Vier dagen wielergekte in Kontich
In en rond Kontich vond voor de 55e maal de St. Martinusprijs plaats. Voor juniores een van de zes unieke gelegenheden op de UCI kalender om hun kunde te tonen tijdens een meerdaagse wedstrijd. Mads Pedersen bewees in de recente Ronde Van Vlaanderen nogmaals dat winnaars in Kontich het kunnen maken in het hedendaags peloton.
Dit jaar werden da afwachtingswedstrijden in een nieuw kleedje gestoken. Hiervoor zorgde “ buurman” Denis Luckermans , de man van KEBC , die mee betrokken is bij de organisatie. Zaterdag was er een open koers voor zowel beloften , amateurs als elite zonder contract. Winnaar van deze wedstrijd werd niemand minder dan Stijn Goolaerts van het Hubo-Aerts Action Bike CT. Voor Denis een beetje nostalgie. Stijn is zijn opleiding begonnen in de stal van KEBC en draagt Denis nog altijd nauw in het hart.
Een tweede nieuwigheid was er op zondag bij de derny’s. Denis zijn favoriete nummer werd een “ derbykoers”. Een burenduel tussen acht renners van de Edegemse club en acht renners van Steeds Vooraan ( de inrichters van de vierdaagse ) Twee reeksen met een individueel klassement. De mannen uit Kontich kunnen zich nu de dernyploeg van het stad noemen maar niet voor lang. Er zit al een revanche aan te komen tijdens de grote Jaarmarktprijs op 31 augustus te Edegem.
Voor het volgen van de vierdaagse zelf kwamen we tussen de dertig ploegen uit bij Acrog-Pauwelssauzen Balen BC. Pauwelssauzen een der grote spelers in het cyclo cross gebeuren. Zij sponsoren ook Balen BC , een team dat volop in de jeugd investeert in alle categorieën vanaf de aspiranten / nieuwelingen tot de beloften.
Ploegleider Patrick Laenen had echter al een kleine tegenslag toen hij op de vooravond van de eerste rit een zieke renner moest vervangen. Niet evident is deze drukke periode. De ploeg moest op drie verschillende fronten aan de slag. De inderhaast opgetrommelde vervanger had echter een enorme trainingsachterstand en Kontich begint steeds met een ploegentijdrit. Hiervoor werden de ambities wat bijgestuurd met een achtste plaats als doel ( nvdr. Het werd uiteindelijk een negende ). De verkenning van de ploegentijdrit hebben we ook eens meegemaakt. Niet evident op een vrijdagmiddag tussen al het drukke verkeer. Een kleine wegvergissing zorgde nog voor een valpartij bij een van de juniores met een aantal schaafwonden tot gevolg. Maar de verzorgers weten ook hoe omgaan met Flamigel , Melolin en Mefix.
Voor een vierdaagse moet ook voor accommodatie worden gezorgd. Dit jaar vond Balen een stek in een hotel aan de Antwerpse ring. Verleden jaar had het team een minder aangename ervaring in een hotel rond Mechelen waar onder meer de airco ontbrak , het ontbijt zeer onvoldoende was en er geen plaats was om de fietsen te stallen.
De verzorgers die mee alles draaiende houden volgden we tijdens de zondagsrit. De steeds aanhoudende warmte zorgde voor veel “bidongebruik”. Strategische bevoorradingspunten waren dan ook broodnodig. Kris , kras het parcours kruisen is ook niet zo evident. GPS en road boek moeten goed “samenwerken”. Water en energydranken onderweg en cola tijdens het laatste deel.
Ambities waren er dit jaar niet voor Balen BC , geen sprinter of klassementsrijder, maar volgend jaar staan ze er weer in Kontich.
Tekst en foto’s Gust Charrin.
