kampvuur aan en werd Vuurman. Hij nodigde tien ‘gewone’ mensen uit met een apart verhaal, en liet al starend in het vuur de tongen loskomen.

Bij elk verhaal schreef Verdickt met zijn collega-Buurmannen Koen Renders en Stijn Gevaert een lied, en maakte hij een podcast als een soort road movie van verhaal over vuurgesprek tot lied. Tien songs, tien podcasts, één plaat: ‘Vuurman’.

Uit elk vuurgesprek werd één element gehaald – een woord, een beeld, een gevoel – en daar werd een lied mee gemaakt dat niet staat of valt bij de gesprekken. Je moet de podcasts niet gehoord hebben om de songs op ‘Vuurman’ te kunnen begrijpen of voelen. Het is een aanvulling.  Het is belangrijk dat de luisteraar zijn of haar eigen verhaal in de

songs kan horen.

Allkinds voerde met Geert een voorbeschouwend gesprek, dit keer niet rondom het vuur, maar in het gezellige Brusselse café Walvis.

 

 

Waar vond het idee zijn oorsprong voor dit album en de bijhorende podcasts?

“Ik voelde wel wat honger om mensen te ontmoeten. Samenzijn met mensen maakt me altijd blij en dat kon niet tijdens de corona periode.  Gezien ik filmmaker ben, ben ik sowieso bezig met verhalen gestalte te geven.

In tegenstelling tot het vorig album ‘Einzelgänger’, waar het verhaal heel dicht bij mezelf stond, wou ik dit toepassen op verhalen die mij minstens evenzeer boeien maar dan in het portretteren van andere mensen.  Het publiek zou daar zijn eigen verhaal in moeten kunnen vinden door middel van de universele toon.  De puzzelstukjes werden plots helder, die we verwerkt hebben tot ‘Vuurman’.”

Er werd een warme oproep gelanceerd op radio, tv en in kranten maar hoe ging u te werk bij de selectie van ongetwijfeld allemaal boeiende verhalen?

“Honderden mails liepen binnen, mensen vinden het toch speciaal om geportretteerd te worden op een muzikale manier.  Op straat waren er fijne verbale reacties. ‘Hey Buurman, ik heb nog een verhaal voor u!’.

Met de Buurman ploeg hebben we getracht de verhalen thematisch te groeperen. Mensen maken soortgelijke dingen mee en sommige verhalen overlappen elkaar. We hebben geprobeerd om daaruit 10 verschillende wereldjes te kiezen, waarin we te gast kunnen zijn en die inspireren. Eén woord, één gedachte of één beeld probeerden we vast te pakken, om daar een nummer over te schrijven.”

Zo is er het verhaal van Minne, die in eerste instantie geen reactie van u verwacht had, aangezien ze nog een kind is.

Haar verhaal met een pittig thema over haar oma, deed onmiddellijk iets met ons.  Eens aan het vuur, had ik gevraagd om de brief van haar oma nog eens voor te lezen.  Ik merkte op dat haar leven iets moeizamer ging, wat bij mij ook het geval is.  Ikzelf heb ook dyslexie en ik zag in haar een soortgenootje.  We zaten in hetzelfde schuitje!  Het schepte een bepaalde band en het gaf ruimte voor inspiratie voor het nummer ’26 letters’.”

In eerste instantie vreesde u dat het vernauwend zou werken, telkens één nummer over één onderwerp.  Maar integendeel, elk verhaal is oneindig wijds.

“Op een verhaal letterlijk een nummer schrijven, is inderdaad eng.  Je moet dan de podcast beluisteren om het nummer te kunnen verstaan.  Een alarmbelletje, waar ik rekening mee moest houden.  Mensen moeten een eigen verhaal kunnen zien in een nummer, zonder de podcast beluisterd te hebben.  Het moest universeel worden.

Hoe dieper je in het nummer duikt, hoe wijder het wordt.  Een detail kan universeel worden en zo voor iedereen toegankelijk.  Ik voelde aan dat dit heel goed werkte voor mij.”

En het komt binnen bij de luisteraar. Het verhaal van de seingever Alain Simon in de koers, kruipt onmiddellijk onder je vel!  Een passie waarmee je plots in de afgrond stort.

“Tom Lenaerts zei ooit in een interview: ‘Hoe persoonlijk je durft te zijn, hoe universeler iets wordt’.  Een contradictie die volledig klopt.”

Uw verhaal kunnen doen zoals in de podcasts, kan helend zijn. In dit verhaal worden naast Alain de wielrenner zelf, een journalist, een psycholoog en een commentator aan het woord gelaten.

“Elk verhaal startte bij het vuur, met de gedachte er dieper op in te werken.  Vervolgens ben ik naar andere mensen gegaan, om een gesprek te hebben over het gesprek.  Zo is psycholoog Erik De Soir een super inspirerende man, die me vertelde over het mechanisme van fouten maken. Alain kwam zo tot het besef dat het helemaal niet zo abnormaal is om fouten te maken.  Je krijgt er een ander zicht op en zo voedt mij dit dan weer als songschrijver om dit verhaal te kunnen verrijken.

Zo is er het verhaal van Wim, de amateur historicus, over een veldslag anno 1693.  Ikzelf probeer in het hoofd van een soldaat aan het front te kruipen om zo een verhaal verder  op te bouwen.  Erik De Soir lichtte de psychologie aan het front verder toe.  De band met het thuisfront wordt immers met opzet doorgeknipt.  De mentale focus moet gericht zijn op het front.  Ik ga er verder mee aan de slag: laat ik de soldaat aan het thuisfront denken of niet? Spijtig genoeg is oorlog weer zeer actueel.  We hebben zaken geleerd uit het verleden maar met bepaalde dingen blijven we toch weer toertjes draaien.  Het is menselijk, denk ik, en dus interessant, hoe wreed het soms ook is. Jongens worden voorbereid om dingen te doen die ze anders niet zouden doen.  Ik vind het bizar om daarover na te denken.”

De lyric ‘velden waar klaprozen groeien’ uit ‘De Dag dat Ik terug Ben bij Jou’ heeft een krachtige symboliek.

In het gedicht van John Mc Crae (1915) lezen we ‘In Flanders fields the poppies blow’.  Maar 200 jaar eerder bestonden er al geschriften over die klaprozen.  Iemand beschreef de klaprozen alsof de aarde het bloed van de gesneuvelden precies niet wou opnemen.  Een weetje dat ze het toen al hadden over die klaprozen.”

En helaas moeten we in de actualiteit niet ver zoeken om gelijkaardige verhalen en gebeurtenissen te vinden.  Simon Gronowski die vertelt over deportatie, waarop het nummer ‘Zelfs als de Wereld Verdwijnt’ gebaseerd is.

“Weer zo iemand die mij zo diep geraakt heeft.  Ondanks alles wat hij meegemaakt heeft, zegt hij ‘De haat is een ziekte die ik nooit gehad heb’. Zo krachtig dat die man in het leven staat.  Plots zit je met iemand aan het vuur die dat soort dingen heeft meegemaakt.  We zijn de plek gaan opzoeken, waar hij uit de trein gesprongen is. Als je dan op die plek staat, zie je plots de dingen anders, met een dubbele diepere laag.

We maakten een vuurtje bij hem thuis, die man is immers al 90 jaar, en plots begint hij ‘What a Wonderful World’ op piano te spelen.  Zijn zus was immers pianiste, ze is naar Auschwitz moeten gaan en heeft het niet overleefd, maar hij wou haar herdenken.  Hij speelt het nummer elke dag voor haar.”

Teruggrijpen naar de essentie in het leven komt regelmatig terug in de podcasts. Tomas De Gregorio en Lore Praet leven zonder luxe in een stacaravan.

“Tomas wou zelf het onderzoek eens doen met de gedachte: ‘ Wat heb je nodig om gelukkig te zijn?’  (gebaseerd op de film Into the Wild)  Tomas noemt het zelf, in vrijwillige armoede gaan leven.  In de natuur, op een mooie plek, zonder luxe maar wel mét elkaar.”

Fine Jammaers verloor haar moeder op zeer jonge leeftijd, laat alles achter en gaat op wereldreis.

“Fine deed het niet om iets achter te laten, maar om iets te vinden.  Ik stelde haar de vraag: ‘Wat ga je dan zoeken?’.  Ze antwoordde: ‘De vrijheid’. Maar wat is de vrijheid?  Zo filosofeer je verder rondom het vuur.  Het nummer gaat erover dat zij op haar manier energie van haar mama zoekt.  Ze kijkt, vindt of vindt niet.”

Ze denkt aan haar mama bij het voelen van de wind, bij het opkomen van de zon.

Ze heeft een dagboek teruggevonden van haar mama, waarin dat soort beelden beschreven werden.”

Dit Vuurman avontuur deed u reizen. U belandde op een berg aan de rand van Genève met professor Jorgen D’hondt, om te praten over atomen en het mysterie van het universum.

“Ik reisde naar Engeland, Kroatië en Zwitserland.  Professor D’hondt is een top wetenschapper.  Vanop die berg hadden we zicht op de deeltjesversneller en praatten we over de kleinste minuscule deeltjes, over de oerknal, over het heelal en wat daarbuiten ligt. De kwantumfysica. Ik kreeg zelfs terug interesse om fysica te gaan studeren aan de universiteit!  Wat een verhaal kan doen.”

De afsluitende song ‘Iedereen Heeft Een Verhaal’ is allesomvattend, er vallen zovele verhalen te ontdekken.

“Het is een beetje leren kijken, het is de manier waarop je kijkt.  Als vuurman voelde ik dat ook zo aan, wat een rijkdom aan verhalen die in iedereen schuilt.  Fantastisch!  Een gevoel van ‘We moeten er samen door’, zoals bij corona en de Oekraïne oorlog. En samen is…die verhalen leren zien, voelen en delen met elkaar.  Samenzijn is zo vurig, zo mooi en zo rijk. Zo kunnen we elkaar beter leren begrijpen.  Door de podcasts en door het verhaal, kan je deelgenoot zijn van de hele rit.  Van het vuur tot aan het nummer.”

In de podcast hoor ik een dankwoord aan het personeel van het hotel Malpertuus.

“Het is het hotel waar ik met Karl Vannieuwkerke en José De Cauwer heb gesproken, op de vooravond van de Amstel Gold race.”

De muziek- en de sportwereld worden hier verbonden.

“Dat bedoel ik met het universele in elk verhaal. Mensen die normaal niets met wielrennen hebben, hebben toch de podcast helemaal beluisterd. Het Belang van Limburg heeft in de sportkatern een artikel gepubliceerd over het lied ‘In het oog van de Orkaan’.   Je belandt als muzikant in de sport, hoe cool is dat?!”

En via de Buurman Facebook wedstrijd krijgen 3 koppels de kans voor een vuuravond?

“Het was een ingeving van het moment.  Het Vuurman gegeven is heel belangrijk.  Je kan overnachten in canvas tenten en de avond voordien speel ik  de nummers aan het vuur.

 

Vuurman (incl. nieuwe podcast) verschijnt op 20 mei. In het najaar mogen we ons verwachten aan deel 2 van de bijhorende podcastreeks.

BUURMAN speelt op 25 mei in Ancienne Belgique en op 1 juni in Het Depot.

Alle info op www.buurman.be

Tekst: peter Minnebo.