Première, Priscilla, Queen of the Desert
Op zaterdag 28 januari was er in zaal Arenberg te Antwerpen de Benelux primeur met de musical: Priscilla, Queen of the Desert. Inteam Producties ging voor deze voorstelling door een proces van volharding en vertrouwen. Het project kende talloze uitdagingen.
Het stuk stond eerst geprogrammeerd voor 2020 maar corona dacht er anders over. Dit gaf nadien een ware zoektocht naar oplossingen met onder meer financiële ondersteuning. Uiteindelijk bleek corona ook nog een voordeel te zijn voor Inteam. De kans werd geboden om naar de Arenbergzaal te trekken. Arenberg biedt schaalvergroting naar publiek toe en vooral de luxe om met een live orkest te werken op een zichtbare plaats voor het podium. Deze live band bestond uit niet minder dan 9 leden.
Priscilla was eerst een boek en daarna een cultfilm uit 1994. Drie vrienden trekken voor een drag-optreden met een ouderwetse bus door de out-back van de Australische woestijn. Tijdens de reis worden ze met allerlei toestanden geconfronteerd.
De Cockatoo Club van Miss Understanding ( Jens Broes) is als het ware een geleide rode draad door het verhaal. Daar begint hun tocht en de club staat ook garant voor vele herinneringen.
De drie vrienden zijn een niet alledaags clubje. Tick, aka Mitzi Mitosis ( Jeroen Logghe) is een travestiet die veel rondreist en optreedt en heeft daarenboven een zoontje dat hij weinig ziet en daardoor twijfelt aan zijn capaciteiten als vader. Adam ( Baptiste Vuylsteke) is extravagant en steekt zijn geaardheid niet onder stoelen of banken. Bernadette (Brecht Callewaert ) Vrijgevochten transseksueel, al wat ouder en vind zich zelf op de retour. De vriendschap van de drie wordt geregeld op de proef gesteld. Het zijn drie generaties en dat geeft natuurlijk de nodige conflicten.
Priscilla is de naam van de bus die de drie gebruiken om door de ruwe en rauwe out-back van Australië te reizen naar hun bestemming. De bus heeft een redelijke ouderdom en creëert geregeld ook problemen. Op het decor bestaat de bus in feite uit verschillende compartimenten die wonderwel in elkaar passen. Door een ingenieus systeem van draaien kan het publiek zowel meegenieten van zowel de binnenkant als de buitenkant.
Niet alleen het decor is meeslepend. In de coulissen werkte men met meer dan 150 kostuums en sommige acteurs verwisselden meer dan zevenmaal van outfit. Neem hierbij nog drie diva’s, enkele sleutelfiguren zoals Bob, de mecanicien en zijn Benji, maar ook nog een achtkoppig ensemble.
Het is een feelgood musical , er zitten boodschappen en thema’s in maar het wordt nooit zwaarwichtig. Een beetje een musical aan de rand van het genre zei Brecht Callewaert die ook mee voor de vertaling zorgde. Gewoon geschikt om een avond je zorgen te vergeten. Een Brecht die bij ons met de prijs van schitterendste uitvoering ging lopen. Een Bernadette, die geregeld voor shocking en lach gaat door de oneliners, soms rauw en soms zeer komisch.
Gegarandeerd ga je buiten met in je achterhoofd een van de, jawel 28!! Songs die op je afkomen. Voornamelijk songs uit de jaren ‘ 80 & ’90. Je kan gaan van Go West tot I Will Survive of van It’s Raining Men tot Don’t Leave me This Way. Ik ga voor de twee die nog uit de superjaren 60- 70 komen: Venus van Shocking Blue en het onvergetelijke MacArthur Park van Richard Harris. Met dit laatste in mijn hoofd verliet ik voldaan Arenberg wetende dat de full versie van Richard meer dan 10 minuten duurde.
Nog tot 5 februari in Arenberg.
Alle info en tickets: www.inteam-producties.be
Tekst en foto’s: Gust Charrin
