Met ‘Dances’ leidt The Antler King je stapje voor stapje door een bijzonder muzikaal universum
Hoe gaan muzikanten om met tijden waarin aan hun diepste kern geraakt wordt en ze niet meer erkend worden in hun creatieve vakmanschap? De ene schrijft vlammende epistels naar de media, de andere hangt zijn gitaar aan de haak en een derde denkt: foert, ik blijf koppig mijn ding doen, blijf muziek maken en dein mee met de golf.
Tot die laatste categorie behoort The Antler King, de band waarmee Maarten Flamand en Esther Lybeert nu al ruim een decennium lang muziek maken. Het is een mooi huwelijk, en niet enkel in de muziek. Met ‘Dances’ zijn ze aan hun vierde full album toe. Negen jaar na het titelloze debuut en vier jaar na ‘Ten For A Bird’ presenteren ze met ‘Dances’ een werkstuk dat alweer, genuine The Antler King is. Een album waar het experiment niet geschuwd wordt en waar zowel Lybeert als Flamand de ruimte nemen om hun persoonlijke muzikale muzes te eren. ‘Dances’ spat van de inspiratie en fijne composities. Een compromisloze, eerlijke plaat zonder commerciële toegevingen. The Antler King toont nogmaals dat een eigen smoel hebben niet automatisch wil zeggen: onbeluisterbaar. Integendeel. Met ‘Dances’ breidt de band een mooi vervolg aan hun al kleine, maar vrij indrukwekkende oeuvre.
Allkinds mocht samen met Esther en Maarten het luik van ‘Dances’ al eens oplichten, enkele dagen voor de albumrelease. Lees verder