Interview Rheinzand 11 maart Antwerpen
Rheinzand staat voor de creatieve masterminds Reinhard Vanbergen, bekend van de popgroep ‘Das Pop’ en Mo Disko, van het befaamde disco duo ‘The Glimmers’.
De tracks die ze maken zijn een mix van psychedelische funk, disco-rock geïnjecteerd met wilde electronica. Samen met de zwoele vocal van Charlotte Caluwaerts kondigt dit trio een nieuwe muzikale reis aan. Live worden ze vervoegd door Stéphane Misseghers (dEUS, Disko Drunkards) op drums en Bruno Coussée (MannGold) op bas.
10 maart dwaalden Charlotte en haar man en muzikale duizendpoot Reinhard (watch his Shameless promotion on Youtube!) promotiegewijs al rond in de omringende straten van het Gravensteen Gent, noem het maar grachten met die wekenlange onophoudelijke regen.
11 maart is het ‘Frontview meets Charlotte’, onder het oog van Pieter Paul Rubens op de Groenplaats in Antwerpen. Het 33 minuten interview in het Sals café werd een tsunami van enthousiasme, goedlachse en muzikale passie van deze Rheinzand vocaliste met Neneh Cherry looks & krullen. Gewapend met een plooifiets verplaatst ze zich door de stad, waar ze ooit 10 jaar woonde.
Het debuutalbum komt er weldra aan met unieke tracks, welke een mix zijn, gebaseerd op de rijke muziekgeschiedenis. Unieke en zuivere producties die menig hart zullen doen sneller slaan op alle dance-scenes ter wereld. De eerste single ‘Blind’ werd inmiddels zeer positief onthaald.
Rheinzand is klaar voor de live openbaring van het album, tourschema weldra bekend na het wegdeinen van de Corona storm.
Wat ging er reeds aan het album vooraf en wat mogen we nog verwachten ?
“In juni 2019 was er de start met de release van Blind in een white sleeve, en dat nummer heeft het zeer goed gedaan. Daarna nog 3 seal EP’s, the track, the radio-edit , een B-track en een remix. Nu komt het album digitaal uit met 10 tracks en 1 single EP Porque. 8 Mei de vinylversie met 12 tracks, een dubbel vinyl met 3 nummers per kant. Een nieuwe single in het najaar en we zijn we nog bezig met remixen.
Het album is een bekroning op het werk van de voorbije 7 jaar. Het is begonnen met ‘The First time’. What’s in a name!! (lacht). Reinhard (Das Pop) en Mo Disko (The Glimmers) , alias Mo Becha van Mo & Benoeli met een gerenommeerde internationale DJ carrière. Mo draagt een schat van kennis en ervaring met zich mee. Het zijn mooie melodische tracks, gericht op dance, vaak ook niche. Hun eerste samenwerking mondde uit in ‘The First Time’. Het nummer kwam terecht bij vrienden in Stockholm en die wilden dat per se uitbrengen op een label, toen moest er wel een groepsnaam verzonnen worden.
Mo wandelde buiten na een sessie bij Reinhard en er stond een zak Rijnzand. Mo dacht onmiddellijk aan de groep Rheingold met het prachtige 80’s nummer Dreiklangsdimensionen. Met al die linken was de groepsnaam snel een feit. Ik was toen samen met Reinhard en werd gevraagd om wat vocals te doen. Vanaf toen zijn we met z’n drie verdergegaan. Na een track of 8 , gingen we live. Om de 6 maanden maakten we een nummer, en Mo draaide dit in zijn DJ sets. En toen kwam de vraag van het publiek, dat is keicool, wij willen dat nu ook zien!
We hebben ons opgesloten in een studio, om de tracks die eigenlijk bedoeld waren voor het dance milieu, om te zetten naar een live versie. De groep werd hiervoor uitgebreid met Stéphane Misseghers en Bruno Coussée . Heel wat ervaring dus en ik als jonge spruit van 33, toch ook al 10 jaar ervaring!” (lacht)
Je maakte ook deel uit van het project The Happy, kent dit nog een vervolg?
“Dat is gestopt, we hebben nog een 2e album opgenomen maar daar eigenlijk geen thuis voor gevonden. We waren al gestart met Rheinzand. We kregen daarbij ook ons eerste kind”.
Handen vol dus.
“Wees maar zeker en je kan niet alles tegelijkertijd doen. Nieuwe band, toeren en daarbij fluctueert je stem dan nog eens. Reinhard componeert ook veel, zit soms nog te werken rond middernacht, het is veel schipperen hoor”.
Een leven vol muziek.
“We zijn altijd met muziek bezig, het stopt eigenlijk nooit. Als ze me vragen ‘wat is uw lievelingsplaat?’, dan moet ik toegeven dat we thuis bijna nooit muziek opzetten. ’s Avonds kunnen we zeer intens van de stilte genieten”.
De perstekst vermeldt linken naar Bill Brewster (Brits schrijver en DJ), Tim Sweeny’s radio show (Beats in space) en talrijke DJ’s. Hoe moeten we hen kaderen in jullie verhaal?
“Mo, he’s been around en kent deze mensen via zijn internationale carrière. Bill en Tim zijn 2 iconen, die zich volledig achter ons scharen, ze draaien ons altijd in hun radioshows en podcasts. Bill heeft een zeer trouw publiek en jaarlijks stemmen de luisteraars de beste tracks van het jaar. Blind stond op nummer 2. Blind is ook naar DJ Harvey gestuurd, welke een residentie heeft in het Pikes Hotel (op Ibiza van Tony Pikes). Elke maandag had hij daar een Mercury Rising feestje, in de kamer waar vroeger Freddy Mercury altijd verbleef. De clip Club Tropicana van Wham is daar gedraaid. Een hele zomer draait hij daar op maandagen en Blind stond op zijn playlist. Het label was op dat moment ook daar, vonden het een zeer goede track, maar op dat moment was het nog niet uit. Op het eind van de zomer zijn Mo en onze manager Dirk naar Pikes geweest en Dirk filmt op het moment dat iedereen aan het dansen is op Blind. Ik zet het filmpje op Instagram met #DJ HARVEY#PIKES en het label reageert: ‘oooh it’s you guys! Ok, we wanna do this’. En Beatport.com California hebben ons ook zo gevonden met de melding ‘we were looking for this track!’. Heel raar gevoel. Heel modern van ons met die # werken hé!”
Waar ligt de focus, sfeer schepperij of inhoudelijk? Intro ‘Break of down’ schept al een mystiek maar up-tempo sfeertje, eindigend met een soort cardiaal ritmisch geluid.
“We werken vooral vanuit de thuisstudio. Het schrijven ontstaat meestal vanuit Mo, Reinhard en mezelf. Mo komt af met enkele tracks die hij heel tof vindt, echte pareltjes, van begin jaren ‘80, eind jaren ‘70. Heel niche vaak en van daaruit vertrekken we. Dikwijls komen we ook heel ergens anders uit, maar dat is zo’n eerste aanzet. Dan hebt ge een wereld of een sfeer waar je in zit. Reinhard en Mo zetten zich aan de computer, ik hou me bezig met de lyrics en de melodieën.”
De albumtracks klinken zo uniek en verschillend.
“Ja, het is zeer eclectisch. Ik vind het altijd tof dat je zeer veel kanten ziet van een groep.”
‘Blind’ heeft Front 242 allures. Hoe mogen we de lyric ‘to make the world go around, one for all, all for one’ interpreteren?
“Het is geen persoonlijk dagboek van mij, maar het gaat wel over dingen waar je mee bezig bent. De wereld is niet zo mooi aan het draaien momenteel. ‘An eye for an eye will make the world go blind’, we komen geen stap verder.
We leunen vaak productiewijze aan bij de jaren ’80 met een hedendaagse insteek, en als je dan wat in de politieke richting gaat, komen je al snel uit bij Anne Clark. Heel veel dingen zijn al gedaan, het is een mooie evenwichtsoefening.”
De 80’s invloed blijft toch immens, ook voor u die het eigenlijk niet meegemaakt heeft.
“Ik kom alleszins uit een muzikaal nest. Ikzelf ben niet zo straf in titels onthouden, Mo is the DJ! In de jaren ‘80 heb je die machines en het gevecht met de machines. Die eerste drumcomputers die niet helemaal sync lopen. Het is nog niet hoekig, da leeft eigenlijk. Mo en Reinhard gaan op een andere manier aan de slag, maar komen wel een beetje op hetzelfde uit. Reinhard gaat die instrumenten van de 80’s niet bestuderen, maar hij speelt zelf de samples in. Door het zelf te maken, staat het ook niet helemaal recht. We komen uit in dezelfde sfeer maar met een hedendaags klankpalet.”
Het nummer ‘Porque’ springt er ook uit, hoe kwamen jullie tot die Spaanse inval?
“Ik spreek goed Spaans! (zelfverzekerd) Ik vind het zelf een zeer mooi nummer, ik heb sowieso een voorliefde voor talen. En je kunt andere dingen doen in een andere taal. In een Romaanse taal is dat een heel andere poëzie dan in het Engels. Porque gaat over ‘je ziet me niet meer staan, waarom? Ik ben hier’. Individuele emotie. Als referentie had ik in mijn hoofd ‘Porque te vas’ van Jeanette Dimech. (Charlotte begint dit vol enthousiasme te zingen) In dat nummer schuilt onschuldigheid , maar tevens sensualiteit, maar het is nooit in the face. Zoiets kan je makkelijker doen met andere talen. Mo doet dan de vocals in het Engels.”
Leonard Cohen lijkt met die vocals weder op te staan.
“Totaal ja! Met ook tinten van Serge Gainsbourg en Jane Birkin. We spelen bewust met die klassieke elementen die terugkomen. Mo doet de gesproken Frans passages. Ik ga niet uitsluiten dat er ooit nog een Nederlandstalig nummer komt.”
Fourteen again, gaat dit de nostalgische toer op?
“Ook, maar ‘The First Time’ was het eerste nummer dat we maakten. Alle nummers staan op de pc in volgorde van aanmaak. ‘Fourteen again’ was het 14e! (lacht) Soms moet je het niet ver gaan zoeken hé. Het nummer krijgt positieve commentaren en wordt veel gedraaid door DJ’s. 14 is ook een leeftijd dat je heel grote dromen hebt en dat je niets mag. Op 17 heb je al van alles geproefd. Het is ook een lange track , je moet een beetje wachten voor het los loopt.”
Hoe bepaalden jullie de richting van de bewerking van ‘Slippery People’ van The Talking Heads?
“Het was heel toevallig, we brachten het nummer en kort daarna ging David Byrne op toer. Het nummer kwam toevallig daarna terug in de mode. Reinhard is violist van opleiding, jazz viool gevolgd op het conservatorium in Gent. Die strijkarrangementen, dat is iets dat natuurlijk ontstaat en wat prominent aanwezig is. Daarna hebben we gewerkt op de vocals. Het zijn typische vocals met een gospel koor en we zijn vervolgens uitgekomen op het shouten omdat het zingen niet in de buurt kwam van het origineel. Het is beter om radicaal voor iets anders te kiezen. Live heb je een rap-feel en zit je in dat 80’s ding, dus dat wordt nooit hip hop, en live werkt dat zeer goed.”
Als we doorheen de tracks bladeren, steekt een stevige mooie baslijn op in 3 nummers: Fourteen again, You don’t know me & Queen of the Dawn. Misschien met een knipoog naar Mark King van Level 42?
“Jazeker!”
Het disco-funk getinte Strange World citeert ‘Land of freedom, I was a stranger’.
“Het nummer kent een mathematisch begin. Reinhard is begonnen met een 5-4. (1 2 3 4 5 , 1 2 3 4 5) en die gaan na een tijd over in 4-4. De bas blijft doorlopen en die track vervormt echt. Op een bepaald moment komt alles samen en gaat het terug naar 5-4. Dus nen hele rare track, strange track! (vandaar Strange World). Wat tekst betreft, baseerden we ons op de quotes in de boekjes van de schrijvers onder ons. Iedereen schrijft daar zijn ideeën in. Ik zing de quotes en Mo zegt de namen van wie het is, dus het is geen plagiaat.”
In ‘Queen of Dawn’ is een engel nedergedaald met een hemelse stem.
“Da zenne kik! (lacht aanstekelijk) Als we dit live spelen, weet niet iedereen wat ze moeten verwachten, en nadien kickt het echt in.”
Wat gaat er in jullie hoofden om tijdens het live spelen, de befaamde bubble waar je als artiest in terecht komt.
“Het zijn geen popsongs met een vaste structuur, vandaar dat ge geconcentreerd moet zijn en blijven tellen. Voor iedereen een grootte concentratieoefening! De ene telt tot 17 en de andere bouwt erop verder, maar als er iemand mist………aaaaaahhh.”
Kan je dan toch nog genieten?
“Ja hoor. We hebben nog 3 nummers bijgeschreven in juli vorig jaar. We hebben rekening gehouden met het live gebeuren. Die structuur is duidelijker zoals bij ‘Porque’ en ‘Obey’. Dat voelt ge ook, ze bevorderen het live speelplezier.”
En je bent omringd door ervaren rotten?
“Stefaan is echt een beest achter de drum. Bruno is op het podium zeer aanwezig als bassist. Het is niet de klassieke opstelling van een band, waarbij ik vooraan sta en de rest op de achtergrond. Als het podium groot genoeg is, staan we met vier op een rij, zodat het publiek vanuit alle hoeken iets te zien heeft. Het zijn ook allemaal schoon figuren! (schaterlacht)
De drum is heel zichtbaar, we willen ons als collectief naar voor schuiven. We hebben uit het verleden zaken geleerd. De tracks zijn soms lang, ik doe dan wel de keys en vermits ik de enige vrouw ben, verwachten de mensen entertainment. Het is niet alleen de zangeres die moet dansen, je moet ook geen ‘sing-alongs’ van ons verwachten. Live spelen is een andere energie, met een piek doorheen het optreden en nog eens op het einde. Nu is de energie verdeeld over de groepsleden met respect voor elkaar en voor de métier om te kunnen spelen”.
Hoe moeten we jullie repetities voorstellen?
“Thuis doen we aan stille repetities. En vaak als we in de Charlatan (Gent) moeten spelen, hebben we de kans om een rehearsal te doen overdag. Gent is een échte muzikantenstad en je wordt hier gesteund.”
Rheinzand stond in de line up van Linkerwoofer 2017 met de skyline van Antwerpen aan de horizon.
“We stonden vrij laat geprogrammeerd vermits we wel wat langere nummers spelen. Maar het publiek was zeer blij. Toffe locatie en een grote tent”.
Hoe verloopt de geboorte van een nieuw nummer? Hoe moeilijk of makkelijk is het om vernieuwend te zijn? Mathematisch gezien zijn immers alle liedjes (noten en melodieën) al geschreven, zo’n 7 miljard. Tom Helsen zei recent op radio 1, dat het gaat om een gevoel bij te brengen. Door één andere klemtoon of woord te gebruiken, heb je al een nieuw nummer.
“Dat is ook zo. Ik denk dat ge u nooit zorgen moet maken als je schrijft. Als schrijver mag je nooit beginnen denken aan dingen die al geschreven zijn, want anders ga je nooit meer iets nieuw kunnen schrijven. Dat geldt ook zo voor kunst en architectuur. Je hebt altijd wel iets te vertellen of te maken. Wij zijn enkel met die muziek bezig, vanuit onze ziel. Er is een liefde voor de tracks, we hebben ons met Rheinzand nooit laten beïnvloeden door formats. Dit is te merken aan de lengte van de nummers en aan wat we brengen op een eigenzinnige manier.
De reactie van het publiek is meestal zeer positief in de zin van….wat is dit in Godsnaam!?”
Hoe voelt het, een release van een debuutalbum dat er weldra aankomt?
“Alle bandleden kijken er naar uit, vooral naar de vinylversie, omdat je dat kunt vastnemen en zelfs ruiken. Er is al zoveel digitaal. Het wordt uitgebracht op een Deens label Music for Dreams. Het label heeft laten weten dat de vinyl-testpressings verstuurd zijn, ze gaan volgende week aankomen. Bij de release laten we het album los op de wereld. Mensen zullen het goed vinden of niet, het album is niet gemaakt om te pleasen.”
Hoe ziet 2020 er voor jullie uit?
“We zijn zeer blij om samen te werken met Blip agency, een boekingskantoor in Amsterdam. Hun stijl ligt zeer dicht bij ons genre, met vooral boekingen in Nederland en Duitsland. Er is een bepaald circuit daarrond, waar we mee kunnen induiken, met vergelijkbare groepen. Leuk om op de juiste plaats te zitten. De tracks zijn redelijk lang en niet direct radiomuziek. We spelen enkele festivals in de zomer en in het najaar veel clubshows, mooie ankerpunten om muzikaal verder uit te bouwen.”
Facebook: www.facebook.com/Rheinzand
Instagram: www.instagram/Rheinzand
Tekst: Peter Minnebo . Foto: Yaqine Hanzaoui
