Special Request is de titel van de nieuwe show van zanger Günther Neefs. We konden Günther strikken voor een gesprek enkele uren voor zijn optreden in CC ’t Aambeeld in Aartselaar.
Mogen we Günther Neefs plaatsen in een bepaald vak?
In onze branche worden mensen in vakjes gezet, maar eigenlijk hebben we allemaal dezelfde boodschap – van schlagerzanger tot klassieke zanger – de boodschap mensen te amuseren. Muziek “pleases” mensen. Ik doe vrij veel verschillende dingen: bedrijfsfeesten, swingprojecten, die we nu verder zetten naar harmonies en big bands en nu Special Request. Met die swingprojecten hadden we verleden jaar meer dan 30 optredens met de VRT Big Band en ruwweg gaven we een beeld van “The Rat Pack” in samenwerking met Guy Depré. Nu hebben we dit doorgeschoven naar harmonies en big bands. Ik vind dit zeer plezant, ben als percussionist begonnen bij een big band en het is leuk werk. De harmonies en big bands repeteren zelf een tiental nummers en wij zorgen voor de rest van de show. Het is soms kleinschalig met meestal vrienden en familie van de bands, maar de mix van jeugd en ouderen en muziek brengt deze mensen bij elkaar. Special Request ben ik reeds begonnen 20 jaar geleden toen ik juist 5 jaar op de planken stond. Nummers brengen op verzoek van fans, waaruit toen ook een cd is ontstaan. De huidige Special Request (derde in de rij) is een beetje anders, naast verzoeken van fans breng ik ook nummers die werden aangevraagd door bevriende collega’s uit verschillende werelden (van Herman Brusselmans en Ben Crabbé tot Sven Nys en Marleen Merckx). Je noemde ook nog de term crooner: ik heb de swing meegekregen, het heeft met timing en stemgeluid te maken en ik voel me er iedere keer aangetrokken, want dit doe ik doodgraag. (nvdr: in de show kwamen twee nummers van Old Blue Eyes Frank Sinatra).
Al een carrière van 25 jaar, verbaasd?
Het gaat verschrikkelijk snel, ik verwijs naar het cliché ‘Hoe ouder je wordt hoe sneller alles gaat’. Ik voel het nu wel in positieve zin. Vroeger werd ik geleefd en wist ik niet meer waar ik stond. Noem het de periode van de TOTZ-boost (Tien om te zien), er was ongelooflijk veel werk, soms tot drie optredens op een avond (Waar ben ik? In welke gemeente sta ik?). Nu is het in feite plezanter, zoals vandaag een middagsessie(14.15 uur) voelt ook intenser aan.
Je zingt afwisselend in het Engels en het Nederlands?
Toen ik begon, deed ik al eens Engelstalige nummers en toen mijn fans een Engelstalige cd vroegen, hadden we juist Special Request 1 gedaan met een massa Motown en Soulmuziek. Deze cd sloeg trouwens goed aan. Daarna ben ik weer terug naar het Nederlands gegaan. Noem het gewoon een mix.
Waar treed je het liefste op?
Ik speel zeer graag met een orkest en de aftrap van deze “Special Request” deden we in het Casino van Oostende, toch een zaal met een capaciteit van 2000 zitjes. Je hebt er goede omstandigheden, maar de laatste jaren zijn de CC’s er massaal bijgekomen. Ze geven altijd een speciale sfeer, je kunt er je ding brengen zoals je het voor ogen had. De mensen komen hier allemaal trouwens voor u. Bij de personeelsfeestjes die ik doe, ga ik steeds wat in de zaal “snuffelen” – leeftijd, staan ze, zitten ze, moeten ze nog eten … – en dan pas ik mijn repertoire aan.
Vraag je iemand eens een hit van Günther Neefs te noemen, dan blijven velen een antwoord schuldig en toch ben je een van de grote anciens?
Sommige zangers hebben tot 10 hits (bv. Will Tura, Johan Verminnen of Willy Somers); zij zijn gevestigde waarden. Anderzijds zitten we in een wegwerpmaatschappij (genre The Voice), je wint hier en krijgt een beperkt contract van een platenfirma, maar na twee jaar is het meestal over en out. Ik distantieer me een beetje van de rest door bv. bijna niet aan schlagerfestivals mee te doen en een drietal liedjes te brengen. Ik doe dan weer dingen waar anderen zich niet mee bezig houden zoals de harmonieën en de feestjes van zeg maar de 50-jarigen.
Je brengt ook weinig werk van je vader. Een bewuste keuze?
Er is vroeger enorm veel vraag naar geweest en recent begon men dit weer naar voren te brengen. Vader werd geboren in 1937 en zou volgend jaar 80 zijn geworden. Dus een grote reden om iets te doen. Ook de generatie van zijn fans is 65 en ouder, dus lang wachten was geen boodschap. Ik heb het overwogen, maar besloten om het niet te doen. Ik heb er blijkbaar nog altijd een moeilijk gevoel over. Ik wil niet teren op het succes van mijn vader en misschien is het ook te moeilijk om te doen.
Je bent een groot autoliefhebber. Günther Neefs presenteert een programma als Top Gear?
Zou geweldig zijn, maar ik denk dat het hier onmogelijk is. Ze zijn zelf zo straf en goed en wat een budget. Ook is de auto hier nog steeds een vervelend gegeven: bij veel mensen staat de auto nog steeds aangeschreven als luchtvervuilend en onverantwoord.
Laatste vraag, als anglofiel (hebben we voor het gesprek even aangehaald) vond ik ergens via Google een interessante link: Günther Neefs en dame Vera Lynn?
Dit was in 1994 in Oostende ter gelegenheid van een D’Day-viering. Ik was gevraagd door de band –die zich als enige de naam Glenn Miller mocht toe-eigenen- om twee nummers te zingen. Vera Lynn stond toen ook op het podium. Het was een ongelooflijke ervaring om met die dame op het podium te staan. De zaal zat vol met Engelse oud-strijders. Ik heb er thuis nog een foto van.
Info Special Request op www.guntherneefs.be
