Interview Celsa Maxwell over debuutalbum  ‘In the Mythical Land of Sound’

 

Op 26 november brengt Celsa Maxwell aka Celsa Crabbe haar debuutplaat uit.  In de afgelopen tien jaar heeft Celsa haar tijd genomen om een ​​unieke manier van schrijven, produceren en opnemen te ontdekken en tot stand te brengen. Ze verkoos thuisopnamen boven een typisch studio-opnameformaat en werkte aan het verbeteren van deze vaardigheden, waarbij ze een lo-fi-geluid omarmde. In het midden van deze reis werd Celsa éénzijdig doof. Hoewel de weg naar acceptatie niet evident was, kwam er een nieuwe perceptie van geluid met een hernieuwde liefde voor muziek en haar vak.  Het resterende gehoor ging ze optimaal benutten.

Samenvallend met het isolement van de wereld, begon ze aan een experimentele zoektocht zonder grenzen of regels, altijd creatief op zoek naar iets echts.

Deze negen nummers vertellen verhalen over verdriet maar ook over acceptatie en hoop, liefde en de kwelling van de afstand, van herinneringen aan het leven dat van koers veranderde.   Van lawaai, stilte en dromen van het ooit zo vertrouwde concept van leven in stereo.

Zoals The Beatles ooit zeiden ‘Roll up for the Mystery Tour’, rolt Allkinds nu het magische tapijt uit voor een interview met Celsa Maxwell in haar Mythical Land of Sound.

Hoe is uw artiestennaam ontstaan?

“Om te beginnen is Celsa mijn eigen voornaam.  Een zekere Celsa was tevens de vriendin van Billy the kid. (één van de bekendste revolverhelden in het Wilde Westen anno 1875)  Achteraf is gebleken dat hij nog een andere vriendin had, Paulita Maxwell.  Die 2 namen heb ik gecombineerd.”

Wat voor een gevoel geeft het voor u om een debuutplaat uit te brengen en volledig uw eigen stempel te kunnen drukken?

“Het gevoel dat overheerst is dat het iets is dat ik wou of moest doen nu.  Absoluut een goed gevoel!”

Het werken aan dit album ging gepaard met gehoorverlies , waarschijnlijk heeft dit een grote impact gehad qua muziek maken maar ook qua muziek beleven?

“Alles is zo anders en mijn liefde voor muziek is veel groter geworden. Ik luister veel aandachtiger, het doet me veel meer luisteren dan vroeger.  Je begint daardoor te beseffen hoe fantastisch muziek eigenlijk is.  Vroeger beschouwde ik dit als vanzelfsprekend.”

Wie was allemaal betrokken bij het album?

“Ik doe alles zelf. Ik ben trouwens ook graag alleen.  Ik geniet daar ook wel van om in mijn eentje te werken.”

Waar situeert zich het allereerste idee om een album te maken ?

“Ik maak al zo’n 10 jaar muziek.  Ik had in gedachte, ‘ooit ga ik wel eens een plaat maken’.  De tijd voor mijn gehoorverlies had ik nooit die behoefte om mijn muziek te delen.  Ik had een laatste push nodig om het te durven doen.  Het idee is toevallig ontstaan na mijn gehoorverlies.  Ik ben beginnen beseffen hoe belangrijk het is voor mij om een plaat uit te brengen.”

Familiaal kunnen we u linken aan Freaky Age en Betty Goes Green. Heeft dat onbewust invloed gehad op uw werk of staat dit er totaal los van?

“Mijn muziek is totaal iets anders, maar onrechtstreeks is er wel invloed.  Misschien in de manier van nummers schrijven.  Als persoon heeft die muziek wél invloed op me gehad.  Mijn vader heeft het album finaal gemixt.”

Welke lading dekt de albumtitel ‘In the Mythical Land of Sound’?

“Abstract, verwijzend naar een plaats in mijn hoofd.  Sinds mijn gehoorverlies is dit een mythisch iets waar er nog wel in stereo gehoord kan worden. Hoe ik mij zou inbeelden hoe het vroeger was.  Ik ben ook gefascineerd door mythische verhalen in de geschiedenis, waar ik me wel in terug kan vinden.”

De cover van het album is een onderdeel van een werk, waarop iemand afgebeeld wordt met een harp.

“Het is een wandtapijt uit een reeks van 6 wandtapijten die elk op zich een zintuig afbeelden.  Dit wandtapijt behelst het zintuig ‘horen’, vandaar de keuze.”

Ik citeer ‘I have something to say’ in ‘Listen’, een lied met een boodschap?

“ ‘Listen’ is het eerste nummer dat ik geschreven heb na mijn gehoorverlies.  De eerste 6 maanden ben ik niet echt met muziek bezig geweest omdat ik er nog niet in slaagde toen.  Toen heb ik ‘Listen’ geschreven.  Ik wil mensen aansporen om moeite te doen om meer te luisteren en het niet zo vanzelfsprekend te vinden.  Beter luisteren naar muziek met meer appreciatie, het is daarbij helemaal niet negatief bedoeld.”

Hoe wordt trouwens het zintuig huid belicht in ‘Skin’?  (ook in de videoclip te zien)

“ ‘Skin’ gaat over gemis, de lange afstand tussen 2 mensen.  Verder hoop ik dat de mensen er hun eigen interpretatie aan geven.”

De song ‘In the Mythcal Land of Sound’ begint en eindigt opvallend met een stoorzendergeluid.

“Ik beschouw het nummer als de basis van de plaat, vandaar dat het ook in het midden staat. Het wijst richting mijn gehoorverlies, waarbij ik kamp met tinnitus.  Het wordt vaak vergeten dat een oor dat doof wordt niet stil is, maar er is heel veel lawaai.  Je moet u door de song spartelen, metaforisch bedoeld omdat het ook voor mij elke dag zo is. “

‘Magical Mystery Baby’, de clip toont vintage beelden.  Bestaand oud filmmateriaal?

“Het zijn beelden uit een oude Zweedse stille film Häxan, een historische documentaire/horrorfilm uit 1922 over heksenvervolgingen.  Eén van de meest bizarre dingen om naar te kijken, absurde beelden en tegelijkertijd ook grappig, maar in die tijd ook serieus bedoeld.”

‘Child Of The Universe’ brengt je in een Iers-Schotse mood, welk instrument zorgt daarvoor?

“Ik wou er een Schotse feel inbrengen, het instrument Erhu is daarvoor gebruikt.  Ik ben fan van Schotland en heb daar veel tijd doorgebracht. (Edinburgh, Higlands)”

Conversatie samples zijn magistraal gemonteerd in ‘Food for My Soul’ en zorgen voor verrassende wendingen.

“Het geeft mijn nood om alleen te zijn weer en mij te omringen met dingen die me interesseren: muziek, film,…Je hoort fragmenten van The Beatles, een interview met Marc Bolan (ik ben een grote T.Rex fan) en fragmenten uit de film Rosemary’s Baby (1968). Een collage van mijn interesses.”

Live plannen?

“Momenteel nog geen concrete plannen, dit omwille van mijn gehoor.  Ik voel me er nog niet klaar voor, maar ik denk wel na over de toekomst om iets te doen in samenwerking met andere muzikanten.  Ik moet er eerlijk in zijn, het is niet mijn favoriete ding om op een podium te staan.  Ik zie mezelf niet als een performer of een entertainer.”

Tekst: Peter Minnebo.