Interview met Aysha de Groot van Meis over debuut EP ‘Een’

Meis, het soloproject van Aysha de Groot, maakt kleine liedjes over grote onderwerpen als eenzaamheid, knokken tegen pech en het uiterst gefrustreerd blijven hangen in ontkenningsfases. Met hoofdthema ‘isolement’, brengt Meis haar debuut EP ‘Een’, waarin ze een intrigerende balans vindt tussen akoestische instrumenten en elektronische synths en samples. Meis is rauw, soms donker, maar dromerig. Ze twijfelt aan alles, maar grijpt je vast en neemt je mee als ze de weg kwijt raakt en ze laat je niet meer gaan.

De Groot kreeg van kleins af aan al muziek met de paplepel ingegoten. Met vader Marcel en grootvader Boudewijn de Groot kon het niet anders dat er een derde generatie bij zou gaan dragen aan het Nederlandse muzieklandschap. En inderdaad, appels vallen niet ver van de boom. In 2017 zag Meis voor het eerst het daglicht. In het daaropvolgende jaar won ze de finale van het Amsterdamse Mooie Noten en deed ze als OOR-talent mee aan de Popronde. 2019 startte met een support tour voor de Vlaamse band ‘Bazart’. Hier leerde ze Eefje de Visser kennen, en sindsdien is ze deel van Eefjes’ nieuwe live band. Naast het drukke tourschema van Eefje heeft Meis hard gewerkt aan haar debuut EP, die single voor single zal verschijnen.

De welbespraakte Aysha staat Allkinds online te woord, met een jeugdig enthousiasme en frisse energie.  Inmiddels schijnt de zon in de hoge Amsterdamse noorden, zo zien we op de videocall beelden, hopelijk de eerste zonnestralen met veel positief nieuws voor artiesten die hun release live willen gaan spelen.

Vanwaar uw artiestennaam Meis?

“Ik krijg deze vraag vaak. Vind je het een aparte artiestennaam?”

Een afkorting van meisje misschien?

“Misschien wel indirect, omdat ik mij in die fase voel, maar mijn tweede naam is Meis.”

Vanwaar de titel  ‘Een’ voor deze EP?

“Het is mijn allereerste EP, vandaar.  Alle titels van de tracks zijn één woord.  Het thema van de EP is eenzaamheid, je alleen voelen.  ‘Een’ kan ook wel staan voor kracht.  Ik doe voor het eerst voor mezelf een solo project, niet in dienst van anderen.  Een staat dus voor vele dingen.”

Eenzaamheid & isolement zouden onmiddellijk met de covid periode gerelateerd kunnen worden.

“Ik hoop dat deze EP een beetje steun kan bieden voor mensen die zich ook zo eenzaam gevoeld hebben. Een gevoel geven van ‘je bent niet de enige die zich eenzaam voelt’. Het allemaal iets draaglijker te maken naar het einde toe. De EP is wel pré corona geschreven.”

Wat me als eerste opviel, je kan de woorden van de songs verbinden en dan vorm je bijna een zin, enkel door toevoeging van ‘is’.  WACHT ALSOF WAAR VEEL ZEE  (IS)  BRAM!

(Aysha lacht uitbundig) “Waaauww!  Het was me helemaal niet opgevallen.”

U bent ook actief bij Eefje De Visser.  Had u zoiets van, ik wil iets meer naar de voorgrond?

 

“Nee, ik was het eigenlijk al aan het doen. Ik speelde met Meis als support act voor Bazart (2019). Eefje deed een duet met Bazart, ze zag me spelen en heeft me gevraagd om bij haar band te komen.”

Is er een soort uitwisseling tussen Meis en Eefje De Visser, qua ideeën naar composities?

“Meestal wordt mijn aandeel in haar songs naar mij verstuurd en mag ik mijn mening erover geven.  Ik laat haar wel eens dingen horen van Meis die ik schrijf en dan geeft ze feedback,  maar diepere wederzijdse invloeden op elkaars werk zijn er niet.”

Doet u alles alleen, lyrics en muziek?

“De teksten heb ik bijna allemaal alleen geschreven.  De muziek vindt zijn oorsprong vaak bij mij, omdat ik in mijn eentje schrijf en wat aan het tokkelen ben.  Verder heb ik met producer Tom Meijer alles verder vorm gegeven. Ik doe heel veel zelf, maar ik heb de input van andere mensen nodig.” (ondertussen komt de kat Anneke ook mee voor de camera tijdens het interview) Ritmisch vind ik het altijd zeer fijn om met andere drummers te werken.”

Wat zijn inspiratiebronnen, en hoe legt u die vast?

“Ik werk niet specifiek met notities.  Ik zing meestal dingen in, die ik bedenk, op mijn dictafoon of smartphone.  Zinnen die in films gezegd worden of die ik in boeken lees, kunnen inspirerend zijn voor een thema.  Zo is Winnie The Pooh één grote inspiratie, één van de mooiste kinderboeken ooit.  Gesprekken die ik opvang op de achtergrond kunnen inspireren, zoals op de trein of in het station als je mensen afscheid ziet nemen, dat vind ik altijd iets zeer mooi.  Relaties zijn sowieso ook drama en één groot thema in deze EP.

Het contact met andere mensen, en daarmee leren omgaan.  Hoe werkt sociaal zijn?  Allemaal dingen die je leert als je volwassen wordt en waar ik heel erg mee worstel.  Nu komt covid er nog eens bij waardoor er een gebrek is aan sociaal contact.  Je begint dan te beseffen dat je het kibbelen met iemand ook mist.  Of je zit in een kroeg en er loopt een glas bier langs je rug naar beneden, het knuffelen, dat soort gevoelens mis ik nu wel.”

De nummers gaan over ingrijpende momenten in liefde en relaties, soms zwaar beladen.

“Ik laat mijn teksten een stukje open, zodat mensen er zich in kunnen herkennen.  De single ‘Alsof’ is voor mijn moeder geschreven, dus niet alles is geschreven over mijn ex-vriendjes. (lacht)

Ik heb ‘Alsof’ geschreven als de ontkenningsfase, in het afscheid nemen.  Mijn moeder is overleden in 2002.  Ik ben heel lang in die ontkenningsfase blijven hangen, het is niet echt, ze komt wel weer terug.  De koffers bleven staan, voor in het geval je de spulletjes op komt halen als je weer terugkomt.  Mag je de regels overtreden? Mama kan niet terugkomen maar stel….het kan stiekem wel.  Deze fase zou je kunnen projecteren op relaties in het algemeen.  Het nummer is voor mensen die moeten omgaan met verlies. Hoe ga je om met het verliezen van iemand?”

De eerste woorden in ‘Veel’ klinken vocaal als een melodie van een kinderlied.

“De woorden ‘je zegt dat je me wel begrijpt’?   Ik heb nog nooit een echt kinderlied geschreven maar het staat op mijn bucketlist. Kinderboeken fascineren me ook omdat het op zoveel lagen klopt en het toch zo simpel is.

Hier is het de kracht van het repetitieve. Elk stukje in dit nummer gaat telkens over een bepaalde man in mijn leven die ik herken, zoals mijn vader. En dat komt steeds terug en zit ik in hetzelfde schuitje.”

Ik vergelijk het een beetje met het ‘Liedje van verlangen’ dat u met de band Eefje de Visser  en Henny Vrienten bracht, ook opgevat op die basis van kindermelodie en vertellende stijl.

“Ik kende het nummer nog niet, ik hoorde het toen voor het eerst.”(lacht)

Hoe was het met Henny samen te werken?

“Leuk, ik ken hem natuurlijk al een tijdje, omdat het een vriend is van mijn opa. Ze spelen samen in de Vreemde Kostgangers.  Een hele sympathieke man, ontzettend lief en iemand die zichzelf wil blijven ontwikkelen.  Ik voelde me zeer vereerd om met hem te mogen samenwerken.  Ik heb hem ooit al eens gezegd, ‘als je ooit iemand zoekt, bel me!’.”

Van ‘Zee’ zijn er 2 versies, de 2e versie duurt een minuut langer.

‘De tweede versie heeft een heel andere insteek, omdat die beat er niet onder zit.  Er volgt nog een videoclip komende zomer.”

Een nummer met een symbolische betekenis?  ‘Ik ben niet bang van water, ik weet niet wat eronder zit’.

“Het gaat over depressie, persoonlijk vind ik dat dit liedje het zwaarst doorweegt.  De liedjes zijn allemaal licht melancholisch.  De zee staat voor depressie, kan heel woest en ruig zijn.  Het kan heel gevaarlijk zijn, maar ook soms heel zacht en comfortabel.  Onder het water kan het zwaar gaan drukken, maar je kan ook het lichte zweefgevoel hebben.  Als je naar boven kijkt en je ziet de zon glinsteren en je wil er naartoe zwemmen, maar dat kan best wel moeilijk en eng zijn.  Soms ben je in het water en kan je de bodem niet zien. Ik probeer duidelijk te maken hoe het zich allemaal in je hoofd kan afspelen. Je ongelukkig voelen komt met vlagen, met pieken en dalen.”

Deze release lijkt op het doorgeven van een fakkel, van uw grootvader Boudewijn de Groot naar u toe.  Afgelopen weekend (23 april)  haalde hij het nieuws vermits hij plots stopt met live spelen.

“Ik wist ergens wel dat hij aan het afbouwen was.  Het is wel super balen dat de Vreemde Kostgangers hun toer niet hebben kunnen afmaken.  Vreselijk, na zo’n carrière.  Als je wil stoppen, wil je dat op een grote sterke manier doen.  Hij is nog altijd actief, creatief en schrijft nog steeds als een gek.  Het is jammer dat we niet nog effe samen door kunnen gaan met muziek maken.”

Heeft hij uw nieuw werk al beluisterd?

“Zeker, hij heeft ook zijn mening gegeven.  Hij vindt het mooi, alsook mijn teksten.  Tekst vindt hij zeer belangrijk, maar hij houdt niet zo van de hedendaagse muziek.  Een andere generatie, hij vindt dat we teveel werken op die soundscapes, dat vindt hij gedoe.”

U bracht al covers van Kate Bush en Billie Eilish, is het moeilijk om zo’n nummers om te zetten naar het Nederlands?

“Ik vind dat heel leuk om te doen, mijn covid hobby!  Ik vind de Nederlandse taal zeer mooi en ondergewaardeerd.  De vertaling moet kloppen op zovele fronten qua ritme en betekenis, klank en rijm. Een monster sudoku!”

U wordt geïnspireerd door artiesten als Bon Iver, Big Thief, Clairo en St. Vinvent, toevallig allemaal Amerikaanse indie folk stijl.

“Ik was van mening dat ik een popplaat had gemaakt, maar toen kreeg ik reacties van het is hartstikke indie, alternatief’.  Het komt doordat de muziek waar ik graag naar luister zo is.   De laatste plaat van St. Vincent wringt langs alle kanten, maar ik vind het te gek.  Die artiesten inspireren mij omdat ze heel hard zoeken naar het snijvlak.  Waar is het mooi, lief en warm en waar gaat het net iets zeer doen.”

De release van de EP doet ongetwijfeld verlangen naar het podium?

“Ik heb hier meerdere tranen om gelaten.  Waar ik het aller gelukkigst van word en waar ik me het meest thuis voel is op het podium.  Het podium is de reden waarom ik muzikant ben geworden.  Als kind van 3 jaar, klom ik al een podium op.  Hier in Amsterdam hebben we het Vondelpark en daar is een openlucht podium.  Mijn vader speelde ooit daar een live show en ik ben daarna als 4 jarig hummeltje het podium opgeklommen om nog een liedje te zingen.  Toen was ik boos omdat niemand bleef luisteren!”

In ‘Waar’ mogen we proeven van steviger gitaarwerk en uw stem klinkt iets ruiger.

“Het is het-uit-de-bocht-vlieg-ding.  Als we live gaan spelen zal dat meer terug komen in andere nummers.  Het is nog een kleine integere EP en live gaan we die voorzichtigheid meer loslaten.  Lekker om soms even buiten de lijntjes te kleuren.”

En na deze EP?

“Eens we deze EP kunnen afsluiten, heb ik wat meer headspace voor nieuw materiaal, ondertussen ben ik al aan het schrijven.  Ik heb even die energie weer nodig van het live spelen. Gisteren speelde ik met Eefje de Visser een (test) coronaproof liveset voor 450 mensen, voor het eerst terug een applaus, je weet niet wat het doet met je.  Ik kon wel huilen!  Iedereen moest blijven zitten en werd vooraf getest op covid.  De drank moest je bestellen bij de ingang en dan werd het met een emmer ijs op je tafel gezet.  We hopen dat snel alles terug kan!”

We zien Meis graag terug op de Vlaamse podia!

EP release op 7 mei

 Tekst: Peter Minnebo.

Foto: Felice Hofhuizen.